🔴 منجی خواهی در قرآن 📖 در طول تاریخ، مردم برای رهایی از بلاها، ظهورِ "نجات دهنده‌ای" را انتظار می‌کشیدند! مانند نجاتِ نوح از غرق شدن در طوفان! نجات لوط از شهری پر از مردم آلوده! نجات بنی اسرائیل از فرعونیان! 🔹 لذا این فریادِ منتظران که «أینَ هادِمُ أبنیَةِ الشِّرکِ وَ النّفاق» ریشه قرآنی دارد. تنها دینی که آموزه‌های آسمانی آن، دست‌خوش تغییر و #تحریف قرار نگرفت، «اسلام» است. #موعود و منجیِ اسلام، نزد شیعه و سنّی #مهدی نام دارد. مهدی مشهورترین لقب ایشان است. 🔹 #امام_باقر (علیه السلام) فرمودند: «به درستی که مهدی نامیده شده، به جهت اینکه به امرِ مخفی هدایت می‌شود. او تورات و سایر کتاب‌های الهی را از غاری در اَنطاکیه بیرون خواهد آورد.» 🔹 #امیرالمؤمنین امام علی(علیه السلام) نیز در این مورد فرموده‌اند: «با مهدی (عجل الله فرجه) ماست که حجت‌ها تمام می‌شود و اوست خاتم امامان و رهایی بخش امّت و پایانه روشنی و سِرّ سَر به مُهر، پس گوارای کسی که به حلقه ما چنگ در زند و بر محبّت ما برانگیخته شود.» 📚 منابع: شعراء۱۶۹، یونس۷۳، انبیاء۷۱، بقره۴۹، تذکره الخواص‌ص۱۳۰، کتابُ الغیبه ص۲۳۷، عِلَلُ الشَّرایع ج۱ ص۱۶۱ #منجی_در_ادیان 🔴 @Monadizaman https://eitaa.com/mabaheeth/37419

✝ منجی خواهی در مسیحیت 🔸 اعتقاد به منجی یکی از اصول پذیرفته شده در دین مسیحیت می‌باشد؛ که در کتاب مقدّس آنان منعکس شده است. در مسیحیت برای منجی القاب و ویژگی‌های مختلفی بیان شده که همگی بر عیسی(ع) پسر مریم انطباق دارند. او نبی، صاحب معجزه، نجات دهنده و رجعت کننده خوانده شده که با ظهور مجدد خود، جهان را از تاریکی ظلم و جهل نجات خواهد داد. منجی مسیحیت دارای ماهیت نجات بخشی هم فردی و هم جمعی است. 🔸برای وی دو کارکرد قابل تصور است یکی مبتنی بر شخص او و دیگری بر عمل تاریخی‌اش. همین امر منجر به تصور دو گونه نجات و منجی شده است: ۱. نجات سیّال، شخصی و میانجی گرایانه. ۲. نجات جمعی، زمان‌مند و منجی‌گرایانه. در گونه اوّل، عیسی(ع) با فدیه کردن خود رابطه میان انسان و خدا را اصلاح می‌کند کند و نقش میانجی را دارد تا منجی و در گونه دوّم وی با بازگشت مجدد خود و تشکیل حکومت جهانی، عدالت را برپا کرده و پیام انجیل را به همه مردم می‌رساند و نقش منجی را دارد تا میانجی. #منجی_در_ادیان 📚 انجیل متی، باب۲۴ ؛ آیه ۱ تا ۶ اعتقاد به منجی در مسیحیت، منیره فردوسی‌نیا، ص۳ 🔴 @Monadizaman

✡ منجی خواهی در یهود 🔸موعودِ یهود «مٰاشٖیَح» نامیده می‌شود. ماشیح یک کلمهٔ عِبری و معادل واژهٔ فارسی مسیحاست. به معنای «مَسح شده». در سنّت بنی اسرائیل؛ مقداری روغن بر سر پادشاهان می‌ریختند و مسح می‌کردند، لذا آن پادشاه را ماشیح می‌گفتند و اطاعتش را واجب می‌دانستند. ماشیح، ابتدا لقبِ پادشاهان بود و به تدریج به واژه و معنای نجات‌بخش برای آن‌ها تبدیل شد. 🔸تلمود، منبع سنّت شفاهی یهود، بارها به ماشیح و مأموریت او اشاره کرده است. اعتقاد به ظهور ماشیح، هنگام بدبختی‌های ملّی قوم یهود شدّت می‌یافته است. وقتی که ظلم و تعدی یک دولت فاتح که ملّت اسرائیل را به زیر سلطۀ خود داشت، غیر قابل تحمل می‌شد، یهودیان به پیش‌گویی‌هایی که در کتاب مقدّس درباره ظهور ماشیح شده است، توجه می‌کردند تا در روزهای پر از رنج در برابر شدیدترین سختی‌ها تاب بیاورند و نگذارند یأس و حرمان بر آن‌ها چیره شود. #منجی_در_ادیان 📙منجی در ادیان، شاکری، صفحه۳۶