❇️ پرتویی از #مناجات_شعبانیه 🤲 «اِلهی اِنْ اَنامَتْنِی الْغَفْلَةُ عَنِ الاِْسْتِعْدادِ لِلِقائِکَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِی الْمَعْرِفَةُ بِکَرَمِ الآئِکَ». 💥ترجمه 🤲 معبود من! اگر غفلت مرا در خواب فرو برده و از آمادگی برای" ملاقات و رسیدن" تو باز داشته ، معرفت به الطاف کریمانه ات مرا بیدار نموده است. ✍ منظور از ملاقات و رسيدن به پروردگار، ملاقات و رسیدنِ "معرفتی" است؛ همانگونه که بعنوان مثال، وقتی می گویی: من به فلان مساله علمی رسیده ام یعنی به آن، معرفت یافته ام. ⏪ همه موجودات عالم محتاج رحمت الهی هستند، این ملاقات و رسیدن، از سنخِ ملاقات فیزیکی یا بصری نیست؛ بلکه یک ملاقات "بصیرتی" است. 💢 لذا حضرت در مناجات با معبودش، عرضه می دارد که آنچه انسان را از ملاقات معرفتی و شناخت خداوند باز می‌دارد، غفلت است و مشغول شدن به آن چیزهایی که انسان را از یاد خدا باز می‌دارد و در روایتی نیز می خوانیم: ✅ امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌فرماید: «مَنْ غَلَبَتْ عَلَیْهِ الغَفْلة ماتَ قَلْبُه»¹

کسی که غفلت بر او چیره شده قلبش مرده است.

📚 ۱. غررالحکم، ج۱، ص۲۶۶