سخن امام عليه السلام در اين بخش از نامه، ناظر به مطلبى است كه عقيل در پايان نامۀ خود كه سابقاً گذشت آورده بود كه: «فرزند مادرم! نظر خود را دربارۀ جنگ با مخالفان صريحاً اظهار كن. اگر مى‌خواهى تا پاى مرگ بجنگى من و فرزندانم با تو هستيم و من هرگز دوست ندارم لحظه‌اى بعد از تو زنده بمانم»، امام عليه السلام مى‌فرمايد: «و اما آنچه دربارۀ جنگ از من پرسيده‌اى و رأيم را خواسته‌اى، عقيدۀ من اين است، با كسانى كه پيمان‌شكنى (و نقض بيعت) و پيكار با ما را حلال مى‌شمرند بجنگم تا آن‌گاه كه خدا را ملاقات كنم (و چشم از جهان بپوشم)»؛ (وَ أَمَّا مَا سَأَلْتَ‌ عَنْهُ‌ مِنْ‌ رَأْيِي فِي الْقِتَالِ‌، فَإِنَّ‌ رَأْيِي قِتَالُ‌ الْمُحِلِّينَ‌ حَتَّى أَلْقَىٰ‌ اللّٰهَ‌). تعبير به «مُحِلِّينَ‌» يا اشاره به كسانى است كه بيعت او را شكستند و در بصره پرچم جنگ جمل را برافراشتند و كسانى كه بعداً به آنها پيوستند و يا اشاره به ستمگران شام است كه جنگ با او را در صفين حلال شمردند و بعد از واقعۀ صفين نيز همان راه نادرست شيطانى را ادامه دادند. ظاهر اين است كه هر دو گروه را شامل مى‌شود. آن‌گاه امام عليه السلام براى اينكه ارادۀ قاطع خود را در اين مبارزۀ پيگير به برادرش نشان دهد و به او اطمينان بخشد كه مخالفت گروه زيادى از اين پيمان‌شكنان تأثيرى در ارادۀ او ندارد مى‌فرمايد: «(در اين راه) نه كثرت جمعيّتِ مردمِ در اطرافم بر عزّت و قدرت من مى‌افزايد و نه پراكندگى آنها از اطراف من موجب وحشتم مى‌شود»؛ (لَا يَزِيدُنِي كَثْرَةُ‌ النَّاسِ‌ حَوْلِي عِزَّةً‌، وَ لَا تَفَرُّقُهُمْ‌ عَنِّي وَحْشَةً‌). شعارى است آميخته با شعور و معرفت بسيار و برگرفته از آيات شريفۀ قرآن: «أَ لَيْسَ‌ اَللّٰهُ‌ بِكٰافٍ‌ عَبْدَهُ‌» و يا «فَلاٰ تَخْشَوُا اَلنّٰاسَ‌ وَ اِخْشَوْنِ‌» و امثال آن و نشان مى‌دهد كه اولياى الهى و مردان بزرگ الهى با تكيه بر پروردگار هرگز از انبوه مخالفان وحشت نمى‌كردند و از كثرت موافقان مغرور نمى‌شدند.

سپس امام عليه السلام در گفتارى پر معنا و كوبنده، برادرش را خطاب كرده مى‌فرمايد: «(برادر) هرگز گمان مبر كه فرزند پدرت - هرچند مردم او را رها كنند - از در تضرع و خشوع (در برابر دشمن) درآيد يا در برابر ظلم و ستم سستى به خرج دهد يا زِمام خويش را به دست هر كَس بسپارد و يا به اين و آن سوارى دهد»؛ (وَ لَا تَحْسَبَنَّ‌ ابْنَ‌ أَبِيكَ‌ - وَ لَوْ أَسْلَمَهُ‌ النَّاسُ‌ - مُتَضَرِّعاً مُتَخَشِّعاً، وَ لَا مُقِرّاً لِلضَّيْمِ‌ وَاهِناً، وَ لَا سَلِسَ‌ الزِّمَامِ‌ لِلْقَائِدِ، وَ لَا وَطِيءَ‌ الظَّهْرِ لِلرَّاكِبِ‌ الْمُتَقَعِّدِ). اين عبارت چهارگانه كه امام عليه السلام بيان فرموده مراحل مختلف تسليم در مقابل دشمن را بيان مى‌دارد كه هر يك از ديگرى بدتر است؛ نخست اينكه در برابر دشمن به تضرع و خشوع و تقاضا بنشيند. ديگر اينكه از قدرت دشمن بهراسد و سُستى كند و تسليم شود. سوم اينكه افزون بر تسليم، زمام خود را به دست او بسپارد كه تا هر جا خاطر خواه اوست ببرد. سرانجام اينكه پشت خود را خم كند و در مسير خواسته‌هاى دشمن به او سوارى دهد. چه تعبيرات دقيق و زيبا و گويايى كه از نهايت فصاحت و بلاغت كلام امام عليه السلام حكايت دارد و حضرت تسليم در برابر دشمن را در تمام اشكالش ترسيم كرده و از خود نفى مى‌كند. تعبير به «مُتَقَعِّدِ» كه در بعضى از نسخ «مقتعد» آمده، به معناى كسى است كه جايى را محل نشستن خود انتخاب كرده و اشاره به سوارى است كه بر مركب خود نشسته و تنها در مسير از آن استفاده نمى‌كند؛ بلكه در تمام حاجات خود از آن بهره مى‌گيرد؛ گاه مى‌ايستد و با كسى سخن مى‌گويد، گاه همان‌طور كه سوار است چيزى مى‌خرد و گاه چيزى به ديگرى تحويل مى‌دهد. خلاصه بر مركب نشسته و بى‌خيال از سنگينى وزنش بر دوش مركب همۀ كارهاى خود را سواره انجام مى‌دهد.

امام عليه السلام در پايان اين نامه براى تأكيد بيشتر بر عزم راسخ و ارادۀ آهنين خود در برابر دشمن به شعر شاعرى از طايفۀ بنى سليم متمثل مى‌شود و مى‌فرمايد: «ولى وضع من همان‌گونه است كه شاعر بنى سليم گفته است: هرگاه از من بپرسى چگونه‌اى؟ مى‌گويم: در برابر مشكلات زمان صبور و بااستقامتم. بر من سخت است كه غم و اندوه در چهره‌ام ديده شود كه موجب شماتت دشمن يا ناراحتى دوست گردد»؛ (وَ لَكِنَّهُ‌ كَمَا قَالَ‌ أَخُو بَنِي سَلِيمٍ‌: فَإِنْ‌ تَسْأَلِينِي كَيْفَ‌ أَنْتَ‌ فَإِنَّنِي صَبُورٌ عَلَىٰ‌ رَيْبِ‌ الزَّمَانِ‌ صَلِيبُ‌ يَعِزُّ عَلَيَّ‌ أَنْ‌ تُرَىٰ‌ بِي كَآبَةٌ‌ فَيَشْمَتَ‌ عَادٍ أَوْ يُسَاءَ‌ حَبِيبُ‌). يكى از شعراى فارسى زبان دو شعر بالا را به اين صورت سروده است: الا اى آنكه مى‌پرسى ز حالم صبورم من به سختى‌هاى عالم نخواهم غم ببينى در رخ من كه گردد دوست غمگين، شاد دشمن در اينكه اين شعر از كيست اختلاف نظر است؛ ابن ابى الحديد در شرح خود مى‌گويد آن را به عباس بن مرداس سلمى نسبت داده‌اند؛ ولى اظهار مى‌دارد كه من آن را در ديوان او نديدم. مرحوم تسترى در شرح نهج‌البلاغۀ خود مى‌گويد: اين دو بيت از صخر عمرو سلمى است و جريان چنين بود كه بعضى از دشمنانش با نيزه به پهلوى او زدند. او يك سال در بستر خوابيده بود و محل زخم عفونت كرده بود و به صورت لختۀ بزرگى روى زخم آشكار شده بود آن را با كاردى بريدند شايد بهبودى يابد. شنيد خواهرش دربارۀ صبر او سخن مى‌گويد؛ او در پاسخ خواهرش اين دو بيت و اشعار ديگرى را سرود. ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🎥 یـابن‌الـحسـن! منو نگـهـدار ... 🎤 #استاد_پناهیان ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

💠 حضرت #آیت‌الله_بهجت قدس‌سره: ⛅ اینکه در روایت آمده: عبادت در زمان غیبت، افضل از عبادت در زمان حضور است؛ 🌟 بعید نیست که علت آن این باشد که انسان در زمان حضور، امام علیه‌السلام را می‌بیند و ایمان می‌آورد، ولی در زمان غیبت، ندیده ایمان می‌آورد و عمل می‌کند، که این ناشی از قوت ایمان اوست! 📚کتاب حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام)، صفحه١٣٧ #امام_زمان علیه السلام #نیمه_شعبان ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🎥 آیت الله #فاطمي_نیا رضوان الله تعالی علیه 💫 فضیلت زندگی در عصر غیبت #امام_زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف و علیه السلام) #اللّٰهم_عجّل_لولیّک_الفرج ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🌥️ اگر اتفاقا امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدم... 🎙️بیانات حضرت آیت الله #مصباح_یزدی (قدس سره) در رابطه با حضرت ولی عصر (علیه السلام) #امام_مهدی علیه السلام #اللّٰهم_عجّل_لولیّک_الفرج ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

📺 #نماهنگ | بیدار بمان! 🔸️... ایمان دارم اگر تهِ دلی هم حرف بزنید، هم می فهمد، هم جواب می دهد و ورق عوض می شود... 🎙️ بیانات آیت الله #مصباح_یزدی قدس سره در تاریخ ۱۳۷۵/۱۰/۰۵ #اللّٰهم_عجّل_لولیّک_الفرج ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────