برخی افراد می‌گویند که بگیر و ببند و فیلترینگ مشکلات را بیشتر می‌کند. نظر شما در این باره چیست؟ مثالی می‌زنم؛ همه قبول داریم که بوستان‌های شهری باید امنیت کامل داشته باشند. چون خانواده و کودک در آن‌جا حضور پیدا می‌کنند و نباید این بوستان‌ها، محل حضور بزهکاران باشد. امّا فرزند من که فقط در پارک‌ها بازی نمی‌کند، در فضای مجازی هم بازی می‌کند و اوقات فراغت‌ش را در رسانه‌های اجتماعی می‌گذارند. سؤال این است که چه کسی باید این فضا را امن کند؟ این موضوع ربطی به سواد رسانه‌ای ندارد. اگر به فرزندمان امداد و نجات و ورزش‌های رزمی را یاد بدهیم، آیا این دلیل می‌شود که او را به پارکی بفرستیم که آلوده است و بزه‌کار‌ها در آن‌جا رفت و آمد دارند؟! برقراری امنیت وظیفۀ حاکمیت است. در پارکی که محیط امن وجود داشته باشد، اگر فرزند ما خیلی هم دفاع‌شخصی بلد نباشد، احتمال خطر کمتر است و کار ما هم راحت می‌شود. به همین طریق در محیط امن و پاک رسانه‌ای نیاز به سواد رسانه‌ای رقیق‌تر و کمرنگ‌تر است. پس تا وقتی که حاکمیت وظیفه خودش را عمل نکرده باشد، سواد رسانه‌ای چندان به درد نمی‌خورد. در فضای بی‌مرز سایبر، که تمام بدی‌های دنیا با یک کلیک در اختیار بچۀ من قرار می‌گیرد، فرزند من تا چه حد باید سواد داشته باشد تا از این آسیب‌ها مصون بماند؟ درحالی‌که اگر فضا پاک باشد، من معلم می‌توانم روی سواد اطلاعاتی و سواد دیجیتالی بچه‌ها بیشتر کار کنم تا استفادۀ مفیدشان بیشتر شود. متن کامل این گفتگو را بخوانید: 🔗 farhangesadid.ir/fa/news/1580 #صیانت_از_زندگی #رژیم_مصرف_رسانه #سواد_رسانه