📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: چهارشنبه - ۰۳ بهمن ۱۴۰۳ میلادی: Wednesday - 22 January 2025 قمری: الأربعاء، 21 رجب 1446 📆 روزشمار: ▪️4 روز تا شهادت امام موسی کاظم علیه السلام ▪️5 روز تا وفات حضرت ابوطالب علیه السلام 🌸6 روز تا مبعث حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم 🌸11 روز تا ولادت امام حسین علیه السلام 🌸12 روز تا ولادت حضرت عباس علیه السلام

کثرت سرزنش موجب کینه و نشانه بی ادبی علی علیه السلام فرمود: «لَا تُكْثِرَنَّ الْعِتَابَ فَإِنَّهُ يُورِثُ الضَّغِينَةَ وَ يَجُرُّ إِلَى الْبِغْضَةِ وَ كَثْرَتُهُ مِنْ سُوءِ الْأَدَبِ.» [دیلمی، اعلام الدین، ص 179، بحار الانوار، ج 71، ص 166 حدیث 29]. «بسیار سرزنش مکن که این کار کینه پدید می آورد و به نفرت می انجامد، بسیار سرزنش کردن از بی ادبی است». شرح کوتاه: مقصود امام علی علیه السلام پرهیز از کثرت سرزنش خطاکار یا گناهکار است که این کار چون تحقیر سرزنش شونده است به طور طبیعی زمینه ساز کینه آن گناهکار و خطاکار نسبت به سرزنش کننده می شود و نوعی بی ادبی است، مخصوصا اگر این کار نزد دیگران باشد که لازم است به طور کلی خودداری گردد. و مقصود خودداری از نصیحت و پند دادن نیست گرجه پند و نصیحت نیز باید با بیانی نباشد که همان سرزنش باشد، بلکه با محبت و احترام همراه بوده و تاثیر مثبت داشته باشد، نه اینکه موجب کینه و انزجار گردد.

خارج فقه کتاب زکات درس 128 چهارشنبه 3 بهمن

خارج فقه کتاب زکات درس 128 چهارشنبه 3 بهمن و این أمری است که دقت عرفي در مفهوم سوم و مفهوم حول آن را اقتضا میکند، و نیز اگر شرط اتصاف حيوان به سائمه بودن به معنای حدوثی باشد. ولی ظاهر اخبار اشتراط سائمه بودن به معنای ثبوتی ای است که در صدق آن قيام مبدأ به آن بالفعل شرط نیست، زیرا اگر غنم - مثلا – برای مدتی سائمه باشد و صاحبش عادتا بنا بگذارد که هنگام احتياجش آن را علف ندهد، بلکه ان را در بیابان بچراند در این صورت بر آن صدق میکند که سائمه است، گرچه در حال نومش و یا اعتلافش برای یک بار در جال ضرورت باشد، در این صورت گفته میشود این گوسفند سائمه است که در این روز ضرورتا علف خورده است، پس با یک یا دو روز علف خوردن این مشتق [معلوفه] بر آن صدق نمیکند. پس غنم دو قسم دارد: بدوي که در برايا میچرد و حضري که در امصار و قری میچرد. نظير انسان، پس انسان بدوي اگر فرض شود نزولش در یک یا دو روز در مصر به عنوان ضيف دیگری بودن او را از وصف بدوي بودن خارج نمیکند. آری اگر از روش زندگی بدوی خود به طور کلی اعراض کند و حيات حضري خود را آغاز کند از وصف بدوی بودن خارج میشود. بنا براین سائمه وصف ثبوتی حاكی از ثبوت ملكه و حالت خاصه برای حيوان است که بر ان صدق میکند تا هنگامی که صاحبش بر تغيير طور حيات بدويش به حيات حضري مصمم نشود. پس اگر فرض شود صرف سائمه در آخر روز سال به علف خوردنش به قصد اعراض از طور حيات چرا در بیابان به حيات اعتلاف در این صورت ممكن است قول به عدم وجوب زكات به دلیل زوال اسم. و اگر فرض شود علف خوردنش در بیابان به مدت یک هفته - مثلا – به سبب عارضه ای مثل ثلج و مانند آن بدون أینکه قصد تغيير طور حياتش را داشته باشد در این صورت سائمه بودن بر آن صدق نموده و زكات بر آن واجب میشود. برای این منظور مثالی میزنیم: اگر برای خود شغلی رسمي را انتخاب کند و مثلا خباز بشود برای مزاوله خبز، این اسم حاكي از ملكه و وصف ثبوتي است که – تا هنگامی که از او جدا نشود - حقيقتا بر او صادق است، گرچه در حال خواب یا سفرش و یا یک یا دو روز نایب از بقالی بشود. آری اگر از شغل خود اعراض کند و شغل دیگر اختیار کند از عنوان خباز بودن خارج شده و بر او اسم دیگر صدق میکند. به همینگونه است عنوان سائمه و معلوفه در حيوان بعد از حكايت از دو طور حياةت برای آن. و در آنچه ذكر کردیم فرق نمیکند که سائمه شرط و یا معلوفه مانع باشد، پس مانع نیز این میشود که حیوان معلوفه است به معنای ثبوتي آن نه معنای حدوثی آن. و به آنچه با طولش ذکر کردیم أشاره کرد شيخ اعظم در زكاتش که گفت: «وتحقيقه ان الحكم مرتب علي السائمة لا علي السوم». [کتاب الزکاة ص 151]. و نیز بعد از بيان مطلب گفت: «فحاصل ماذكرنا هو اعتبار صدق السائمة طول الحول لا استمرار السوم، و اما الملك فحيث ان عنوانه لا يتحقق الا بالتلبس فلهذا يقدح انقطاعه لحظة" فراجع و تأمل». [نفس المصدر ص 152]. آنچه را شیخ انصاری أخيرا ذکر کرد أشاره است به رد کسانی که این مقام را به ملك یا نصاب قیاس کردند که ارتفاع آن دو در طول سال گرچه یک لحظه باشد بلا اشكال زیان میرساند. و مخفي نماند که مقتضای آنچه ذكر شد تغيير طور حيات حيوان از بدويت به حضريت به دست مالك است، و اینکه نيت او نحوه دخالتی در آن دارد، چنانکه شافعی در انچه که محقق حلی از او در کتاب المعتبر [2: 506] نقل کرده اشاره کرد، در آنجا که گفت: «ينقطع الحول بالعلف و لو يوما اذا نوي العلف و علف». با این بیان وجه آنچه را شيخ انصاری بعد از كلام سابق ذکر کرد روشن میشود از اینکه [کتاب الزکاة ص 152] گفت: «و حيث عرفت ان المعيار ان يصدق عليه تمام الحول انها سائمة يظهر انها لا يقدح في ذلك اعتلافها بنفسها من مال المالك او غيره مدة لو أعلفها المالك سلب عنها عنوان السائمة». و وجه آن این است که اگر مالك اراده کند اعتلاف سائمه را پس گویا آن حیوان را ذات حياتين قرار داده است، پس در همه سال سائمه نخواهد بود، واما اعتلاف آن بنفسه موجب نمیشود که ذات حياتين گردد. هذا. در المستمسك [9: 90] بعد از حكم به امتناع استمرار سوم در طول حول گفت: «فالمراد منها اما ان تكون هي السائمة في وقت الاكل، او المعدة لان تسام لا لان تعلف، أو ما لم تكن معلوفة مطلقا، او ما لم تكن معلوفة عن اعداد، او مالم تكن مستمرة العلف». سپس احتمالات چهارگانه اول را مردود دانست. و احتمال اخير را اختیار کرد و از قوله (ع) در صحيحه زراره: «ليس علي ما يعلف شئ» استفاده کرد به این تقريب که این نظير قولهم: «زيد يصوم النهار و يقوم الليل» از چیزهایی است که بر استمرار دلالت دارد، و لذا میبینید که مفهوم قوله: «يعلف» غير از مفهوم قوله «علف» است. أقول: ظاهر كلام سید حکیم (قده) مانع بودن جعل معلوفيت است، نه اینکه سائمه بودن شرط باشد، و شما دانستید که ظاهر اخبار این است که سائمه بودن شرط است و اعتبار نیز آن را مساعدت میکند.

نتیجه تربیت

🌺پـروردگارا 💫به ما بیـاموز حرمت 🌺دل‌ها را از یـاد نبریم 💫به ما بیـاموز که 🌺دوست داشتـن را 💫فـراموش نکنیم 🌺و آنان که دوستمان دارند را 💫از خاطـر نبریم شبتون سرشار از مهر خدا •┈┈••✾•🪴🌸🪴•✾••┈┈•