خورشید در زنجیر (به مناسبت شهادت مظلومانه امام موسی کاظم (علیه السلام)) بسم الله الرحمن الرحیم بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ هجری قمری حضرت امام «موسی کاظم» (علیه السلام)، نواده پاک رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)، به شهادت رسید. امام موسی کاظم (علیه السلام)، در سال ۱۲۸ هجری قمری، در منطقه ابواء - بین مکه و مدینه - دیده به جهان گشود. آن حضرت تا ۲۰ سالگی از محضر پدر بزرگوارش امام جعفر صادق (علیه السلام)، بهره‌های فراوان برد. امام موسی کاظم (علیه السلام) پس از شهادت پدر به مدت ۳۵ سال، امامت و رهبری مسلمین را برعهده داشت و در این راه سختی‌های فراوانی را تحمل کرد. در دوران زندگی آن حضرت که مصادف با عصر شکوفایی علم و تمدن اسلامی و توسعه روابط با دیگر ملتها بود، علوم و معارف اسلامی توسط دانشمندان، فقیهان و متکلمانی که از شاگردان امام موسی کاظم (علیه السلام) بودند، در اطراف جهان انتشار و گسترش یافت. سرانجام هارون الرشید حاکم عباسی که از نفوذ معنوی امام موسی کاظم علیه السلام در میان مسلمانان هراسان بود و تزلزل حکومت خود بیم داشت، امام موسی کاظم (علیه السلام) را دستگیر و زندانی کرد. تا اینکه هارون حاکم عباسی طی توطئه‌ای امام را مسموم کرد و به شهادت رساند. ضمن عرض تسلیت به مؤمنان، بدین مناسبت فرازهایی از زندگی ان امام موسی کاظم علیه السلام به خوانندگان گرامی تقدیم می‌گردد. امام موسى كاظم(ع) از دیگاه علمای اهل سنت 1. ابن حجر نوشته است: موسى كاظم، وارث او [جعفر صادق علیه السلام] در علم، معرفت، كمال و فضل شد. كاظم ناميده شد به خاطر كثرت گذشت و بردبارى او. نزد مردم عراق به «باب قضاء حوايج» معروف شده بود. او عابدترين، داناترين و سخى‏ترين مردم زمان خود بود. (الصواعق المحرقه، ص 203). 2. ابن صباغ در باره امام موسى كاظم علیه السلام نوشته است: بعضى از اهل علم گفته‏اند كاظم امام بزرگ منزلت، حجّت يگانه، حِبرى كه شب‏ها را تا هنگام سحر به عبادت مى‏ايستاد و روزها روزه بود. به خاطر بردبارى فراوانش و گذشت او از متجاوزان كاظم خوانده شد. او نزد اهل عراق به باب الحوائج إلى اللّه معروف است، چون نيازهاى مسلمانان را بر آورده مى‏كند. (الفصول المهمه، ص 217). عبد الاعلى از فيض بن مختار روايت كرد و گفت: به ابو عبداللّه جعفر صادق علیه السلام گفتم: دست مرا بگير و از آتش دوزخ بيرون بياور! چه كسى امام پس از تو است؟»، موسى كاظم كه در آن روز كودك بود داخل شد، جعفر علیه السلام گفت: «او امام شما است، از او پيروى كن». (الفصول المهمه، ص 217). 3. رشيد براى حج رفت، نزد قبر پيامبر صلی الله علیه وآله رفت، در حالى كه موسى بن جعفر با او بود، رشيد گفت: «اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللّه يَاابْنَ عَمٍّ»، او با اين سلام مى‏خواست در ميان اطرافيان خود فخر بفروشد، موسى نزديك شد و گفت: «اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا أَبَتِ»، چهره هارون دگرگون شد و گفت: «اى ابو الحسن اين افتخار حقيقت است». (ذهبى، سير اعلام النبلاء، ج 6، ص 273؛ تاريخ الاسلام، ج 12، ص 418؛ ابن طولون، الائمّة الاثناعشر). 4. گفته شد كه موسى كاظم[علیه السلام] از زندان در نامه‏اى به رشيد نوشت: «هيچ روزى از بلاى بر من سپرى نمى‏شود جز اين‏كه از آسايش تو يك روز سپرى مى‏شود، تا اين‏كه همگى به روزى برويم كه پايانى ندارد و باطل‏گرايان در آن زيان مى‏بينند». (سير اعلام النبلاء، ج 6، ص 273؛ تهذيب الكمال فى اسماء الرجال، ج 18، ص 456). علم امام كاظم (ع) موصلى در باره امام كاظم علیه السلام نوشته است: «او حِبر، عالم، اهل آشتى، با بزرگى شأن، علوّ مكان، علم فراوان، فهم و فراوانى بردباريش، جواد كريم بود و عبد صالح خوانده مى‏شد. او در مكّه با رشيد در كنار هم قرار گرفتند، مسائلى در ميان آن دو ردّ و بدل شد، رشيد پرسيد: «فريضه تو چيست؟»، گفت: «يك فريضه، پنج فريضه، هفده فريضه، چهل و سه فريضه، چهل و نه فريضه، نود و چهار فريضه و صد و [و سه] و پنجاه و هفت؛ از دوازده يكى، در عمر يك بار، از دويست پنج و از چهل يكى»، رشيد گفت: «اين چيزهاى غريب چيست؟»، گفت: «يك فريضه دين اسلام، پنج فريضه نمازهاى پنج‏گانه، هفده فريضه ركعت‏هاى نماز، چهل و سه فريضه سجده‏ها، نود و چهار فريضه تكبيرها و صد [و سه] و پنجاه فريضه تسبيحات است، امّا عدد هفت اين است كه نماز صحيح نيست جز بر هفت عضو و آنها: دو قدم، دو زانو، دو دست، پيشانى و بينى، از دوازده يكى واجب، روزه ماه رمضان از ميان ماه‏ها است، پنج چيز از دويست، زكات مال با شرايطش است، يكى از چهل؛ يعنى از چهل گوسفند يك زكات واجب است و امّا آنچه در طول عمر يك بار واجب است حَجّةُ الاسلام است».

رشيد گفت: «به خدا سوگند شناختن مانند تو را بايد غنيمت و همنشينى با او را گرامى دانست»؛ سپس فرمان داد تا دو بدره به او بدهند، او در همان وقت آن دو بدره را صدقه داد، از نام او پرسيدند، دريافتند او موسى كاظم است، رشيد گفت: «فضيلت نيست جز براى اهلش، چگونه نسلى با طهارت، داراى بخشش فراوان و فضيلت آشكار مى‏شود».(النعيم المقيم (مناقب آل محمّد)، ص 133) وفات امام موسى كاظم عليه‏السلام ابن صباغ نوشته است: پس از اينكه نامه عيسى بن جعفر به رشيد رسيد، به سندى بن شاهك نامه نوشت تا موسى بن جعفر را از دست عيسى بن جعفر تحويل بگيرد، و همان فرمان [قتل موسى كاظم عليه‏السلام] را كه به عيسى داده بود به او داد، و كسى كه به كشتن او عليه‏السلام اقدام كرد سندى بود، كه در خوراك او سم ريخت، و نزد او برد، برخى گفته‏اند سم را در خرما ريخت و نزد او برد و موسى بن جعفر عليه‏السلام از آن خورد، و براى سه روز زمينگير شد، و وفات كرد، و پس از وفات او سندى بن شاهك فقيهان و چهرهاى شاخص بغداد را كه ابو الهيثم بن عدى در ميان آنان بود به زندان برد، تا نگاه كنند كه بر بدن او اثرى از جراحت و يا چركين و يا خفگى وجود ندارد، و او خود به خود مرده است، چون گروهى در زمان موسى بن جعفر گمان مى‏كردند موسى كاظم عليه‏السلام، همان قائم منتظَر است، و زندانى شدن او را غيبت ياد شده براى قائم مى‏دانستند، يحيى بن خالد دستور داد تا جنازه‏اش بر روى پل بغداد گذاشته شود، و منادى بانگ بزند اين موسى بن جعفر است كه رافضه گمان مى‏كردند او نمى‏ميرد، نگاه كنيد كه او مرده است، مردم به جنازه او نگاه كردند، سپس از آنجا بر داشتند، و به گورستان قريش بردند، و در باب تين دفن كردند. [الفصول المهمه، ص:226]. وفات موسى كاظم عليه‏السلام پنج روز مانده به پايان ماه رجب سال صد و هشتاد و سه هجرى بود، و او پنجاه و پنج سال عمر كرد، كه بيست سال را با پدر خود، و سى و پنج سال را، كه مدت امامت او بود، پس از پدر خود زندگى كرد. [الفصول المهمه، ص:227]. مسعودى نوشته است: موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابو طالب عليهم‏السلام در سال صد و هشتاد و شش در بغداد مسموم از دنيا رفت. [مروج الذهب، ج:3، ص:355].

🌹🌳🌹 آغاز روزمان را مزین و منور میکنیم به کلام روحبخش و دلنشین قرآن کریم..🌹🌳🌹 ۴_🌹اللّهُمَّ اغْفِر ذُنُوبَنا بِالْقُرآن 🥀🤲 🌹خدايا بیامرز گناهان مارا به وسیله قرآن 🥀🤲 🌹-خدایا وجود ما را سرشار از فضایل و معارف قرآنی قرار بده 🥀🤲 الهی امین🤲🤲

سلام صبح بخیر از خدا میخوام امروز تمام لحظه های زندگيتون مثل آفتاب گرم مثل سایه دلنشین مثل باران بخشنده مثل رویا شيرين مثل پروانه سبکبال ومثل پرنده آزاد و رها باشه...

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۰۷ بهمن ۱۴۰۳ میلادی: Sunday - 26 January 2025 قمری: الأحد، 25 رجب 1446 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🔹شهادت امام موسی کاظم علیه السلام، 183ه-ق 📆 روزشمار: ▪️1 روز تا وفات حضرت ابوطالب علیه السلام 🌸2 روز تا مبعث حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم 🌸7 روز تا ولادت امام حسین علیه السلام 🌸8 روز تا ولادت حضرت عباس علیه السلام 🌸9 روز تا ولادت حضرت سجاد علیه السلام

برآوردن نیازهای برادران دینی مهر قبولی اعمال امام کاظم علیه السلام فرمود: « إِنَّ خَوَاتِيمَ أَعْمَالِكُمْ قَضَاءُ حَوَائِجِ إِخْوَانِكُمْ وَ الْإِحْسَانُ إِلَيْهِمْ مَا قَدَرْتُمْ وَ إِلَّا لَمْ يُقْبَلْ مِنْكُمْ عَمَلٌ حَنُّوا عَلَى إِخْوَانِكُمْ وَ ارْحَمُوهُمْ تَلْحَقُوا بِنَا». [بحار الانوار، ج 72، ص 379]. 💧«حقیقتاً مُهر اعتبار اعمال شما، برآوردن نيازهاى برادرانتان و نيكوئى با آنها است تا جائيكه قدرت داريد، و اگر چنين نكنيد عملى از شما پذيرفته نخواهد شد، نسبت به برادران‌تان مهربانى نموده و به آنها رحم کنید تا به ما ملحق شوید». شرح کوتاه: قبولی اعمال غیر از صحیح بودن اعمال است، ممکن است یک عمل مثل نماز و روزه صحیح واقع شود و در نتیجه اعاده آن به صورت ادا و قضا واجب نباشد، ولی در پیشگاه خداوند قبول نشود، از اینرو قبولی اعمالی مثل نماز و روزه از توانمندان در پیشگاه خدا مشروط به این است که آن توانمند به میزان توانایی خود نیازهای برادران دینی خود را برآورده کند. و اگر توانایی مالی ندارد از راه دیگر که ممکن است او را مدد برساند.

#کنیززیباروی و #امام‌موسی‌کاظم ✍️مرحوم مجلسی نقل کرده است : که هارون، خلیفه مقتدر و بی‌حیای عبّاسی دستور داد کنیز زیبا صورتی را برای خدمت کردن به امام موسی بن جعفر علیه‌السلام به زندان بردند و منظورش بدنام کردن حضرت بود. امام پیغام داد : «بَل انتُم بِهَدیتکُم تَفرَحُون(نمل:۳۶)؛ این شما هستید که با هدایای خود شادمان می‌شوید»؛ من به کنیز و امثال آن نیازی ندارم. 🔺هارون از این پیام سخت خشمگین شد و گفت: به او بگویید ما به رضای تو کنیز را به زندان، نزد تو نفرستادیم، دستور داد که کنیز را نزد حضرت بگذارند و باز گردند. مدتی گذشت، هارون خادمش را به زندان فرستاد تا خبری بگیرد. خادم به زندان رفت. با کمال تعجب دید آن کنیز به سجده رفته است و مرتب می‌گوید: قُدّوس سُبحانکَ سُبحانکَ، جریان را به هارون گزارش داد. هارون گفت: 🔺به خدا سوگند! موسی بن جعفر او را سحر کرده است، کنیز را بیاورید. کنیز را به حضور هارون آوردند، نگاهش را به آسمان دوخت و ساکت ایستاد. هارون پرسید : تو را چه شده؟ گفت : خبر تازه‌ای دارم! وقتی مرا به زندان بردند دیدم این مرد مرتب نماز می‌خواند، بعد از نماز مشغول تسبیح و تقدیس خداوند می‌شود. به او عرض کردم: مولای من! شما کاری ندارید برایتان انجام دهم؟ 🔺فرمود: با تو چه کار دارم؟ عرض کردم: مرا برای خدمت به شما آورده‌اند. آن بزرگوار با دست اشاره کرد و فرمود: پس اینها چه کاره‌اند؟! نگاه کردم، باغی دیدم بسیار وسیع و زیبا که اول و آخر آن ناپیدا بود، فرش‌های نفیس در آن گسترده بود و حوریه‌های بسیار زیبا با لباس‌های آراسته در آن جا بودند که هرگز نظیر آنها را ندیده بودم. با مشاهده آنها در برابر خدای خود به سجده افتادم و در سجده بودم که خادم تو به سراغم آمد و مرا نزد تو آورد. هارون گفت: ای ناپاک! شاید وقتی به سجده رفتی اینها را در خواب دیدی؟ 🔺گفت: نه! به خدا سوگند! این واقعیات را پیش از سجده دیدم و بعد از مشاهده آنها به سجده افتادم. هارون (به فردی) گفت : این ناپاک را بگیر و مراقب باش کسی این مطلب را از او نشنود، اما کنیز بدون درنگ مشغول نماز شد. از او پرسیدند: چرا چنین می‌کنی؟ گفت: عبد صالح موسی بن جعفر علیهماالسلام را چنین یافتم… راوی این داستان می‌گوید : این کنیز زندگی خود را به همین منوال در بندگی خدا سپری کرد تا از دنیا رفت. این قضیه چند روز قبل از شهادت امام کاظم علیه‌السلام رخ داد. 📚بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۲۳۸