به نـام خــدای مهربـــان "در زمان انتظار" حضرت ادریس در زمان انتظار به پیامبری رسید. درست وقتی که مؤمنان را به آمدن منجی وعده داده بودند. همان زمان که طاغوت قدرت را به دست گرفته و جای نفس کشیدن برای مؤمنان نگذاشته بود. آن وقت بود که حضرت ادریس آمد. او در آن بحبوحه کفر، لباس علم به تن کرد. تبدیل شد به دانشمند شماره یک زمانه‌اش. به فرمان خدا معجزه‌اش هم از جنس دغدغه مردم زمانه‌اش بود. وقتی که طاغوت زمان مردم را از طریق نجوم و سحر رهبری می‌کرد و ابزار حکومتش فراست و سحر بود؛ جناب ادریس با دانش نجوم و علم ریاضات آمد. دستش را بالاتر از مکر طاغوت گذاشت و معجزه‌اش را چنان عرضه کرد که نیاز مردم آن زمان بود. حضرت ادریس در قالب یک دانشمند پیامبری کرد. تقیه‌اش محفل درس و بحثش بود و پیروانش را دور از چشم همه برای عبادت به کوه می‌برد. حضرت ادریس، طاغوت زمانه را شناخته بود، به فرمان خدا معجزه‌‌ای از جنس اتفاق مهم زمانه داشت و برای دعوت به خداپرستی سال‌ها زمینه چید و مقدمه ساخت و تلاش کرد. ما در زمان انتظار، در روزهای امید به آمدن منجی، چطور رفتار می کنیم؟ _نجمه حسنیه_ #روایت_انسان ⬇️ما را اینجا ببینید⬇️ https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

به نـام خــدای مهربـــان مجله #محفل را مهرماه ۱۴۰۰ راه انداختیم. این ما که می‌گویم یعنی "مبنا". مجله را یکی از هنرجوهای دوره‌های نویسندگی مبنا دست گرفت و شد سردبیر محفل: "جیران مهدانیان". تیم هیئت تحریریه را هم استادیارها با همراهی چند نفر از هنرجوهای زرنگ‌شان(😉) ساختند و تیم محفل با اعضای خود دپارتمان نویسندگی کامل شد. و چون ما _یعنی مبنا_ ساختاری مجازی داریم، تصمیم گرفتیم مجله‌مان را هم طبق قاعده‌ مدرسه‌مان مجازی منتشر کنیم. مجله حالا شش شماره منتشر شده و در انتظار انتشار شماره هفتم است. محفل ۱ و ۲ را همین‌جا ⬇️ بخوانید و برای خواندن محفل‌های دیگر: محفل۳(سوگ) محفل ۴(سفر) محفل ۵(غذا) محفل ۶(ترس)

به نـام خــدای مهربـــان "چطور روزانه بنویسید؟" این شاید سوال شما هم باشد! جواب ساده است: "خیلی راحت". برای نوشتن روزانه‌نویسی شما فقط به: یک ابزار نوشتن، کمی وقت، و مقدار زیادی انگیزه، نیاز دارید‌. کاغذ، یادداشت‌های گوشی، لپ‌تاپ(اگر خیلی باکلاس هستید😅)، دفتر یا... را بردارید و از هرچیزی که در لحظه به ذهن‌تان می‌آید بنویسید. چقدر بنویسید؟ هرچقدر که قلم‌تان همراهی کرد. بلند یا کوتاه؟ ادبی یا روایی؟ اصلا مهم نیست. از احساس‌تان یا اتفاقات روز، از درگیری‌های ذهنی یا اندیشه‌هایتان بنویسید و بنویسید. روزانه‌نویسی قلم شما را تقویت می‌کند اما به شرط آن‌که: آن‌را به قدر کافی ادامه دهید، تبدیل به عادت شما شود، وتقریبا هیچ روزی را در روزانه‌نویسی دست ندهید. _نجمه حسنیه_ #داستان #روزانه_نویسی ⬇️ما را این‌جا ببینید⬇️ https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

"درباره دپارتمان روایت‌انسان بیشتر بدانید" 🔰دپارتمان روایت‌انسان چند نفره است؟ در حال حاضر اعضای این دپارتمان یک تیم ۹ نفره هستند. مدیر دپارتمان هم آقای امین نخعی(استاد دوره) هستند. 🔰دپارتمان از چه بخش‌هایی تشکیل شده؟ دپارتمان هم بخش اجرایی و هم بخش تولید محتوا و پژوهش دارد. 🔰کار تیم پژوهش در دپارتمان چگونه است؟ تیم پژوهش شامل آقای رزاقی، آقای دعاوی و آقای علی نخعی است. اگر ترم یک باشید، آقای دعاوی را می‌شناسید؛ چراکه طرف مقابل استاد نخعی در فصل۱، آقای دعاوی است😉 همچنین کنار تیم اصلی پژوهش، چند تیم فرعی نیز مشغول به کار هستند که به فراخور مباحث دوره و تخصص‌شان، در زمینه‌های تاریخی، علمی و... به طور خاص پژوهش کرده ونتایج را به تیم اصلی گزارش می‌دهند. 🔰محتوا چطور به مرحله ضبط می‌رسد؟ بعد از مباحثه‌های زیاد و طولانی اعضای تیم پژوهش و حل گره‌های کور هر ماجرا، مباحث توسط استاد جمع‌بندی و منسجم می‌شوند. در نهایت محتوا ضبط شده و فایل‌های صوتی بعد از ادیت، در اختیار مخاطبین هر فصل گذاشته می‌شوند. #داستان‌_مبنا #روایت_انسان ⬇️ما را اینجا ببینید⬇️ https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

به‌نام خالق احسن‌القصص کتاب حاءسین‌نون، به قلم متعهد سیدعلی شجاعی، در صدوشصت‌وسه صفحه، روایتی داستانی از زندگی تابناک امام حسن مجتبی(ع) است. روایتی که از فردای شهادت پدر بزرگوارشان، آغاز می‌شود و با رسیدن به مقطع حساس جنگ با معاویه و پذیرش صلح به اوج می‌رسد.

"حاءسین‌نون" از معدود کتاب‌های داستانی است که درباره وجود مقدس امام‌حسن(ع) نگاشته شده است. لحن باصلابت متن، نمایش چهره یاران واقعی امام، پرداختن به اصل داستان و پرهیز از پرگویی، از ویژگی‌های مثبت کتاب است. وقایع داستان از زاویه دید اول شخص‌هایی روایت می‌شود که هر کدام از ظن خود یار داستان می‌شوند؛ مردانی که یا از جبهه حق دفاع می‌کنند یا در جبهه باطل، نفاق و عداوت می‌ورزند. این تغییر راوی که بارها در داستان رخ می‌دهد، باعث سرگردانی خواننده می‌شود و از جدیت اثر می‌کاهد؛ چراکه این تغییر زاویه دید، تغییر لحن و شخصیت‌پردازی قوی می‌طلبد که اثر فاقد آن است. پرشتابی وقایع و فراوانی شخصیت‌های راوی، نویسنده را نه‌تنها از شخصیت‌پردازی که از توصیف صحنه نیز ناتوان کرده و حتی مجال هم‌ذات‌پنداری را نیز از خواننده گرفته است. البته نبود تغییر لحن را می‌توان باتوجه به تاریخی بودن فضای داستان و صلابت مورد نیاز آن برتابید. زبان برساخته متن (شبه تاریخی) سخت و شعرگونه بوده و در جاهایی، ساختار فارسی جملات را تخریب کرده است. گذشته از تمامی ضعف‌ها و قوت‌های برشمرده، آنچه باعث می‌شود خواندن کتاب حاء‌سین‌نون را توصیه کنم، تلاقی مبارک تاریخ و ادبیات است. تاریخ، ادبیات را جلوه‌ای نو می‌بخشد و ادبیات از کسالت‌باری خواندن متون تاریخی می‌کاهد. _سمیه‌شهبازی_ #پیشنهاد_درجه_یک #کتاب_خوب