امام حسن علیه السلام من که از کودکیم غرق ولای حسنم شامل لطف وی و لطف خدای حسنم من گدای حسنم(۲) سائلم دست تهی آمده ام سوی کریم این بودفخرمن زار گدای حسنم من گدای حسنم اوگرفته است ز جود و کرم خود دستم عمری شرمنده از این جودو سخای حسنم من گدای حسنم سفره اش پهن ونشستم به سرسفره ی او شکر حق ریزه خور خوان عطای حسنم من گدای حسنم همه ی عمر ز لطف ازلی بر لب من هم بود ذکر خدا ،هم به نوای حسنم من گدای حسنم مادرم شیرین محبت حسن داده به من من نمک خورده ی احسان وغذای حسنم من گدای حسنم من مریض گنهم،حق به حسن بخشیدم من شفا یافته ی دست شفای حسنم من گدای حسنم او جگر گوشه ی زهرا و علی می باشد منم آن ذره که در تحت لوای حسنم من گدای حسنم اودعا کرده برای همه ی شیعه خود من مسلمان شده با سوز دعای حسنم من گدای حسنم حرف هرشیعه ی مولای دو عالم این است مکتب آموخته ی صبر و رضای حسنم من گدای حسنم کوچه وسیلی و مسمار وطناب او را کشت یاد غم های حسن ،غرق عزای حسنم من گدای حسنم #امام_حسن_علیه_السلام_ #مشهد_مقدس_ #رضا_یعقوبیان_