بهترین بندگان خدا 🏴🏴سئِلَ عَنْ خِيارِ الْعِبادِ فَقالَ عليه السلام : 🏴الَّذينَ اِذا اَحْسَنُوا اسْتَبْشَرُوا وَاِذا اَساؤُوا اسْتَغْفَرُوا 🏴و اِذا اُعْطُوا شَكَرُوا وَ اِذَا ابْتَلَوْا صَبَرُوا، 🏴و اِذا غَضِبُوا عَفَوا. 🏴از مولانا حضرت امام رضا عليه السلام درباره بهترين بندگان پرسيدند. 🏴🏴 مولانا حضـرت امام رضا علیه‌ السلام فـرمــود: 🏴آنان كه هرگاه نيكى مى كنند، خوشحال مى شوند، 🏴هرگاه بدى مى كنند، استغفار مى كنند، 🏴هرگاه چيزى به آنان داده مى شود، سپاس مى گويند، 🏴هرگاه مبتلا و گرفتار مى شوند، شكيبايى مى كنند، 🏴و هرگاه خشمگين مى شوند عفو و گذشت مى كنند. مسند الامام الرضا عليه السلام ، ج 1 ص 284

ظهور فضایل امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در شب هجرت ❄️❄️❄️❄️ ثعْلبی، یکی از مفسّران بزرگ اهل تسنّن، در تفسیر خود، روایت بسیار زیبایی را درباره واقعه لیلة المبیت نقل می‌کند که مضمون آن چنین است: «هنگامی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می‌خواست به مدینه هجرت کند، علیّ بن ابی طالب علیه السلام را در بستر خود خوابانید، و به او فرمود: «بُرد حضرمی سبز را بر روی خود بینداز، و بدان که اگر خداوند بخواهد، هیچ بلایی به تو نخواهد رسید. » خداوند متعال خطاب به جبرئیل و میکائیل فرمود: «شما دو نفر برادر یکدیگر هستید و من بین شما عقد اخوّت بستم و عمر یکی از شما را از دیگری طولانی تر کردم، کدام یک از شما حاضرید که در عمر خود فداکاری و ایثار کنید؟ » هیچ کدام سخنی نگفتند. خداوند متعال به آنها فرمود: «به خانه پیامبر ما در روی زمین نگاه کنید؛ من بین او و بین محمّد عقد اخوّت بستم، ببینید که چگونه علی برای حفظ جان پیامبر، زندگی خویش را فدا کرده است. به سوی او بروید و او را از شرّ دشمنان حفظ کنید. » این دو ملک به زمین آمدند و در خانه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله حاضر شدند، جبرئیل بر بالای سر علی (علیه السلام) و میکائیل پایین پای حضرت قرار گرفتند. سپس خطاب به علی (علیه السلام) گفتند: "بخٍّ بخٍّ لک یابْن أبی طالبٍ، منْ مثْلُک؟ و قدْ باهی اللّهُ بک ملائکة السّماوات و فاخر بک؛ مبارک باد! مبارک باد! چه کسی مثل توست ای فرزند ابی طالب؟ در حالی که خداوند بر تو به ملائکه آسمان مباهات و افتخار می‌کند. " خداوند متعال در حالی که رسولش متوجّه به سوی مدینه بود، در شأن علی (علیه السلام) این آیه را نازل کرد: (و من النّاس منْ یشْری نفْسهُ ابْتغاء مرْضات اللّه و اللّهُ رؤُفٌ بالْعباد) [۱] . بقره 207 🌷🟢🌷🟢🌷 [۱]: . الکشف و البیان، ج ۲، ص ۱۲۵، به نقل از: اُسد الغابة، ج ۴، ص ۲۵؛ مستدرک علی الصّحیحین، ج۳، ص ۱۳۲؛ مسند احمد بن حنبل، ج ۱، ص ۳۳۲؛ تفسیر طبری، ج ۹، ص ۴۰.

میخواهم قرانی باشم (احمد باقریان ساروی) (قسمت دوم) لزوم ایمان به همه آیات قران در قرآن آمده است: (إِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلا * أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ عَذاباً مُهيناً) [النساء:150 - 151] «همانا آنانكه كافر مي‌شوند به خدا و پيغمبرانش و مي‌خواهند كه جدائى اندازند ميان خدا و پيغمبرانش و مي‌گويند ايمان مي‌آوريم به برخى و كافر مي‌شويم به برخى و مى‏خواهند كه بگيرند ميان اين راهى را * اينان در حقيقت همان كافرانند و ما براى كافران عذابى خواركننده آماده كرده‏ايم‏». طبق این ایه شریفه یک مسلمان کسی است که به همه ایات قرآن توجه نموده و ایمان بیاورد، به گونه ای که گزینش کردن بعضی از آیات قران بر اساس توهم و یا میل نفسانی و نا دیده گرفتن ایات دیگر قران، کفر به خدا و پیامبرش شمرده شده است، گرچه ظاهرا مقصود کفر اعتقادی نیست، بلکه کفر عملی و نادیده گرفتن و عمل نکردن به آیاتی دیگر از قران است، از اینرو ناچاریم آیاتی دیگر از قران را نیز مورد مطالعه قرار بدهیم تا به کفر عملی و یا اعتقادی دچار نشویم: فرمان به اطاعت از پیامبر خداوند در آیات متعدد از قران، به دنبال فرمان به اطاعت از خود، به اطاعت از پیامبر فرمان داده و فرموده (َأَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ) [الانفال:1]. «خدا و پیامبر او را پیروی کنید اگر از مؤمنان هستید». و نیر فرمود (َما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَديدُ الْعِقابِ‏) [الحشر:7] «آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگيريد و اجرا كنيد، و آنچه را از آن نهى كرده خوددارى ورزيد، و از مخالفت خدا بپرهيزيد كه خدا سخت كيفر دهده است‏». فرمان به اطاعت از پیامبر در بیش از ده ایه مطلق و بدون هیچ قید است و اطلاق آن دلالت دارد که پیروی از پیامبر به آنچه به عنوان ایه قران نقل می‌کند اختصاص ندارد، زیرا در این صورت کافی بود تنها به اطاعت از خدا فرمان بدهد، از اینرو با استناد به این نمونه از ایات به اتفاق همه مذاهب اسلامی سنت [قول، فعل و تقریر] پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله پس از قران حجت شرعی و از منابع استنباط احکام در فقه اسلام شمرده شده است، به گوته‌ای که ادعای پیروی از قرآن بدون سنت لازمه‌اش تبعیض در ایمان به کتاب خدا و عمل نکردن به آیات فراوان از قران کریم و طبق آیه 150 سوره نساء برابر با کفر [عملی] است. فرمان به اطاعت از اولی الامر در ایه دیگر فرموده است (يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في‏ شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِر) [النساء:59] «اى كسانيكه ايمان آورديد اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيغمبر و صاحبان امر را از خودتان پس اگر نزاع كنيد در چيزى پس رجوع نمائيد آنرا بخدا و پيغمبر اگر باشيد ايمان داران به خدا و روز بازپسين‏». در این آیه شریفه نیز فرمان به اطاعت از پیامبر و اولی الامر به دنبال فرمان به اطاعت از خدا، مطلق و بدون هیچ قید است و این اطلاق دلالت دارد که در همه امور باید از خدا و پیامبر و صاحبان امر پیروی کرد، و طبق روایات فراوان در منابع شیعه و سنی مقصود از «اولی الامر» در این آیه امامان معصوم است. ابن مردويه از نعمان بن بشير نقل كرده است كه على علیه السلام اين آيه را تلاوت كرد و گفت: مقصود از «أولى الامر» ما هستيم. مناقب على بن ابى طالب عليه‏السلام، ص 230. ابن مردويه از عبد الغفار بن قاسم نقل كرده است كه گفت: از جعفر بن محمد[علیه السلام] در باره «أولى الأمر» در سخن خدا: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُم‏» پرسيدم، او گفت: «كانَ وَاللّهِ عَلِىٌّ مِنْهُمْ». (مناقب على بن ابى طالب (ع)، ص 240، ح 328). یعنی: «به خدا سوگند على از آنان بود». از مجاهد نقل شده است كه گفت: اين آيه در باره على علیه السلام نازل شده است، در آن هنگام كه پيامبر صلی الله علیه وآله به تبوك مى‏رفت و او را در مدينه به جاى خود گذاشته بود، على گفت: «اى پيامبر آيا مرا در كنار زنان و كودكان مى‏گذارى؟»، پيامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «آيا راضى نمى‏شوى كه نزد من به مانند هارون [برادر موسى علیه السلام] نزد موسى باشى؟». (ينابيع المودّه، ج 1، ص 341، ب 83، ح 1؛ شواهد التنزيل، ج 1، ص 189، ح 201).

حاكم حسكانى با سندى از ابو جعفر [امام باقر علیه السلام] حديثى را نقل كرده و در آخر آن در شأن نزول آيه آمده است: «در باره على، حسن و حسين نازل شده است». شواهد التنزيل، ج 1، ص 191، ح 203). ابو حيان اندلسى غرناطى، اقوالى را در باره «اولى الامر» نقل كرده است كه يكى از آنها مقصود از آن ائمّه اهل بيت و يا على[علیه السلام] به تنهايى است. (البحر المحيط، ج 3، ص 754). با توجه به این آیه شریفه، سنت امامان معصوم نیز حجت شرعی برای تفسیر درست آیات قران و استنباط احکام و شناخت دین و شریعت است و تفکیک بین سنت اهل بیت و قران معنایش تبعیض در ایمان به کتاب خدا و برابر با کفر [عملی] به قران است. (ادامه دارد) آیه ولایت خداوند فرمود: (إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏) [المائده:55]. «جز اين نيست كه صاحب اختيار شما خدا است و پيامبرش و آنانكه ايمان آوردند آن كساني كه بر پا مي‌دارند نماز را و مي‌دهند زكوة را در حالي كه ركوع كنندگانند». طبق روایات متواتر در منابع شیعه و سنی مقصود از « الَّذينَ آمَنُوا...» علی علیه السلام است که در حال رکوع نماز انگشتر خود را به فقیری صدقه داده بود و ولایت او بر مؤمنان پس از ولایت خدا و ییامرش قرار داده شد، در این باره به عنوان نمونه احادیثی از منابع اهل سنت تقدیم می‌شود: 1. از سُدّى نقل شده است كه آنان [والَّذین آمنوا...] همه مؤمنان هستند؛ ولى گدايى نزد على بن ابى‏طالب رفت، او در مسجد در حال ركوع بود و انگشتر خود را به آن گدا داد. (طبرى، جامع البيان، ج 6، ص 389، ح 9521 و 9522). 2. از عقبة بن ابى حكيم در تفسير آيه پرسيدند گفت: مقصود [از «والَّذین آمنوا...»]على بن ابى‏طالب است، (طبرى، جامع البيان، ج 6، ص 390، ح 9523؛ ابن ابى حاتم رازى، تفسير القرآن العظيم، ج 4، ص 1162). از مجاهد نيز همين معنا نقل شده است. (طبرى، جامع البيان، ج 6، ص 390، ح 9523؛ رازی، نا نزل من القران فی علی بن ابی طالب (ع): 59). 3. از ابن عباس نقل شده است كه آيه در باره على بن ابى‏طالب [علیه السلام] نازل شده است. روايت شد كه عبداللّه بن سلام گفت: آن‏گاه كه آيه نازل شد، گفتم: اى پيامبر! من على را ديدم كه در حال ركوع انگشتر خود را صدقه داد و ما ولايت او را پذيرا هستيم؛ از ابوذر روايت شده است كه گفت: روزى نماز ظهر را با پيامبر صلی الله علیه وآله خوانديم، گدائى در مسجد گدائى كرد، هيچ‏كس چيزى به او نداد، گدا سر خود را به آسمان بلند كرد و گفت: «خدایا! گواه باش كه من در مسجد پيامبر صلی الله علیه وآله ‏ گدائى كردم و هيچ‏كس به من چيزى نداد، على علیه السلام در حال ركوع بود، با انگشت ميانه دست راست خود به آن گدا اشاره كرد، در آن انگشت انگشتر بود، گدا به سوى او رفت و انگشتر را در برابر ديدگان پيامبر صلی الله علیه وآله گرفت؛ پيامبر صلی الله علیه وآله گفت: «خدایا برادرم موسى از تو درخواست كرد، و گفت: «رَبِّ اشْرَح لى صَدرى وَ يَسِّرْ لى أَمْرى وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانى يَفْقَهُوا قَوْلى وَاجْعَلْ لى وَزيرا مِنْ أَهْلى هرُونَ أَخى أُشْدُدْ بِهِ أَزْرى وَ أَشرِكهُ فى اَمرى»،(سوره طه: 25 – 32)، پس تو در قرآن ناطق نازل كردى «سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخيكَ وَ نَجعَلُ لَكُما سُلطـنـا»،(القصص: 35). «خدایا! و من محمّد، پيامبر تو و برگزيده تو هستم، به من شرح صدر عطا كن و كار مرا آسان گردان و وزيرى از اهل من، على را براى من قرار بده! و پشتم را با او محكم گردان». ابوذر گفت: به خدا سوگند پيامبر صلی الله علیه وآله اين سخن را به پايان نرسانده بود كه جبرئيل نازل شد و گفت: اى محمد بخوان: «إنَّما وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ وَالَّذينَ ءامَنوا...». (فخر رازى، التفسير الكبير، ج 12، ص 23؛ ابن طلحة، مطالب السؤول:125 – 126 و با اندک فرق در مختصر المحاسن المجتمعة (صفوري):166). (برای اطلاع از احادیث بیشتر و پاسخ به اشکالات به کتاب «زیور خلافت» رجوع شود). (ادامه دارد)

🔸صاحبخانه حکم تخلیه گرفته واسباب واثاثيه يك #جانباز را ریخته بیرون .اما مردم تبريز ،هنرمندان و خيرين اين شهر، آستين همت بالا زدند و در سه روز كاری كردند كارستان و خونه خریدند براش ببينيد. 🔹درود به غيرت و شرف تبریزی ها

شب همه دوستان بخیر

🌹🌳🌹 آغاز روزمان را مزین و منور میکنیم به کلام روحبخش و دلنشین قرآن کریم..🌹🌳🌹

🌷سلام به شنبه خوش آمدید🌷 اولین روز هفته تون عالی😉👌 الهی🙏 آرامش باشه 😇 شادی باشه 😊 کارخوب باشه👨‍💻 خوشبختی باشه 💖 سلامتی باشه 🤗 خداباشه و شما💖 واین همه خوبی برای شما 🌸🍃 شنبه روز تون زیبـا و در پنـاه خـدا