مجتمع حراست هم داره ولی هیچ اعتنایی به این وضعیت نمی کنن و صاحبان مغازه به جای تذکر برعکس مشتاق حضور مشتری های بی حجاب هستن مسئولین امیدواریم نه تنها به این مجموعه بلکه به سایر مجتمع ها هم رسیدگی کنن. @jahad_14

وضعیت بسیار اسفناک بی حجابی در مجتمع تجاری اداری سلمان مشهد مسئولین با #غیرت! به نظرتون تسامح بس نیست.🤔 تا قانون حجاب وضع نشه وضعیت جامعه بدتر از این خواهد شد. دوستان یه جرعه غیرت به خرج بدن و از اشاعه بی حجابی که منتهی به اشاعه فحشا و سلب #امنیت_روانی و ایجاد انواع آسیب های اجتماعی میشه جلوگیری کنن... ساعت ۱۹:۲۰ | تاریخ ۰۳ / ۰۱ /۱۴۰۲ @jahad_14 #برخورد_جدّی ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────

⭕️ از ماشین‌های شخصی پیاده شوید و در خیابان های تهران قدم بزنید تا عمق فاجعه #کشف_حجاب را ببینید. 🏷 حضرات آیات و علمای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، حضرت آیه الله جنتی | حسینی بوشهری | کعبی | شب زنده‌دار | اعرافی | اراکی | فقیهی | خاتمی | مقتدایی | مدرسی یزدی | آملی لاریجانی و... شب‌ها در خیابان‌های تهران قدم بزنید و از ماشین ها پیاده شوید تا عمق فاجعه کشف حجاب و #برهنگی را از نزدیک ببینید. این همان مملکتی بود که هزاران شهید برای آن دادیم!! ←ای کاش اجلاسیه مجلس خبرگان رهبری طوری برگزار میشد که آقایان در مترو تردد داشتند و از نزدیک فاجعه کشف حجاب را می‌دیدند. ← ای کاش آقایان علما، مسئولان نظام را دعوت میکردند در قم و توضیحات لازم را نسبت به اقدامات آنان می گرفتند و برای برون رفت از این بحران ضرب‌الأجل تعریف میکردند و حوزه علمیه انقلابی تکانی میخورد و کل کشور را برای حلّ این بحران بسیج میکرد. طرح جامعی برای برون رفت از این شرایط توسط کارشناسان به مسئولان ارائه شده است؛ اما متأسفانه فرمانده علمیات اجرایی و بودجه آن در هاله‌ای از ابهام است و حتی در بودجه سال آینده هزار تومان هم برای موضوع عفاف و #حجاب آقایان تخصیص ندادند. آقایان حواستان هست، مردم انقلابی و متدین نگران هستند و می‌پرسند که چرا آقایان قم سکوت کردند و کاری نمیکنند؟!! صبر مردم متدیّن و انقلابی هم حدّی دارد ... ➖➖➖➖ ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────

بیلبورد گزارش «کشف حجاب و روزه خواری» در شیراز #حجاب #عید_نوروز #ماه_رمضان ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────

((درخواست اموات از بازماندگان در ایام #جمعه ماه رمضان)) 💠 در روایتی نقل شده است که اموات در هر جمعه از #ماه_رمضان می آیند، می ایستند و با صدایی محزون و با حالتی گریان چنین ندا می کنند: ای خانواده من! ای فرزندان من! ای نزدیکان من! با چیزی(عملی) به ما مهربانی کنید تا خداوند به شما رحم نماید. ما را یاد کنید و از دعا فراموش نکنید‌. بر ما و غربت ما رحم کنید؛ زیرا ما در زندان تنگ و اندوه طولانی، و در سختی می باشیم؛ پس بر ما رحم کنید و از دعا و صدقه دادن برای ما کوتاهی نورزید، شاید قبل از آن که مثل ما شوید، خداوند بر ما رحم نماید. ما حسرت بر گذشته می خوریم، ما نیز مثل شما توانا بودیم 🥀 پس ای بندگان خدا! به سخن ما گوش فرا داده و فراموش نکنید، فردا روزی شما نیز خواهید دانست. چیزهای اضافی(غیر مورد نیاز) که در دست شماست، قبلاً در دست ما نیز بود؛ اما در راه بندگی خدا #انفاق نکردیم، و از حق مانع شدیم و لذا ضرر و سختی آن بر عهده ما قرار گرفت، و منفعت و سود آن به دیگران رسید. با درهمی، یا تکّه خمیر نانی، یا تکّه کوچک گوشت به ما توجّه و مهربانی کنید‌ سپس ندا می کنند: بزودی بر خودتان خواهید گریست در حالی که برای شما فایده ای ندارد، همانگونه که ما گریه می کنیم و برای ما فایده ای ندارد: لذا قبل از آن که مثل ما شوید، (در راه بندگی خداوند) تلاش کنید 📚 مستدرک الوسائل/ مجلد2/ صفحه 162-163 اللهم ارحم موتانا بحق محمد و آل محمد «اللّٰهمّ عجّل لولیّک الفرج» ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────

📖 دعای سحر ماه مبارک رمضان 🎙️با نوای #حاج_منصور_ارضی #ماه_رمضان | #دعای_سحر ╭─── │ 📖 @feqh_ahkam ╰──────────

🌙 ماه رمضان، ماه #امام_زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام) است. 🎙️ #استاد_پناهیان اللَّهُمَّ عَرِّفْنِےحُجَّتَڪ لَـیِّن قَـلبی لِوَلِیِّ اَمرِک اللّٰھـُـم عجِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْ #رمضان_مهدوی ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────

#من_نهج‌البلاغه_میخوانم #هر_جمعه، یک نامه از #نهج_البلاغه ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

...نهج البلاغه | #نامه_ها ✉️ نامه ۳۸ - نامه به مردمِ مصر هنگام فرستادن مالک اشتر به آنجا ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 📜 و من كتاب له عليه‌السلام إلى أهل مصر لمّا ولى عليهم الأشتر (نامه به مردم مصر در سال 38 هجرى آنگاه كه مالك اشتر را به فرماندارى آنان برگزيد) 📃 مِنْ عَبْدِاَللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِاَلْمُؤْمِنِينَ إِلَى اَلْقَوْمِ اَلَّذِينَ غَضِبُوا لِلَّهِ حِينَ عُصِيَ فِي أَرْضِهِ وَ ذُهِبَ بِحَقِّهِ فَضَرَبَ اَلْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى اَلْبَرِّ وَ اَلْفَاجِرِ وَ اَلْمُقِيمِ وَ اَلظَّاعِنِ فَلاَ مَعْرُوفٌ يُسْتَرَاحُ إِلَيْهِ وَ لاَ مُنْكَرٌ يُتَنَاهَى عَنْهُ از بندۀ خدا، على امير مؤمنان، به مردمى كه براى خدا به خشم آمدند، آن هنگام كه ديگران خدا را در زمين، نافرمانى و حق او را نابود كردند؛ پس ستم، خيمۀ خود را بر سر نيك و بد، مسافر و حاضر و بر همگان، بر افراشت، نه معروفى ماند كه در پناه آن آرامش يابند و نه كسى از زشتى‌ها نهى مى‌كرد. أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ إِلَيْكُمْ عَبْداً مِنْ عِبَادِ اَللَّهِ لاَ يَنَامُ أَيَّامَ اَلْخَوْفِ وَ لاَ يَنْكُلُ عَنِ اَلْأَعْدَاءِ سَاعَاتِ اَلرَّوْعِ أَشَدَّ عَلَى اَلْفُجَّارِ مِنْ حَرِيقِ اَلنَّارِ وَ هُوَ مَالِكُ بْنُ اَلْحَارِثِ أَخُو مَذْحِجٍ پس از ستايش پروردگار! من بنده‌اى از بندگان خدا را به سوى شما فرستادم، كه در روزهاى وحشت، نمى‌خوابد، و در لحظه‌هاى ترس از دشمن روى نمى‌گرداند، بر بدكاران از شعله‌هاى آتش تندتر است، او مالك پسر حارث مَذحجى است. فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوا أَمْرَهُ فِيمَا طَابَقَ اَلْحَقَّ فَإِنَّهُ سَيْفٌ مِنْ سُيُوفِ اَللَّهِ لاَ كَلِيلُ اَلظُّبَةِ وَ لاَ نَابِي اَلضَّرِيبَةِ فَإِنْ أَمَرَكُمْ أَنْ تَنْفِرُوا فَانْفِرُوا وَ إِنْ أَمَرَكُمْ أَنْ تُقِيمُوا فَأَقِيمُوا فَإِنَّهُ لاَ يُقْدِمُ وَ لاَ يُحْجِمُ وَ لاَ يُؤَخِّرُ وَ لاَ يُقَدِّمُ إِلاَّ عَنْ أَمْرِي آنجا كه با حق است، سخن او را بشنويد، و از او اطاعت كنيد، او شمشيرى از شمشيرهاى خداست، كه نه تيزىِ آن كُند مى‌شود، و نه ضربت آن بى اثر است. اگر شما را فرمان كوچ كردن داد، كوچ كنيد، و اگر گفت بايستيد، بايستيد، كه او در پيش روى و عقب نشينى و حمله، بدون فرمان من اقدام نمى‌كند. وَ قَدْ آثَرْتُكُمْ بِهِ عَلَى نَفْسِي لِنَصِيحَتِهِ لَكُمْ وَ شِدَّةِ شَكِيمَتِهِ عَلَى عَدُوِّكُمْ مردم مصر! من شما را بر خود برگزيدم كه او را براى شما فرستادم؛ زيرا او را خير خواه شما ديدم، و سر سختى او را در برابر دشمنانتان پسنديدم. ═══════❖•° 𑁍 °•❖═══════ ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#نهج_البلاغه_بخوانیم #کلام_امیر علیه السلام

♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: از نامه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است باهل مصر هنگاميكه (مالك) اشتر را بر ايشان حكومت داد (آنان را ستوده و به پيروى از او امر فرموده، وقتى كه امام عليه السّلام مالك اشتر را بجاى محمّد ابن ابى بكر روانۀ مصر نمود و اين نامه را نوشت اهل مصر دو دسته بودند، دسته‌اى هوادار عثمان و معاويه كه با محمّد مخالفت مى‌نمودند، و دستۀ بيشترى دوستان امير المؤمنين عليه السّلام بوده كه در كشتن عثمان كوشش نموده بودند، و نامۀ حضرت خطاب بايشان است). (۱) اين نامه از بندۀ خدا علىّ‌ اميرالمؤمنين است بسوى گروهى كه براى خدا بخشم آمدند هنگاميكه در زمين او معصيت و نافرمانى كردند، و حقّ‌ او را بردند (از امر و فرمانش پيروى ننمودند) پس ستم سراپرده بر سر نكوكار و بدكار و ساكن و مسافر زد، و (مردم بطورى بر خلاف آنچه خدا و رسول فرموده بودند رفتار مى‌نمودند كه) معروف و كار شايسته‌اى نبود كه از توجّه بآن آسودگى رو نمايد، و نه منكر و زشتى كه از آن جلوگيرى شود (خلاصه در زمان عثمان معروف ترك و منكر متداول بود، و از اين سخنان بيزارى از رفتار عثمان و اطرافيان و كار گردانانش هويدا است، ولى دليل نيست كه امام عليه السّلام راضى به كشته شدن عثمان بوده و از اين جهت اهل مصر را ستوده باشد چون در كشتن او كمك نموده به مدينه آمده بودند، بلكه آنان را از جهت اينكه در صدد #نهى_از_منكر بر آمده بودند ستوده است). (۲) پس يكى از بندگان خدا را بسوى شما فرستادم كه در روزهاى ترسناك خواب نمى‌رود، و از دشمنان در اوقات بيم و هراس باز نگشته نمى‌ترسد، بر بدكاران (كه از حقّ‌ رو برگردانيده پيرو گمراهى‌اند) از سوزاندن آتش سختتر است (چنان دلاورى است كه دشمنان را از پاى در مى‌آورد) و او مالك پسر حارث برادر (از خويشان و قبيلۀ) مذحج است (و مذحج نام قبيله‌ايست در يمن و نخع نام طايفه‌اى است از آن قبيله و مالك اشتر نخعىّ‌ است) (۳) پس سخنش را بشنويد، و امر و فرمانش را در آنچه مطابق حقّ‌ است پيرو باشيد؛ زيرا او شمشيرى است از شمشيرهاى خدا كه تيزى آن كند نمى‌شود، و زدن آن بى‌اثر نمى‌گردد (بهر جا زده شود مى‌بُرّد) پس اگر شما را امر كند كه (بسوى دشمن) برويد روانه گرديد، و اگر فرمان دهد كه نرويد بمانيد كه او (در هر كارى) پيش نمى‌افتد و بر نمى‌گردد، و رو بر نمى‌گرداند و جلو نمى‌رود مگر بدستور و فرمان من. (۴) و به داشتن او شما را بر خود برگزيدم (با اينكه باو نيازمندم بسوى شما روانه‌اش نمودم) بجهت خير خواهيش براى شما، و استوارى دهن بند او بر دشمنتان (كه دهانه بر دهان دشمن مى‌زند تا او را از پاى در آورد). ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────

#شرح_نامه ۳۸ نهج‌البلاغه #نهج_البلاغه_بخوانیم #نهج_البلاغه 👇👇👇

📜 از نامه‌هاى امام عليه السلام است به اهل مصر در آن هنگام كه مالك اشتر را براى زمامدارى آنها برگزيد‌. نامه در يك نگاه مى‌دانيم امام عليه السلام نامه‌اى به دست مالك اشتر داد كه برنامۀ عملى و روش كشوردارى را در زمينه‌هاى مختلف به او آموخت. اين نامه به عهدنامۀ مالك اشتر معروف شده كه نامۀ 53 از نهج‌البلاغه است و خواهد آمد. نامه‌هاى ديگرى نيز به اهل مصر - در آستانۀ فرستادن او به عنوان زمامدارى مصر - نوشت كه يكى از آنها اين نامه و ديگرى نامۀ 62 است. از تمام اينها مقام و شخصيت مالك به عنوان انسانى قوى و با ايمان و مدير و مدبر و مخلص و شجاع روشن مى‌شود. نامۀ مورد بحث در واقع از دو بخش تشكيل شده است: بخش اوّل، مدح و تمجيدى از مردم مصر است كه به حمايت از اسلام برخاستند در زمانى كه ظلم و فساد صحنۀ زمين را فرا گرفته بود و حق و عدالت از جامعۀ بشرى رخت بر بسته بود و منكرات و زشتى‌ها جوامع را آلوده ساخته بود. در بخش دوم به معرفى مالك به عنوان فردى بسيار ممتاز و داراى تمام صفاتى كه شايستۀ يك فرماندار و فرمانده است، مى‌پردازد و تعبيرات بسيار بلندى دربارۀ مالك مى‌فرمايد كه دربارۀ كمتر كسى ديگر شده و به دنبال آن به مردم مصر فرمان مى‌دهد قدر او را بشناسند و سر بر فرمانش دهند.

امام عليه السلام در آغاز نامه - چنان كه اشاره شد - توصيف بليغى از مردم مصر مى‌كند و مى‌فرمايد: «اين نامه از بندۀ خدا على امير مؤمنان به سوى مردمى است كه براى خدا خشمگين شدند در آن هنگام كه در زمينش عصيان شده و حق او از بين رفته بود، در آن هنگام كه جور و ستم خيمۀ خود را بر سر نيكوكار و بدكار و حاضر و مسافر زده بود، زمانى كه نه معروف و نيكى وجود داشت كه انسان در كنارش احساس آرامش كند و نه از منكر و زشتى‌ها اجتناب مى‌شد (تا مشمول لطف خدا گردد)»؛ (مِنْ‌ عَبْدِاللّٰهِ‌ عَلِيٍّ‌ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ‌، إِلَىٰ‌ الْقَوْمِ‌ الَّذِينَ‌ غَضِبُوا للّٰهِِ‌ حِينَ‌ عُصِيَ‌ فِي أَرْضِهِ‌، وَ ذُهِبَ‌ بِحَقِّهِ‌، فَضَرَبَ‌ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ‌ عَلَىٰ‌ الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ، وَ الْمُقِيمِ‌ وَ الظَّاعِنِ‌ ، فَلَا مَعْرُوفٌ‌ يُسْتَرَاحُ‌ إِلَيْهِ‌، وَ لَا مُنْكَرٌ يُتَنَاهَى عَنْهُ‌). در اينكه اين تعبيرات اشاره به چه زمانى است قاطبۀ شارحان نهج‌البلاغه آن را اشاره به زمانى مى‌دانند كه عبداللّٰه بن ابى سرح جنايت‌كار معروف، از سوى عثمان به فرماندارى مصر برگزيده شده بود. او هم با جمعى از ظالمان و اوباش به ظلم و ستم بر مردم مصر پرداخت و نسبت به قوانين اسلامى كاملا بى‌اعتنا بود؛ نه امر به معروف را عملا به رسميت مى‌شناخت نه گامى در راه نهى از منكر برمى‌داشت. فراموش نكنيم كه عبداللّٰه بن ابى سرح همان كسى است كه در آغاز جزء كاتبان وحى بود؛ ولى به علت خيانتش پيغمبر صلى الله عليه و آله بر او غضب كرد و آيه‌اى از قرآن در مذمت او نازل شد. او به مرتدان و مشركان پيوست و بر ضد اسلام توطئه كرد و به هنگام فتح مكّه يكى از افراد معدودى بود كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمان قتل آنها را صادر نمود و چون عبداللّٰه برادر رضاعى عثمان بود، عثمان او را نزد خود پنهان ساخت

امام عليه السلام در اين بخش عمدتا به معرفى مالك اشتر مى‌پردازد و بعد از معرفى كامل او ضمن بيان شش وصف بسيار ممتاز، مردم مصر را به اطاعت از فرمان او دعوت مى‌كند گويى فرمانى است توأم با استدلال. نخست مى‌فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى) من يكى از بندگان (خاص) از بندگان خدا را به سوى شما فرستادم»؛ (أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ بَعَثْتُ‌ إِلَيْكُمْ‌ عَبْداً مِنْ‌ عِبَادِ اللّٰهِ‌). نكره بودن «عبد» در اينجا براى تعظيم است و نشان مى‌دهد كه مالك اشتر در مقام عبوديت پروردگار بسيار شايسته بود و امام عليه السلام هم اوّلين و مهم‌ترين افتخار او را همين عبوديت پروردگار مى‌شمرد، همان چيزى كه در نمازهاى خود در ذكر تشهد قبل از مقام رسالت پيغمبر صلى الله عليه و آله از آن ياد مى‌كنيم: (أشْهَدُ أنَّ‌ مُحَمّداً عَبْدُهُ‌ وَرَسُولُهُ‌). همان حقيقتى كه اميرالمؤمنين على عليه السلام به آن افتخار مى‌كرد و مى‌گفت: «كَفَى بِي عِزّاً أَنْ‌ أَكُونَ‌ لَكَ‌ عَبْداً». سپس در توصيف دوم و سوم مى‌فرمايد: «كسى كه به هنگام خوف و خطر خواب به چشم راه نمى‌دهد و در ساعات ترس و وحشت از دشمن نمى‌هراسد و به او پشت نمى‌كند»؛ (لَا يَنَامُ‌ أَيَّامَ‌ الْخَوْفِ‌، وَ لَا يَنْكُلُ‌ عَنِ‌ الْأَعْدَاءِ‌ سَاعَاتِ‌ الرَّوْعِ‌ ). اين دو وصف در واقع از مهم‌ترين اوصافى است كه براى پيروزى بر دشمن لازم است؛ آماده باش دائم در زمان خوف حملۀ دشمن و نهراسيدن از نقشه‌ها، ضربه‌ها و عِدّه و عُدّۀ اعدا. تاريخ نشان داده است كسانى كه در نبرد مغلوب شده‌اند غالباً يكى از اين دو ويژگى را از دست داده‌اند. يا غافلگير شده‌اند يا ترس از دشمن آنها را به ضعف و ذلت و زبونى كشيده است. آن‌گاه در چهارمين وصف مى‌فرمايد: «او در برابر بدكاران از شعلۀ آتش سوزنده‌تر است و او مالك بن حارث از قبيلۀ مذحج است»؛

سرانجام امام عليه السلام در يك نتيجه‌گيرى از اوصاف گذشتۀ مالك اشتر مى‌فرمايد: «حال كه چنين است به سخنش گوش فرا دهيد و فرمانش را در آنجا كه مطابق حق است اطاعت كنيد»؛ (فَاسْمَعُوا لَهُ‌ وَ أَطِيعُوا أَمْرَهُ‌ فِيمَا طَابَقَ‌ الْحَقَّ‌). بديهى است كسى كه بندۀ مخلص خداست، مراقب دشمن و نقشه‌هاى اوست و هرگز از برابر دشمن عقب‌نشينى نمى‌كند و همچون آتش يا صاعقه‌اى بر سر او فرود مى‌آيد، كسى است كه بايد به سخنانش گوش فرا داد و اوامر او را اطاعت نمود؛ ولى جالب اين است كه امام عليه السلام مى‌فرمايد: «فيمٰا طٰابَقَ‌ الْحَقَّ‌؛ در آنجا كه مطابق حق باشد» اشاره به اينكه هيچ كس به جز انبيا و اوصيا معصوم نيست، بنابراين اطاعت از اوامر آنها بايد محدود به مطابقت با حق باشد. به اين ترتيب امام عليه السلام حتى دربارۀ نزديك‌ترين دوستانش اين توصيه را مى‌فرمايد، از اين رو ابن ابى الحديد در شرح اين جمله مى‌نويسد: اين نشانۀ قدرت دينى و صلابت روحى امام عليه السلام است كه حتى دربارۀ محبوب‌ترين افراد نزد او مسامحه را روا نمى‌دارد و اين قيد را براى اطاعت از فرمان او نيز قايل مى‌شود چرا كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «لَا طَاعَةَ‌ لِمَخْلُوقٍ‌ فِي مَعْصِيَةِ‌ الْخَالِق». آن‌گاه امام عليه السلام به سراغ وصف پنجم دربارۀ مالك مى‌رود و مى‌فرمايد: «چرا كه او شمشيرى است از شمشيرهاى خدا كه نه هرگز به كندى مى‌گرايد و نه ضربه‌اش بى‌اثر مى‌گردد»؛ (فَإِنَّهُ‌ سَيْفٌ‌ مِنْ‌ سُيُوفِ‌ اللّٰهِ‌، لَا كَلِيلُ‌ الظُّبَةِ‌ ، وَ لَا نَابِي الضَّرِيبَةِ‌ ). تعبير به «سَيْفٌ‌ مِنْ‌ سُيُوفِ‌ اللّٰهِ‌؛ شمشيرى است از شمشيرهاى خدا» شمشيرى برنده و با كارايى بالا؛ بهترين تعبيرى است كه دربارۀ مرد شجاعى همچون مالك به كار رفته است. بعضى از شارحان نهج‌البلاغه گفته‌اند: سيف اللّٰه لقب خالد بن وليد بود و در اينكه چه كسى اين لقب را بر او نهاد اختلاف كرده‌اند

لذا امام عليه السلام در آخرين جملۀ اين نامه مى‌فرمايد: «(و با اينكه وجود مالك براى من بسيار مغتنم است؛ ولى) من شما را بر خود مقدم داشتم (كه او را به فرمانداريتان فرستادم)، زيرا او نسبت به شما خيرخواه و نسبت به دشمنانتان بسيار سخت‌گير است»؛ (وَ قَدْ آثَرْتُكُمْ‌ بِهِ‌ عَلَىٰ‌ نَفْسِي لِنَصِيحَتِهِ‌ لَكُمْ‌، وَ شِدَّةِ‌ شَكِيمَتِهِ‌ عَلَىٰ‌ عَدُوِّكُمْ‌). امام عليه السلام در اين جمله تصريح مى‌كند كه هرچند وجود مالك در لشكر او و تحت فرماندهى او ضرورت داشته، ولى به جهت اهمّيّت سرزمين مصر كه كشورى بزرگ و تاريخى با مردمانى پيشرفته و آگاه است آنها را بر خود مقدم مى‌دارد. اين از يك سو ارزش وجودى مالك را روشن مى‌سازد و از سوى ديگر ارزش مردم مصر را. ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────