سه خصلت نشانه کمال ایمان وَ قالَ رسول الله ‏صلى الله عليه وآله وسلم: لا يَسْتَكْمِلُ الْعَبْدُ الْإِيمانَ، حَتَّى يُحَسِّنَ خُلْقَهُ، وَلا يَشْفِىَ غَيْظَهُ، وَاَنْ يَوَدَّ للِنَّاسِ مايَوَدُّ لِنَفْسِهِ، فَلَقَدْ دَخَلَ رِجالٌ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ اَعْمالٍ، وَلكِنْ بِالنَّصِيَحةِ لِأَهْلِ الْإِسْلامِ. انسان نمى ‏تواند ايمانش را به كمال برساند مگر( سه خصلت را رعايت كند): 1- اخلاقش را نيكو كند 2- خشم خود را با گرفتن انتقام فرو ننشاند 3- و آنچه براى خود دوست دارد براى مردم نيز دوست بدارد، پس به تحقيق مردانى به بهشت وارد مى‏ شوند كه نه از جهت عمل بلكه به سبب خيرخواهى براى مسلمانان(وارد می شوند ).

#امیرالمومنین #لیلة_المبیت وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّه رَؤُفٌ بِالْعِبادِ. (بقره/٢٠٧) قصيده اى علوى درباره ليلة المبيت (شب اول ربيع الاول) تا در اوصاف امیرالمؤمنین آید به کار نه قلم را اقتدار و نه زبان را اختیار مظهر حق شیر حق مرآت حق میزان حق کشور حق را مدیر و لشكر حق را مدار گو که بنویسند جّن و انس وصفش را مدام نیست ممکن وصف مولا را یکی از صد هزار قصّهء جانبازی آن جان شیرین رسول جان شیرین می دهد بر تن برادر گوش دار کافران دادند با هم دست از هر طایفه بهر قتل خواجۀ لولاک در یک شام تار گفت پیغمبر به شیر حق امیرالمؤمنین کای نبی را جان شیرین ای ولیّ کردگار کافران بر قتل من با یکدگر بستند عهد باید امشب جای من در بسترم گیری قرار گفت حیدر: ای دو صد جان علی قربان تو این تو، این جان علی، این تیغ خصم نابکار جان پاک تو سلامت جان من بادا فدات گو ببارد تیغ و تیرم از یمین و از یسار خفت آن شب مرتضی در بستر ختم رسل گشت پیغمبر دل شب در بیابان رهسپار ناگهان بوبکر آمد بر سر راه نبی در درون آن شب تاریک، دور از انتظار چشم پیغمبر چو بر وی در سر راه اوفتاد برد همره تا نگردد راز پنهان آشکار نفس خود را جای خود در بستر خود جای داد خصم خود را ناگزیر آورد سوی کوهسار آنکه جای مصطفی خوابید، باشد جانشین وآنکه یار غار او شد، به که بنشیند به غار با نبی در غار بودن کی کرامت می شود جان به راه یار دادن عزّت است و افتخار این تعصّب نیست انصاف است لختی گوش کن فرق بسیار است بین یار غار و یار یار او به "لا تحزن" ز فعل خویشتن گردید منع این به "مرضات اللّه"ش گوید ثنا پروردگار او ز بیم جان فراری بود از میدان جنگ این به دور مصطفی گردید روز کارزار او "اقیلونی" سرود این بر "سلونی" لب گشود او سراپا عجز بود این پای تا سر اقتدار او ز خیبر شد فراری این در از خیبر گرفت فرق دارد فرق، مرد جنگ با مرد فرار هر نفس در بستر ختم رسل بهر علی بود بیش از طاعت کونین اجرش در شمار ذات حق آن شب به جبراییل و میکاییل گفت کی کند جان از شما در راه یکدیگر نثار؟ هر دو ماندند از جواب و سر به زیر انداختند هر دو ساکت هر دو گردیدند از حقّ شرمسار پس خطاب آمد که بگشایید چشمی بر زمین بذل جان شیر حق بینید در این شام تار خفته بهر بذل جان در بستر ختم رسل گشته محو این همه ایثار چشم روزگار ای وجودت شمع جمع آفرینش یا علی وی خزان زندگی را نام دلجویت بهار با سر انگشت تو مهر و مه کند در چرخ سیر بر تماشای تو می گردند این لیل و نهار گو برد حقّ تو را صد تن به جای آن سه تن آنچه زآن تو است، آن تو است ای جان را قرار چه شوی مسند نشین و چه شوی خانه نشین تو امامیّ و امامت از تو دارد اعتبار بانگ جبریل از اُحد آید به گوش جان که گفت لافتی الاّ علی لا سیف الاّ ذوالفقار لب نمی بندد ز اوصاف تو «میثم» یا علی گر فتد در زیر تیغ و گر رود بر اوج دار #غلامرضا_سازگار

🕌 بیایید به زیارت مجازی حرم رسول خدا (ص) و ائمه بقیع (ع) برویم 1️⃣ روی لینک زیر بزنید 2️⃣ دو گزینه نهایی را فعال کنید تا تصویر بزرگ و تمام صفحه شود 3️⃣ روی فلش هایی که نمایش داده میشود بزنید تا زیارتی کامل از بخش های مختلف مسجد به ویژه مرقد شریف پیامبر ص داشته باشید ↙️👇 https://www.panoman.ir/projects/rasolallah/1.html ☟︎︎︎❁᯽﷽᯽❁☟︎︎︎ 🇮🇷 پایگاه اندیشه حقوق عمومی و فضای مجازی 🆔 Eitaa.com/TABATABAEI_IR

می‌خواهم قرانی باشم بسم الله الرحمن الرحیم چکیده بی تردید قران کریم - از میان کتابهای آسمانی - تنها کتاب فرستاده شده از سوی خداوند است که از دست تحریف در امان مانده و از جهت سند متقن بوده و همه ایات آن فرستاده شده از سوی خداوند متعال است، نه چیزی بر آن افزوده و نه چیزی از آن کاسته شده است، جز اینکه در دلالت بسیاری از آیات قران اجمال وجود دارد و به تفسیر درست نیازمند است، و از سوی دیگر به سبب از بین رفتن بسیاری از احادیث پیامبر صلی الله علیه وآله و اهل بیت پاک و معصوم او دست ما از تفسیر درست و یقینی همه آیات آن کوتاه است، با این حال این‌گونه نیست که برای تفسیر آیات و بیان احکام ان احادیث درست نداشته باشیم، بلکه در منابع روایی ما مسلمانان که همه احادیث به صورت مستند و معنعن وجود دارد احادیث فراوان صحیح و موثق یافت می‌شود و علمای اسلام از ان احادیث نه تنها برای استنباط احکام، بلکه برای دیگر معارف دین اسلام و مذهب تشیع استفاده می‌کنند. در این میان معدود افرادی بدون دلیل درست و منطقی ادعا می‌کنند همه معارف الهی و احکام دین را می‌توان از قران استحراج نمود و قرآن کریم به تنهایی برای این منظور کافی است و ما در این پژوهش می‌خواهیم با توجه به آیات قران و آدرسهایی که در آن ذکر شده است بطلان این توهم را آشکار گردانیده و لزوم پیروی از ثقلین (کتاب خدا و عترت پیامبر صلی الله علیه وآله) را ثابت نماییم. کلید واژهها: قرآن، قرآنی، عترت، اهل بیت، سنت. مقدمه مقصود از عنوان مقاله نقد کسانی است که میگویند: مسلمانان اگر تنها به قران تممسک کنند برای احکام و معارف دینشان کافی است و به روایات پیامبر صلی الله علیه وآله و امامان معصوم علیهم السلام نیازی نخواهند داشت. بارها در فضای مجازی از افرادی خوانده ام که اگر ما تنها به قران رجوع نماییم برای دین و شریعت و همه احکام فروع دین ما کافی است. البته قابل انکار نیست که از میان کتابهای فرستاده شده بر پیامبران خدا، قرآن کریم تنها کتاب فرستاده شده از سوی خدا است که در طول چهارده قرن هیچ گونه تحزیفی در آن راه پیدا نکرد، نه چیزی بر ان افزوده و نه چیزی از ان کاسته شد، از اینرو از جهت سند قطعی است. ولی از جهت دلالت اینگونه نیست که همه آیات آن روشن و مبیّن باشد، بلکه آیات فروان وجود دارد که از جهت دلالت مجمل است و به تفسیر نیاز دارد و وجود روایات و کتابهای فراوان تفسیر در میان سنی و شیعه در طول قرنها گواه صادق بر روشن نبودن دلالت همه آیات قران است، از اینرو قرآن به تنهایی برای کسب معارف الهی و استنباط احکام دین کافی نیست و به مفسر و مبین نیاز دارد، چنانکه بسیاری از واجبات و محرمات دین و شریعت اسلام در قران بیان نشده است، بلکه قران در هر زمانی به مبین و مفسر نیاز دارد تا ابهامات را برطرف نموده و مجملات را توضیح دهد و در بعضی از آیات قران این افراد به عنوان افراد مطاع و کسانی که اطاعت از آنان واجب است [رسول، اولی الامر و ولیّ] اشاره شده‌اند. با این حال برخی ادعا می‌کنند که قران همه معارف الهی و احکام مورد نیاز جامعه را بیان نموده و مسلمانان به چیزی مانند سنت و عترت نیاز ندارند. در این نوشتار تلاش شده است بطلان توهم این دسته از مدعیان روشن گردیده و ثابت شود که در کنار قرآن به عنوان ثقل اکبر، به سنت پیامبر صل الله علیه وآله و اهل بیت معصوم علیهم السلام به عنوان ثقل اصغر که از احادیث موجود در کتابهای روایی استفاده می‌شود لازم است عمل شود و تکیه کردن به قرآن برای کسب معارف الهی کافی نیست.

مستندات تفکر اکتفا به قرآن تردیدی نیست که قرآن کریم نخستین و اصلی‌ترین منبع متقن و مورد اتفاق مسلمانان برای فهم معارف الهی و احکام و شریعت دین اسلام است و تا آنجا که قران بر حکمی از احکام خدا دلالت داشته باشد نوبت به ادله دیگر استنباط نمی‌رسد، ولی مشکل این است که صاحبان تفکر اکتفا به قرآن، این کتاب الهی را برای فهم معارف و احکام مورد نیاز جامعه و هدایت بشر کافی دانسته و تمسک به روایات پیشوایان معصوم علیهم السلام را نادرست و انحراف از قران می‌پندارند، اینان در زمان کنونی برای اثبات ادعای خود به آیاتی از قران و بعضی از روایات از پیشوایان معصوم علیهم السلام استناد می‌کنند که بر حصر دلالت نداشته و با رجوع به سنت برای درک معارف و اجکام دین منافات ندارد. به عنوان نمونه: خداوند فرمود: (إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدي لِلَّتي‏ هِيَ أَقْوَم‏) [الاسراء:9] «همانا اين قرآن هدايت مي‌كند به آنچه راست و درست‏تر است‏». و فرمود: (ِوَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى‏ لِلْمُسْلِمين‏) [النحل:89]. «و اين كتاب را كه بتو نازل كرده‏ايم بيان همه چيز، و راهنما و رحمت و بشارتى براى مسلمانان است‏». علی علیه السلام نیز فرمود: «وَ اعْلَمُوا أَنَّ هَذَا الْقُرْآنَ‏ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِي لَا يَغُشُّ وَ الْهَادِي الَّذِي لَا يُضِلُّ وَ الْمُحَدِّثُ الَّذِي لَا يَكْذِب‏» (نهج البلاغه (صبحی الصالح) خطبه 176). «آگاه باشید، این قران پند دهنده ای است که فریب نمی‌دهد و هدایتگری است که گمراه نمی‌گرداند و سخنگویی است که دروغ نمی‌گوید». پاسخ به این تفکر با ملاحظه عناوینی که در ادامه تقدیم می‌شود ظاهر می‌گردد: پاسخ به مستندات ایه 9 از سوره اسراء تنها بر هدایتگری قران دلالت دارد، در حالی که هدایتگری غیر قران، مانند پیامبران را نفی نمی‌کند و در آیه‎‌ای دیگر در باره گروهی از پیامبران فرمود (وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا) [الانبیاء: 73] «و آنانرا پيشوايانى قرار داديم كه با فرمان ما هدایت مى‏كنند». و نیز فرمود (وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُون‏) [الاعراف:181] «از آفريدگان ما امتى هستند كه به حق هدایت مى‏كنند و بدان به عدالت حكم مى‏كنند». آیه سوره نحل نیز دلالت ندارد که همه معارف و احکام مورد نیاز مردم در قران صریحا و بدون واسطه بیان شده باشد، چنانکه این موضوع روشن است که در قران بیشتر احکام فروع دین صریحا بیان نشده است، بلکه مقصود بیان بودن قران برای هر چیزی با توجه به آدرس‌هایی که داده است مانند اطاعت از پیامبر و اولی الامر است. حدیث نهج البلاغه نیز بر اختصاص خصوصیات ذکر شده به قران دلالت ندارد، چنانکه تنها بر پند دهندگی و هدایتگری و خبر دادن صادقانه دلالت دارد که هادی و مخبر بودن پیامبر و اوصیای پاک او و مفسر بودن آنان برای قران را نفی نمی‌کند. افزون بر اینکه در ادامه خواهد آمد که علی علیه السلام در باره قرآن فرمود که به ترجمان نیاز دارد و خود را از اهل بیت نبوت خوانده است. (ادامه دارد)

شب اول ماه ربیع الاول لیله المبیت است یعنی شبی که حضرت علی علیه السلام در بستر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خوابید تا ازجان ایشان در مقابل سوء قصد دشمنان مراقبت کند کانال احادیث تصویری