تبیین سه کلیدواژۀ #عزت، #حکمت و #مصلحت در سیاست خارجی توسط رهبر معظم انقلاب ✅ در سیاست خارجی وقتی می‌گوییم عزت، یعنی نفی دیپلماسی التماسی. ما در طول این سال‌ها داشتیم مواردی را که دیپلماسی ما، تعبیر درست در قبالش همین تعبیر «التماسی» است، «دیپلماسی التماسی». ممکن است لحن‌مان هم التماس‌آمیز نبوده اما باطن قضیه التماس بوده. عزت یعنی نفی این‌جور دیپلماسی، نفی چشم‌دوختن به‌دست و زبانِ این و آن. این شخصیت پخته‌ی سیاسی قدیمی فلان کشور این‌جوری گفت، این‌جوری قضاوت کرد، آن یکی این‌جوری گفت، این‌جوری اقدام می‌کنند. عزت یعنی ما چشم‌مان و نگاهمان به این چیزها نباشد، تکیه‌مان به اصول خودمان باشد. ✅ حکمت یعنی در همه‌ی تعامل‌های دوجانبه و چندجانبه خردمندانه عمل کنیم. اندیشیده عمل کنیم. محاسبه‌شده عمل کنیم. از اظهار نظرهای دفعی و ارتجاعی و حساب‌نشده پرهیز کنیم. حکمت یعنی هر کاری که می‌کنیم، پشتوانه فکری و عقلانی داشته باشد. اندیشیده باشد، محاسبه‌شده باشد. ✅ مصلحت یعنی شناختن موارد انعطاف. یک جاهایی باید انعطاف داشت. انعطاف منافات با اصول ندارد. حفظ اصول با امکان انعطاف با هم می‌سازند، می‌توان یک جاهایی انعطاف به خرج داد. بنده یک وقتی چند سال قبل از این گفتم: «نرمش قهرمانانه»؛ بد فهمیده شد، هم بعضی‌ها در خارج بد فهمیدند، یک محاسبه‌ی دیگر کردند، در داخل هم بعضی از خودهایمان بد فهمیدند معنای این را. انعطاف یک جاهایی لازم است، بایستی انجام بگیرد. همان معنایی که ما در تقیه معنا کردیم ــ در بحث امامت، بنده مفصل راجع به تقیه صحبت کردم ــ تقیه یعنی وقتی شما در یک جایی دارید حرکت میکنید، به یک صخره‌ای میرسید که از آن عبور نمی‌توانید، یک راهی پیدا کنید از کنار صخره و عبور کنید. انعطاف یعنی این. معنایش این نیست که ما از ادامه‌ی راه پرهیز کردیم و عقب‌نشینی کردیم، نه. به جنگ صخره نرفتیم، انعطاف پیدا کردیم، توانستیم راه دیگری را پیدا کنیم. #سیاست_خارجی #دیپلماسی_عزت #ایران_قوی @mabavi

تحلیل وارده👇‏ عراقچی، جنسش متفاوت است با ظریف ‏عراقچی در وضعیّت قرمز، فوق خطرناک جنگی و بمباران‌های لبنان، وارد بیروت شد. ‏طی دو ماه و نیم اخیر، بارها دوستان جبهه انقلاب معترض شده‌اند که «چرا از ‌ #عراقچی⁩ دفاع می‌کنی وقتی او هم با #ظریف یکی است؟!»؛ ‏۱- اوّلاً مثل همیشه، دغدغه‌ام اصلاً در سطح دفاع از عراقچی نیست بلکه فراتر بوده و تقویّت افراد مفید برای کشور، نیروهای مخلص نظام و سربازان فداکار وطن و تضعیف سوء استفاده‌گران، دغل‌ها و منحرفان مدّ نظر است. ‏۲- این‌دو یکی نیستند؛ عراقچی جنسش متفاوت است با ظریف. ‏۳- نگرانی نسبت به ظریف رواست و نسبت به عراقچی بی‌جا؛ اوّلی باید تضعیف شود و دومی تقویّت. ‏۴- عراقچی سرباز نظام است و برخلاف ظریف و معمولاً دغدغه‌ی بازی‌های سیاسی و غیریت‌سازی و لولوسازی از دیگران را ندارد جز در مواقع ناچاری. ‏۵- عراقچی بدون ظریف، شخصیّت و منظومه‌ی فکری‌اش روشن می‌شود و کمابیش هم شده، همان‌طور که ظریف بدون روحانی کاملاٌ عیان شد به خودی خود هم به مشکلات شخصیّتی جدّی از جمله دروغ‌گویی و نیز انحرافات سیاسی مبتلاست. ‏۶- بدیهی است عراقچی را هم می‌شود بی‌لکنت نقد کرد ولی برخلاف ظریف که منتقد و مخالفش بوده و هستم، قطب‌نما و مسیر عراقچی دچار اشکالاتی اساسی نیست. ‏۷- عراقچی راه سیاست خارجی شهید حسین #امیرعبداللهیان⁩ را می‌رود، نه ظریف را، چون منظومه‌ی فکری‌اش و اصول شخصیّتی‌اش به آن شهید شباهت دارد، نه به ظریف، گرچه هر دو نیز در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، از معاونان ظریف بوده‌اند. ‏۸- حتّی به تحریم شدن ظریف توسّط آمریکا خوش‌بین نیستم، به‌ویژه در حالی که بسیاری مقامات و مسئولان سیاست خارجی و داخلی بسیار مفیدتر برای داخل و خطرناک‌تر برای دشمنان، هنوز توسّط آمریکا تحریم و ممنوع الورود نشده‌اند به آمریکا و کانادا؛ ‏قطعیّتی ندارم در این باره ولی در کل، باید توجّه داشت، سفیدشویی قبلاً هم در مواردی بسیار خاص، مسبوق به سابقه بوده از جانب دشمنان. ‏۹- عراقچی در دولت می‌تواند از وزرای شاخص یاری‌گر بهبود #وفاق_ملی باشد که به صورت کلّی، هم مورد تأیید رهبری است و هم مورد علاقه‌ی اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان؛ ‏ظریف از تشدیدکنندگان شکاف ملّی شده و به همین دلیل دلسوزانه به آقای رئیس جمهور نیز گفته شده که به صلاح دولت نیست وی در دولت چهاردهم، از نمادهای گفتمانی دولت باشد. ‏۱۰- عراقچی از «برجام» عبور کرده ولی ظریف هنوز در همان «چارچوب‌بندی، دوقطبی‌سازی و خط‌کشی»کردن به وسیله‌ی برجام، مانده و دارد درجا می‌زند؛ ‏ظریف، تظاهر به وفاق ملّی می‌کند امّا عراقچی، لفّاظی نکرده و در عمل، سعی دارد یاری‌گر وفاق باشد. ✍احسان رستگار ‏‌ #سیاست_خارجی⁩ ‌ #دیپلماسی_عمومی⁩ #وفاق

🔹«مذاکره یعنی نسبت میان کف و سقف خواسته‌ها» 🖊 محمدعلی رنجبر 🔻در هر مذاکره‌ای، آن‌چه بیش از زمان، مکان یا شکل گفت‌وگو اهمیت دارد، نسبت میان کف و سقف خواسته‌های طرفین است. این دو نقطه، میدان واقعی چانه‌زنی را تعریف می‌کنند. 🔹هر طرف تلاش می‌کند سقف خواسته‌های خود را تا جای ممکن بالا نگه دارد و کف خواسته‌هایش را نیز در پایین‌ترین سطح ممکن تعریف کند، تا با بیشترین فاصله، بیشترین امتیاز را مطالبه کند. 🔹هم‌زمان، هر طرف در پی آن است که سقف خواسته‌های رقیب را کاهش دهد و کف او را نیز پایین بیاورد؛ یعنی خواسته‌های حداقلی‌اش را هم محدود کند تا مجبور به امتیازدهی بیشتر نشود. 🟠 در مذاکرات ایران و آمریکا، صورت‌بندی خواسته‌ها چنین است: ▪️سقف خواسته ایران: رفع کامل تحریم‌ها، تضمین معتبر برای عدم بازگشت تحریم‌ها، و برخورداری از حقوق کامل هسته‌ای. ▪️کف خواسته ایران: آزادسازی منابع مالی مسدودشده، تسهیل فروش نفت، و برخی گشایش‌های بانکی. ▪️سقف خواسته آمریکا: توقف بلندمدت برنامه هسته‌ای، ورود ایران به مذاکرات موشکی و منطقه‌ای، و مهار قدرت منطقه‌ای ایران. ▪️کف خواسته آمریکا: توقف پیشرفت‌های فنی هسته‌ای و پذیرش برخی محدودیت‌های عملیاتی و نظارتی. ✅ آن‌چه تعیین‌کننده نتیجه نهایی است، نه متن بیانیه‌ها، نه محل مذاکرات، و نه شکل توافق، بلکه نسبت نهایی این چهار نقطه است. اینکه کدام طرف توانسته سقف خواسته‌های خود را حفظ کند، کف خود را پایین نبرد، و طرف مقابل را به عقب‌نشینی وادارد. #بینش_راهبردی #تحلیل_سیاسی #مذاکرات #ایران_آمریکا #دیپلماسی #سیاست_خارجی @Binesh_Rahbordi

🔹«پیمان‌های راهبردی و ضرورت مدیریت هم‌زمانِ روابط با شرق و غرب» 🖊 محمدعلی رنجبر 🔻امضای رسمی قانون معاهده مشارکت جامع راهبردی ایران و روسیه از سوی ولادیمیر پوتین، پس از تصویب آن در مجلس دومای روسیه، گامی مهم در تثبیت موقعیت ایران در نظم نوظهور بین‌المللی است؛ نظمی که محوریت آن از غرب به شرق در حال جابه‌جایی است. ✳️ در کنار این اتفاق، سفر رئیس قوه قضائیه به چین و دیدارهای راهبردی با مقامات عالی‌رتبه پکن نیز نشان می‌دهد که تهران به‌درستی تلاش می‌کند روابط خود با دو قدرت شرقی، یعنی چین و روسیه را به سطحی فراتر از تعاملات تجاری و فنی برساند: به سطح هم‌پیمانی راهبردی. 🔹 چین و روسیه دو عضو اصلی بریکس و از کنشگران فعال در پروژه‌ی گذار از نظم لیبرال-آمریکایی به نظم چندقطبی‌اند. برای ایران، قرار گرفتن در کنار این دو کشور نه فقط یک ضرورت ژئوپلیتیک، بلکه یک انتخاب هوشمندانه است. ✅ اما نکته کلیدی در این میان، نوع مدیریت روابط و بازیگری ایران است. ایران باید در عین حال که روابط راهبردی خود با چین و روسیه را مستحکم می‌سازد، مراقب باشد که در دام انحصار یا وابستگی نیفتد. 🔸اگر مذاکراتی هم با طرف آمریکایی صورت می‌گیرد، این نباید به‌گونه‌ای باشد که برای پکن یا مسکو این تصور به‌وجود آید که ایران در حال چرخش راهبردی یا معامله پشت‌پرده با غرب است. 🔸برعکس، ایران باید از وزن خود در مذاکرات با غرب برای تقویت موقعیتش در شرق استفاده کند و بالعکس. این همان بازیگری هوشمندانه در نظم جدید جهانی است. 📌 چین و روسیه باید به این جمع‌بندی برسند که ایران یک شریک بلندمدت و باثبات است؛ نه متغیری تاکتیکی که در مواجهه با غرب، از آنها استفاده ابزاری می‌کند. همان‌گونه که ایران نیز انتظار دارد این دو کشور، روابط با تهران را در چارچوب راهبردی ببینند، نه صرفاً به‌عنوان یک کارت فشار علیه آمریکا یا ابزار چانه‌زنی در منازعات جهانی. 📍جمع‌بندی: مشارکت راهبردی با چین و روسیه یک فرصت بزرگ است؛ اما استفاده مؤثر از این فرصت، نیازمند مدیریت هوشمند، ثبات در راهبرد و اعتمادسازی متقابل است. در دنیای امروز، کسی متحد دائمی ندارد؛ اما می‌توان با ثبات راهبردی، بازیگر قابل‌اعتماد باقی ماند. #بینش_راهبردی #تحلیل_سیاسی #روسیه #چین #بریکس #دیپلماسی #سیاست_خارجی #نظم_جدید_جهانی @Binesh_Rahbordi