✅ #گعده_علمی ⏮ #نکته_فقاهی 👤 آیت الله ملک زاده 🔶 «عَنْهُ (ع) أَنَّهُ قَالَ جَاءَ شَاعِرٌ إِلَى النَّبِيِّ (ص) فَسَأَلَهُ وَ أَطْرَاهُ فَقَالَ لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ قُمْ مَعَهُ فَاقْطَعْ لِسَانَهُ فَخَرَجَ ثُمَّ رَجَعَ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَقْطَعُ لِسَانَهُ ...» (دعائم الإسلام، ج ‌2، ص 323.) 🔶 این نکته در روایت، برای کار فقیه بسیار خطیر است. استفاده از کنایه، استعاره و صنایع ادبی در کلام اهل بیت وجود دارد. اینطور نیست که برخی از کلمات را به خاطر بُعد زمانی متوجه نشویم، بلکه این روایت نشان می‎دهد در همان زمان، کلام رسول الله را به جز امیرالمومنین که با منطق فکری رسول الله آشنا است، متوجه نشده‎اند. 🔶 توجه به این نکته کار فقاهت، اجتهاد و استنباط از ادله را خیلی سخت می‎کند. نمی‎خواهم بگویم هرجا احتمال این بود که بیان کنایی یا استعاری باشد، باید از ظهور دست کشید. لکن این‎قدر راحت هم نمی‎توان با نصوص و روایات برخورد کرد. به هر حال در شریعت محکماتی وجود دارد که حاکم هستند، لذا باید لحاظ شود که هر روایتی، با منطق معصومین (ع) سازگاری دارد یا خیر. 🔶 مثلا گفته شده یکی از اسرار غیبت امام زمان، خوف بر جان ایشان است، این مطلب چطور با مقام و جایگاه امام زمان سازگار است؟ 🕌 مکان: صفائیه، کوچه ۲۳، پلاک ۳۹ 🗓 زمان: ۴ آبان ۱۴۰۲ http://eitaa.com/joinchat/761921543C9cf554b0c9