آیا خداوند از خودش در حضرت آدم دمید؟⁉️
#توحید
فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿حجر / ٢٩﴾
پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم، پيش او به سجده درافتيد.
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (صلوات الله علیه) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ قَالَ رُوحٌ خَلَقَهَا اللَّهُ فَنَفَخَ فِي آدَمَ مِنْهَا.
محمد بن مسلم گوید از امام باقر (صلوات الله علیه) در مورد کلام الهی: از روح خود در آن دميدم، پيش او به سجده درافتيد.
پرسیدم؛ حضرت فرمود:
خداوند روحی را خلق فرموده و از آن در آدم (علیه السلام) دمید
📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج4، ص: 13
📚تفسير العياشي، ج2، ص: 241
📚البرهان في تفسير القرآن، ج3، ص: 364
خداوند، پاک و منزه است از آنکه مرکّب از اجزای مختلف – مانند روح – باشد و تکه ای از وجود خود را در کالبد آدمی قرار داده باشد. نسبت ما با خداوند متعال، تنها نسبت «مخلوق» با «خالق» است و ذات ما هیچ سنخیت و مشابهتی با ذات آفریدگار ندارد.
آنجا که می فرماید «از روح خود در آدم دمیدم»، مقصود این نیست که خداوند تکه ای از وجود خود را در وجود آدم قرار داده؛ بلکه بنا به فرموده ی مبیّن و مفسّر قرآن، خداوند از روحی که خود خلق کرده و مالک آن بوده در آدم دمیده و از آن جهت که خالق و مالکش بوده و آن را از میان سایر ارواح برگزیده درباره اش فرموده: «روح من».
اگر قائل به این باشیم که آن روح جزئی از خداوند بوده خداوند را متجزی (جزء جزء شونده) پنداشته ایم و این به جسمانیت خداوند منتهی می شود که کفر است.
بهترین وقت استجابت دعا...
#توحید
عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ الْحَسَنِیِّ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی مَحْمُودٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا (صلوات الله علیه) یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَقُولُ فِی الْحَدِیثِ الَّذِی یَرْوِیهِ النَّاسُ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یَنْزِلُ کُلَّ لَیْلَةٍ إِلَی السَّمَاءِ الدُّنْیَا فَقَالَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُحَرِّفِینَ لِلْکَلِمِ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَ اللَّهِ مَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) کَذَلِکَ إِنَّمَا قَالَ (صلی الله علیه و آله) إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یُنْزِلُ مَلَکاً إِلَی السَّمَاءِ الدُّنْیَا کُلَّ لَیْلَةٍ فِی الثُّلُثِ الْأَخِیرِ وَ لَیْلَةَ الْجُمُعَهِ فِی أَوَّلِ اللَّیْلِ فَیَأْمُرُهُ فَیُنَادِی هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِیَهُ هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَیْهِ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ یَا طَالِبَ الْخَیْرِ أَقْبِلْ یَا طَالِبَ الشَّرِّ أَقْصِرْ فَلَا یَزَالُ یُنَادِی بِهَذَا إِلَی أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ فَإِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ عَادَ إِلَی مَحَلِّهِ مِنْ مَلَکُوتِ السَّمَاءِ حَدَّثَنِی بِذَلِکَ أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)
🔸از حضرت عبد العظیم حسنی از ابراهیم بن ابی محمود روایت شده که گوید: به امام رضا (صلوات الله علیه) گفتم: ای فرزند رسول خدا چه می فرمائی در حدیثی که مردم از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل کنند که فرمود: خدای تبارک و تعالی هر شب به آسمان دنیا نازل شود؟
حضرت فرمود: خدا آنان که سخن را از جای خود تحریف کنند لعنت کند! ؛ به خدا سوگند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چنین نفرموده، همانا فرموده: خدای تبارک و تعالی هر شب در ثلث آخر شب و شب جمعه از اول شب، فرشته ای را به آسمان دنیا می فرستد و به او دستور دهد که ندا دهد: آیا سائلی هست که به او عطا کنم؟ توبه کننده ای هست که از او بپذیرم؟ آمرزش خواهی هست که برایش بیامرزم؟ ای خیرخواه بیا! ای بد خواه کوتاه کن! و این ندا را تا طلوع فجر (اذان صبح) ادامه دهد و چون سپیده دمد به جای خود در ملکوت آسمان برگردد. پدرم از جدم از پدرانم از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) این را روایت کردند.
📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج3، ص: 314
من لا يحضره الفقيه، ج1، ص: 421
الإحتجاج (طبرسي)، ج2، ص: 410
#الّلهُـمَّعَجِّــلْلِوَلِیِّکَـــالْفَـــرَج
#امام_زمان_تنها_راه_نجات
#امام_زمان
#معارف_ثقلین
https://eitaa.com/kalame_thaghalein
#اَللّهُمَّعَجِّللِوَلیِّکَالفَرَجَوَالْعافِیَةوَالنَّصْرَ