#امام_حسین #شب_جمعه_شب_زیارتی_ارباب تشنه بود و به خاكها خونش از رخ و گونه و جبين ميريخت يكنفر خنده كرد به تشنگي اش پيش او آب بر زمين ميريخت نيمه جان بود و پشتِ مركبِ خود بوسه اي سنگ، بر جبينش زد  نوبت تير ِحرمله شده بود  آه، از پشت زين زمينش زد فاصله كم شده كمانداري تيرها را دقيق تر ميزد يك نفر بر آن تن زخمي نيزه اش را عميق تر ميزد ناله اي ميرسد به هركس كه به تنش تيغ ميكشد... نزنيد مادرش چنگ ميزند به رخش دخترش جيغ ميكشد... نزنيد نوبت يك حرامزاده شد و نوك سر نيزه اش به سينه نشست وزن خود را به نيزه اش انداخت آنقدر تكيه داد نيزه شكست داس هايي بلند را ميديد بين دستِ جماعتي خوشحال از سر ِ شيب پيكري را واي ميكشيدند تا ته گودال تبر و داس و دشنه و شمشير با تني خُرد جور مي آيند تا بدوزند بر زمين ، از راه نيزه هاي قطور مي آيند شمر دستش پُر است و با پايش بدنش را به پشت ميچرخاند نيزه اي را حرامزاده زد و نيزه را بين مشت ميچرخاند آن وسط چندتا حرامزاده بدني ريز ريز ميكردند با لباسي كه از تنش كَندند تيغشان را تميز ميكردند حسن لطفی @madahi_moharram

#نوحه #زمزمه (عین روایته شبای جمعه کربلا، شب زیارته) 🎥  #شب_جمعه 🗓 جمعه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ 🏷 #امام_حسین عین روایته شبای جمعه کربلا شب زیارته عین روایته مادرتم گوشه گودال بی طاقته عین روایته شبای جمعه تو حرم مجلس روضته باد مخالف که به مقتل وزید صورت ماه تو رو زینب ندید کاش که آبی به لبت میرسید ای به فدای غریبِ شهید **** عین روایته شلوغه قتلگاه نزدیکه سه ساعته عین روایته هزار و خورده ای روی تنت جراحته عین روایته بردنه پیرهن تو بدترین غارته به خاک گفتم بشه پیراهنت به آب گفتم تشنه کشتنت به نیزه گفتم که عزیزه تنت بسه همین قدری که پاشیدنت **** عین روایته روضه ی ناموسه تو بدترین مصیبته عین روایته حرفی که نشنیده بودیم حرم اسارته عین روایته دیدن سایه ی زینب هم جسارته هلهله ی دشمنو دارم به یاد یَومٌ فَرِحَت بِه آلُ زیاد موی تو افتاده به دستای باد هیچیکی جواب گریه هامو نداد @madahi_moharram

#ترکیب_بند_در_استغاثه_به_درگاه_حضرت_احدیت_و_وصف_پنج_تن_آل_عبا_و_مصائب_سیدالشهدا_علیهما_السلام بَخشِ اوّل اِی پیشه اَت کَرامت و اِی شیوه اَت عَطا غَرقِ تَنعم از کرمَت جُمله مأسوا ذاتِ مُنزّه از صِفت و نَعت و بَحث و فَحص ذِکرَت دوای شافی هر دردِ بی دوا در پیشگاهِ عزّ و جَلالِ تو خاضِعند ذرّاتِ کون، خواه نَهان خواه بَر مَلا اِکسیرِ عِزّتِ تو به خاصیّتِ ازَل بَخشد به قَلبِ پاکدِلان فیضِ کمیا عزّت در آستانِ تو سایَد جَبین به خاک شُوکت به پیشگاهِ تو عَجز است و اِبتلا مُستضعفان زِ فَضلِ تو سر بَر فَلک، ولی مُستکبِران زِ قَهرِ تو چون خاکِ، بی بَها چون تافت چهرِ لطفِ تو از بنده ای، شَود فِرعُون اگر بوَد، همهء شُوکتَش هِبا خُرد و کَلان صَباح و مَسا بر دَرت به عَجز آن یک جَبین به سَجدِه و این دَست بَر دعا انگیخت رَحمَتت پیّ ارشادِ آدمی بر راهِ راست سِلسلهء خِیلِ اَنبیا آدَم به فَتحِ بابِ نبُوَت عَلم گُشود تا بَسته باب بِعثِ نَبی شد زِ مُصطفی بر کون تافت جلوهء اَنوارِ سرمَدی آمد بُرون زِ پَرده چو نورِ مُحمّدی نَفسی به شکلِ حادثِ و با جلوهء قِدَم از قدس زَد به عالَمِ ناسُوتیان قَدَم مَنسُوخ کرد ذِکرِ اَوائل به صیتِ خویش حَق گُفت و زان نِقوش اَباطیل زَد به هم پُر کرد از طَنینِ هُوالحَق فضای کون روزی که بود حُکمروا خَلق را صَنم یک فَرد در برابرِ جَمعی زِ هر فَریق چون اختَری مُحاط زِ هر سُوی در ظُلَم امّا شِکست نورِ خدا موجِ تیرگی پاشید هر چه بود ظُلام و ظُلَم زِ هم از جُوهرِ نفوس مُنزّه زدودِ شِرک تُوحید گشت در همه عالَم از او عَلم گُستَرد فَرش قِسط و عَدالَت چنان که بود منظورِ کِردگارِ تَوانا و ذُوالنّعم بگسیخت رشته های نظامِ کهن که بود مبنای آن به تفرقه و کینه و ستم تا بعد او نه سلسلهء شرع بُگسلد بنمود ره به امّتِ خود هادی اُمَم کز عترت و کتاب بجویند راهِ راست وز این دو ثقل باز ستانند کِیف و کم زین ره به امرِ خالقِ بیچون و لایری گردید جانشینِ نبی میرِ اولیا نفسِ رسول و آیتِ حق شیرِ دادگر حق را ظهور کامل و مصداقِ مُشتهر الگوی رادمردی مردانِ نیک نفس معیارِ زندگانی نیکان خوش سیر خصمِ خطا و حق کشی و فتنه و فَساد بنیاد کن زِ دشمنی و اختلاف و شَر مجموعهء فضایلِ ذاتِ رسولِ حق منظومهء شرایعِ دین، هادی بشر مفهومِ انقلاب و تَحرّک به امرِ دین مصداقِ عدل و داد و به داد و دَهش سَمر عدلش چنان به اوج که در موقه نماز زان تیغ کینه بوسهء خونین زدش به سَر عمری همه مصائب و دوری همه تلاش آن را نه عدّ و حَصر نه این را حَد و شمَر زان داغها که یارِ علی بود در حیات داغِ بتُول زانهمه شد جانگداز تر با دستِ خود چو در دلِ خاکش نهان نمود اندر دو چشمِ حق نگرش شام شد سَحر ناطق به حق لسان حق از غصّه باز کرد با جانِ خفته در لَحد آغازِ راز کرد ای روشنی فزای چراغِ شبانه اَم بی جلوهء تو ظلمتِ محض است خانه اَم تا پژمُرید روی گلَت رنگِ غم گرفت باغ و بهار و گلشن و برگ و جَوانه اَم تا دَم زنم نمی زنم از غیرِ دم، که بود نامَت سُرود و نغمه و شعر و تَرانه اَم شَبها سرِ مزارِ تو تنها کنم نَوا بیگانه تا خبر نَشود از یِگانه اَم غَم باتو رَه نَداشت به دِل، حال می کند خون در جِگر فشارِ زَمان و زَمانه اَم تَنها گُذاشتی تو مَرا لیک مُشکل است تَنها گُذارد این شَررِ جاودانه اَم من خاضعم به پیشِ تو، من، کز سَرِ خُلوص مَسجُودِ اهلِ عشق بُود آستانه اَم چون بینَدت به خاک دو چشمَم، که بیدَریغ شَستی غبارِ راهِ تو اشگِ رَوانه اَم تَنها شریکِ دردِ حسین و حسن مَنم بعد از تو ای غمَت پیّ بُردَن بَهانه اَم گاهی غمِ حسین کند خون سرشگِ من گاهی حسن یِگانه دُرِ خُسروانه ام #زنده_یاد_عابد_تبریزی_رحمت_الله_علیه @madahi_moharram

#زبانحال_حضرت_مسلم_ابن_عقیل_علیه_السلا جانَه گتُوردی مُسلمی دورِ زَمانَه یا حسین کُوفه دَه عُمریمُون گُلی دوندی خَزانَه یاحسین چرخِ وِلایتُون حسین یاره لی شاهبازیَم کوی مُحبتُون بُو گُون عاشقِ پاکبازیَم مُسلَمَم عشقوین آقا فِدیهء سَر فَرازیَم عشقیم عَیاندی حاجَتی یُوخدی بَیانَه یاحسین ای آدی آلِ هاشمَه مایهء فَخر و آبرُو روزِ ازَلدَه تاپمیشام بیر سَنُون عشقویلَه خُو حِیف ئورگیمدَه عاقبَت قالدی مَنیم بُو آرزو چاتمادی اَللّریم اِیلَه کَهفِ اَمانَه یاحسین مندَن حسین کَسُوب قَدَر قَهریلَه اِعتناسینی سالدى قَضا کَمندینَه درد و غَم آشناسینی زاغ و زَغَن اَسیر اِیدوب بُرجِ وَفا هُماسینی ظُلم اوُخُونا فَلک مَنی اِیتدی نِشانه یاحسین صِدق و صَفا مَسیرینی اَهلِ نِفاق اِیتُوردیلَر بوتهء جُوریدَه جَفا خارین اَکُوب بتُوردیلَر ظُلم لَرین نَهایتَه کُوفه لیلَر یِتُوردیلَر بِیع و شَرادَه ساندیلار سُودی زیانَه یاحسین اِیتدی یُولومدا یا حسین مَکریلَه کُوفیان کَمین دامِ بَلایَه سالدی بُو یاره لی شیری مُشرکین دورمی آلدى باغلیُوب قُولاریمی گُروهِ کین قَتلیمَه آختارور زیاد اوُغلی بَهانه یاحسین قُویمادی دَهرِ دُون منی بیردَه یِتَم وِصالیوَه اَللّریُوی ئوپوب باخام حَسرتیلَه جَمالیوَه صَدمَه یِتشمَسُون گُوروم سَلطنَت و جَلالیوَه سَنلَه وِیروب خدا شَرَف کُون و مَکانه یاحسین عشق سَفیرم حسین گر چه باشی بَلالیام کُوفه دَه یالقُوزام تَکم یُوخ کُمَکیم یارالیام سندَن اوُزاق سالوب منی دَستِ ستم آرالیام آیریلقُوندی دُوندرَن اَشگیمی قانَه یاحسین ماهِ سِپهرِ عشقوی رُویَت اِیدَنلَر ئولدورور مُسلمی اَللّرین ئوپُوب بِیعت اِیدَنلَر ئولدورور نامَه یازوب حُضوریوَه دَعوت اِئدنلَر ئولدورور عار اوُلا بِیلَه میزبان بِیلَه جَهانَه یاحسین دَگسَه سَنین یُولوندا مین یارَه بُو زارَه یُوخ دِیمَم یاره لی جِسمیمی اَگر چَکسلَه داره یُوخ دِیمَم دُونسَه گُوزومدَه گُوندوزوم یا شَبِ تاره یُوخ دِیمَم گِیتسَه باشیمدا لا دِیمَم نُوکِ سِنانَه یاحسین بَسکه گِیدوبدی قان سالوب پِیکریمی تَوانیدَن پِیکِ اَجَل یِتیوب داخی آیریلورام جَهانیدَن دارِ بَقایَه عازمَم اِیندی بُو دارِ فانیدَن اِیلوری رُوحیمُون قُوشی عَزمِ جِنانَه یاحسین قُویمادی کینهء زَمان کامَه چاتا بُو خونجِگر اِیلدی اِیکی اوُغلومی آخر عَم اوُغلی دَربدَر قالدی خَدیجَه نین گُوزی یُولدا ئولونجَه دِیدَه تَر بیردَه چَتین آچوب وورا زُلفینَه شانه یاحسین ئولمَگیمی اِیشت سَه گر قُویما خَدیجَه آغلاسین وای بابا وای دِیوب یانُوب قَلبِ جَهانی داغلاسین گُل یُوزه گُوزیاشی تُوکُوب باشینَه قاره باغلاسین هر شَب و روز گلمَه سین آه و فَغانَه یاحسین مُسلمَه عِزّتیلَه اِی یُولدا دُوتان عَزا حسین دُوت اَلینی، #حسینی_نُون ، اِی شَهِ کربَلا حسین اِیلَه کرم ئورکدَه کی دَردینَه قیل دَوا حسین ذِکری اوُلوبدی دِیلده هر آن یانا یانَه یاحسین #شادروان_حسینی_زنجانی @madahi_moharram

#ترکیب_بند_در_استغاثه_به_درگاه_حضرت_احدیت_و_وصف_پنج_تن_آل_عبا_و_مصائب_سیدالشهدا_علیهما_السلام بَخشِ سوّم مَفتُونِ هر تَعلّق و مَجذوبِ هر هَوَس کُفر است گُفتن اِینکه دِلَم آشنای اوُست نَشناخت بی حسین خدا را کسی به حَق در جُمله ماسوا نه خدا جُز خدای اوُست دین جُستُ لِیک هیچ نِشانی زِ دین ندید سَر گشته ای که چِشم به سُوی سَوای اوُست آری چِراغ اَگر نبُوَد در شَبِ سیاه رَهرو کجا تَمیز دهد راه را زِ چاه روزی که خاکِ دَشتِ بَلا مُوجِ خون گرفت رَنگِ شَفق از آن فَلکِ آبگُون کرفت روزی که شد شِکستِه عَمُودِ خیامِ دین سُستی اَساسِ قائمهء کاف و نُون گرفت روزی که دِیو چیرِه به اَفرشتِه شد، زِ بُهت عَقلِ بَسیط راهِ دیارِ جُنُون گرفت روزی که مُوج خیزِ بَلا فُلکِ دین شِکست تَشویش، گردِشِ فَلَکِ بیسُتیون گرفت در حِیرتَم که خونِ فُرو رفته در زَمین چون سَر کشید و دامنِ اَفلاک چُون گرفت گُم کرد آدَمیّتِ خود آدَمی وَز آن ببُرید راه و پیشِ رَهِ رَهنِمُون گرفت جُز خون نَخواست دیدن و جُز رَنگِ خون نَدید چِشمی که بی فُروغ شد و رَنگِ خون گرفت بَختِ بُلند دامنِ خوبان زِ کف نَداد راهِ بدان طبیعت پُست و نِگُون گرفت دستی به دَستیاری دَستِ خدا شِتافت یکدَست دستِ یاریِ قُومِ زَبُون گرفت جانی به اوُجِ لایتناهی گُشود بال نَفسی حَضیض ذِلّتِ دنیای دُون گرفت آن یافت جاودانگی از اوُجِ اِرتقا این شد تَباه و فاسِد و فانی و بی بَها تَنها نه شاهِ کِشوَر اِمکان زِ جان گُذشت در راهِ دوست از همه کُون و مَکان گُذشت آری به غِیرِ دوست که نبُوَد گُذشتنی از هر چه در زَمین و زَمان می تَوان گُذشت از آفتی که نَخلِ کُهن را زِ ریشه سُوخت داند خدا چه بَر سَمَن و اَرغَوان گُذشت مُرغی که دامِ حادثه بُودَش مَضیقِ خاک بِگُشود بال و از سَرِ این خاکدان گُذشت خاری که بَرگِ غُنچهء تَر خُست نیشِ آن چون تیرِ زَهرگین زِ دلِ باغبان گُذشت گُل پَژمُرید و غُنچه به خون خُفت و بَرگ سُوخت یارَب کُدام آفت از این گُلستان گُذشت آبِ بَقا نِثارِ لَبی کُو شَرارِ دِل خُشکید و تَشنه از لَبِ آبِ رَوان گُذشت سَروی شِکست تا که جَبینی به خون نِشست قَدّی خَمید تا که خَدَنگ از کمان گُذشت بُگُذشتن از سَرِ دو جَهان مُشکلی نبُود امّا نَدانَم از ثَمرِ دِل چِسان گُذشت پیرِ طَریقِ عِشق و ولیّ جَهانیان صَد رَه زِ جان گُذشت کز آن نُو جوان گُذشت یک تَن به حالِ مَرگ و دو جان بَر لَب از وَفا گُویی که بود جان یکی و کالبُد دو تا بازارِ عِشق گرم شد و رُونقِ بَلا تا غُوطه زَد به مُوجهء خون شِبهِ مُصطفی بِشکُفت زَخمها به تَنش هَمچو گُل وَزان بگرفت رَنگِ خون رُخ سُلطانِ کربلا بگرفت پا نَهال بُرومَندِ باغِ دین در پای آن فِتاد چو سُلطانِ دین زِ پا تا اِنعکاس خونِ علی جِلوه گر بُوَد هرگز زِ باغِ دین نَسَرود رُونق و صَفا نَنشسَت بانگِ شُورِ اِمامَت به گُوشِ او بِشنید تا زِ نَفسِ رِسالَت بیا بیا اِسلام، تا زِ آفتِ بیداد وا رَهد شد اَصغرش وَقایِه و شد اَکبَرش فَدا هرگز خِلَل پَذیر نَباشد بِنای دین مُحکم زِ خونِ پاکِ شَهیدان شد این بِنا هر ذرّه شُورِ عِشق شَود در همه جَهان گر نِکهتی زِ دشتِ بَلا آورد صَبا هر دَست، تیغ گردَد و بُرّد رَگِ فَساد چون بِشنَود حَدیثِ دِلیرانِ کَربَلا جائیکه شاه تَشنه لَب از اَکبرَش گُذشت سَر سُود بَر سِپهر کسی کز سَرش گُذشت زِینَب نِگارِ حِجلِگیّ حُرمَتِ حِجاب شَرحِ حَیا و مَعنی شَرم، آیَتِ حِجاب هر شاهدی مُزیّن اَگر از حِجاب شد اَفزود او زِ عِفّتِ خود زِینَتِ حِجاب زان ظُلمَتِ شَبانه و بِنشاندَنِ چِراغ میخواست اَبر ماه کُند ظُلمَتِ حِجاب قُومی که خواست پَردهء اِسلام بَر دَرَد لَرزید از مُشاهدهء صُولَتِ حِجاب ادامه دارد #زنده_یاد_عابد_تبریزی_رحمت_الله_علیه @madahi_moharram

#ترکیب_بند_در_استغاثه_به_درگاه_حضرت_احدیت_و_وصف_پنج_تن_آل_عبا_و_مصائب_سیدالشهدا_علیهما_السلام بَخشِ چهارم پایان زِینَب به کُوفه پَرده به رُخسار اَگر نَداشت دِلها نَبُود دَستخُوشِ هِیبَتِ حِجاب گُفتند مُرتضاست که گُویَد سُخن بَلی این آیَتی نَبُود مَگر آیَتِ حِجاب چون صُورتَش ندیده صَدایَش شنیده شد زِینَب علی خیال شد از دولَتِ حِجاب اِسلامِ بی حِجاب ندارد قُبُولِ زَن حاکی است از حِجاب دَرون صُورتِ حِجاب هَست از حِجاب قِیمَتِ زَن در همه فَعال هرگِز مَگُو که هست زِ زَن قِیمَتِ حِجاب تَقوی و پَردِه هیج جُدایی پَذیر نیست تَقوی چو نیست هیچ نَه خاصیّتِ حِجاب اِسلام کَشتی اَست و بُوَد لَنگرَش حِجاب گر آن نَه، این یِکی همه باشد در اِضطراب در بَزمِ عِشق دَردکِشی بادِه دَر کشید پای تَعلق از همه عالَم به دَر کشید در اوُجِ ذُوق مَستی و شُوقِ حُضُورِ دوست بِشکست جام و ساغَرِ خونین به سَر کشید تاریخ را وَرَق زَد و هر صَفحه لَکّه دید بِزدُود و جای آن خَطی از نُور و زَر کشید تا دیده غِیرِ دوست نَبیند به کَائنات نَقشی زِ حُسنِ او به سَوادِ بَصَر کشید شَب تیره بُود و دامنِ آفاق پُر کَدَر روشن خَطی به جیبِ اُفق چون سَحر کشید بُت بود و بُت پَرَستی و آوای غُول و دِیو او لَب گُشود و نَعرهء الله بَر کشید شُوری فِکَند در همه ذَرّاتِ کَائنات بَر نَقشِ کُفر خَطِ زَوال و خَطر کشید یکباره سُوخت کُشتهء بیداد و کینه را تا آن فُروغ لامِعه چون شُعله سَر کشید هر چَند بُوسه زَد به سَرش تیغِ ناکَسان او دَستِ لُطف بَر سَرِ نُوعِ بَشَر کشید می رفت کاروانِ بَشَر در رهِ خَطا این کاروان به راهِ فَلاح و ظَفَر کشید آری اَگر حسین نَبُود و قیامِ او گُمراه بُود آدَم و مَنفُور، نامِ او گُلبوتهء شَهادَت و گُلواژهء جَلال گُلگُونهء جَمال دِلارای ذُوق و حال آویزهء رَواق ضَریحِ شَهیدِ عِشق اَنگیزهء تَخَیُل اَندوه و اِبتهال نَقش و نِگار صَفحهء دِلدادگی و شُور شیرازہِ بَند دَفترِ آزادی و جَلال دُرّی ثَمین نِثارِ پَسین در حُضُورِ دوست تَکمیل زیبِ بَزمِ لَقا مَحفِلِ وِصال خورشید در تَجلّی و اَندر نَما سُهیل کُوچَک وَلی بُزرگتَر از حیطهء خیال نَشکُفتهِ غُنچه اِی همه عَمرَش تَبَسُمی نُو جِلوه اَختری همه دورَش دَمِ زَوال رُوحِ صَفا و قُرعهء نَبضِ وِجودِ عِشق خونِ رَگِ شَهامَت و سیّالهء کَمال اِخطارِ جاودانه به بیداد و حَق کُشی اِعلانِ حَق به چیرگی ظُلمَت و ضَلال پِیکانِ زَهردار چو بُوسید حَلقِ او زَد خَنده اِی و کرد زِ تاریخ این سُؤال آیا سَزای آنکه دَم از عِشقِ حَق زَند اَینست در تَداومِ اَیّامِ ماه و سال آری حَقیقَت است که هر کس که حَق بِگُفت خونش چُو لَعل، خَنجَرِ الماس گُونِه سُفت از لاله دید پُرچَمنی در بَرابَرش آمد دَمی که بَر سَرِ نَعشِ بَرادرش لَبریز، برکه اِی به تَموّجِ زِ خونِ گرم غَلطان در آن، بَرادرِ با جان بَرابَرش خاکِ سیَه شَفَق زَده همچون اُفق زِ خون وَز مُوجِ آن گرفته چو مَه، روی اَنورَش چون شاخه اِی که بِشکنَد از نَخلِ باروَر تیغِ جَفا دو دَست فِکنده زِ پِیکرش آن ساقیّ که داشت بَسی چِشمها به راه خون کرده دورِ چَرخِ ستِمگر به ساغَرش صلّه چِشمه خون زِ دیده به دامن نِثار شد تا بَر سِتُرد ژالهء خونین زِ عَبهرَش اَنگیخت شُورِ حَشر زِ دَردِ دَرون چُو دید بر روی خاک، قامَتِ غُوغای مَحشَرَش زَنگارِ دُود آه، رُخِ چَرخ تیره کرد شَنگرِفِ خون چو دید به یاقُوتِ اَحمَرش عُنقای قاف هُمّت و مَردانگی و عِشق در خاک و خون طَپیده چو بِشکستِه شَهپَرش گُویی نَشد مَجال که سَر گیردَش زِ خاک زین روی رُو نَهاد به روی بَرادَرش نالید کای نَهالِ بُرومَندِ باغِ دین بِشکست قامَتَم چو شِکستی زِ بادِ کین #زنده_یاد_عابد_تبریزی_رحمت_الله_علیه @madahi_moharram

#شهادت_حضرت_مسلم_ابن_عقیل_علیه_السلام مُسلمه ای اَهلِ کُوفه چوخ جَسارَت اِیلدوز آدوزی مُسلم قُویُوب دینه خَیانَت اِیلدوز من حُسین اِبنِ علینُون جانبیندَن نایبَم ظاهراً مَغلوب گُورسز باطناً من غالبَم دین یُولیندا ئولمَگه جان و دِلیلَه راغبَم باخمیُون سیز تُولانُوب دُنیایه رَغبَت ایلدوز من سفارَت اَمرینی کَتباً شَهیم دَن آلمیشام بُوینُوما طوقِ اِطاعَت اوُز اَلیملَه سالمیشام حِیف اوُلا اِجرای اَمرِ شَهدَه یالقیز قالمیشام حَقدَن اِعراض اِیلیُوب ناحَقّه نُصرت اِیلدوز سیزدَه یُوخ بیر ذرّه غِیرت اِی گروهِ کین شُعار اِیتدوز اَجدادوز قُویان بِدعتلَری سیز اِختیار اِکتساب اِیتدوز اوُلونجا حَشرَ سیز بیر نَنگ و عار صَفححء تاریخَه بُو نَنگی کِتابَت اِیلدوز گُوندروب گر چه سیزَه رَهبر شَهِ دوران منی اِیتمیُون مَحسُوبِ رَهبر فَرض اِیدون مِهمان مَنی بو مَگر حُرمتدی اِیتدوز قانیمَه غَلطان منی اُنس و اُلفتدَن عَوض بُغض و عَداوت اِیلدوز میهمانُون شَرعدَه وار اِحترامی یُوخ سُوزوم بی سَبب تُوکمزعُذاره اَشگِ تَر آغلار گُوزوم کُوفی لایوفادی واضح دور بُلوردوم من اوزوم اِیلیُوب بِیعت دوباره نَقضِ بِیعت اِیلدوز رُوحیمی غَم مَنجَنیقندَه بو قَدری سخمیُون عاق اوُلوب پِیغمبرَه حُکمِ خدادَن چخمیُون بی وَفالَر دین اِئوین دنیادَن اؤتری یخمیُون کاخِ ظلمی تازه دَن نُولدی عِمارَت اِیلدوز طایرِ رُوحیم مُحبّت شَمعینَه پَروانه دی اِیتمَسَم عشق آتَشیندَه یانماقا پَروا، ندی گر یانام مین دَفعه اَصلا بُولمَرم پَروا ندی باخمارام مَکریلَه مندَن سَلبِ طاقت اِیلدوز تاپمسُوز جُرئت منی یالقز کُومَکسیز گُورمُوسُوز خویش اَئلدَن یا اِلیم اوُلمش اَتکسیز گُورمُوسوز گُورمیوب هِیچ کیم رَوا بو ظُلمی تَک سیز گُورمُوسوز یاخشی مِهمانَه نَوازش یاخشی حُرمَت اِیلدوز نِیلَمیشدیم من سیزه اِی کوفیانِ بیوَفا اِیلدوز حَقّیمدَه بیر بیلَه جَفای نارَوا اَکرم الضّیف اَمرینَه یاغی اوُلوب بُولدوز هَوا گُوستَرور فِعلوز که قرآندان بَرائت اِیلدوز دوشمُوشَم گُوردوز وَطندَن آیری غُربَت مَسکنم فُرصتی سالدوز اَلَه بُولدوز زَمانی مُغتَنم بُولمَدوز رَهبر خیال اِیتدوز سیزه من دُشمَنم اَل اَلَه وِیردوز منیم قَتلیمدَه شرکت اِیلدوز حقّ یُولیندا باش و جاندان گِچماقا چوخ شایقَم ئولدورون چون دِینه قربان اوُلماقا من لایقَم دینمَه اَحکامِ شَرعه آهنین بیر عایقم بی جَهت ناحقدَن اوُتری اِستقامَت اِیلدوز نُوشدارو وِیرسَه بیگانه آلوب نُوش اِیتمَرم آتَشِ عشقِ حُسینی دِلدَه خامُوش اِیتمَرم دشمَنَه باشیم بَدندَن گِیتسه کُرنِش اِیتمرم پُختَه نُون حَقّیندَه سیزلَر خام فِکرَت اِیلدوز تَک بتَک هامُوز قتالیمدَه گتورمَزدوز دَوام شیرِ شیرِ لایزالَم با خَبَر دور خاص عام اِیتدوز اِی رُوبَه صِفتلَر حیلَه و مَکرَه قیام سالماقا دامِ بَلایَه شیری حیلَت اِیلدوز دوشمَه سِیدیم دامَه دوشمَزدی بِلَه سَختَه اِیشم جَنگیدَه خَلقى تَحیّردَه قُویاردی گردِیشیم اَلدَه شَمشیریم اَگر اوُلسِیدی سنمازدی دِیشیم دستِ خالی چون مَنی گُوردوز جَسارَت اِیلدوز گاه تُوکدوز کُول گه آتدوز داش بام اوُستَن منَه گاه وُردوز ظُلملَه سَهمی حِصام اوُستَن منَه گه کلامِ ناسَزا سُویلوب کلام اوُستَن منَه یاره اوُستَن یاره وُردوز گه شَماتَت اِیلدوز بیر سنق نِی تَک یارالاردان سیزیلدار پِیکریم رِشتهء ظُلمَه عَموم تَک باغلانُوب دور اَللّریم حِیف اوُلا یُوخدور خانم زَهرا کیمی بیر یاوَریم تا اِیدوب نُصرت گُوره سیزلَر نه جُرئت اِیلدوز باغلیُوب شَهباز اوُجِ همّتَین بال و پَرین آلدی رَزم عُنقاسنُون زاغ و زَغَن دور و بَرین قَلبنی یاندر دوز آخر حَضرتِ پِیغمبَرین تا جَهان وار فِعلوزیلَه اَخذِ نِفرَت اِیلدوز وای اَگر رَفتاروزی فَرزندِ پِیغمبَر بُله یا اِیکی دِلبندِ زَهرا قاسم و اَکبر بُله یا عَم اوُغلوم حَضرتِ عَبّاسِ نام آور بُله نِیلَه سُوز اوُندا بُو ظُلمیکه بُو ساعت اِیلدوز؟ من جَفا صَیّادینَه بیر طایرِ پَر بَستیَم هم یارالی هم سُوسُوز هم یالقزام هم خَستییَم بیر وِیرون مُهلَت وَصیّت اِیلیُوم جان اوُستیَم یُوخسا تَرکِ جادهء رَسمِ شَریعت اِیلدوز اِی آدی مُسلم اوُلان باب الحَوائج شُهرتی بُو #شعاع مَدیُونی دور وار سَندَه چشمِ حاجَتی اِیستَه حَق اِیتسُون اَدا تا گِیتمَه سین حِیثیّتی خَلق گُورسُون نُوکروزدَن سیز حِمایَت اِیلدوز #شعاع @madahi_moharram

اهنگ " شد خزان گلشن آشنایى باز هم آتش به جان زد جدایى نوحه حضرت ابوالفضل (ع) ✍️ شاعر علیرضا علوی زنجانی ✍️ گل دوشوب قولاری علمدارین یخیلیب. میداندا. سپهدارین گل داخی تنهایم. دادرسیم یوخدی قالمیشام آواره جسمیم حسین اوخدی قانه باتوبدی نوکرین ای شاه اوخ دگوب آنوم یاردی والله کربوبلاده باتدی بو گون ماه زینب ایشیت سه دیلده چکر آه گل حسینیم گل حسینیم آغلا منه قارداش. بوردا آنام یوخدی فاطمه قان آغلور. ال چالانیم چوخدی محشر اولوب. حسین. بو صحراده فاطمه. آغلیور. گل سن داده سسلوری آنان زهرا هاردا حسین گلسون گوزدن آخان قانی گلسین حسین سیلسون تز گل حسین جان اوخ سینه داغلور باشدا یارامی فاطمه باغلور بیر حالا قالدیم قارداش اماندی مشگ و علم. ده حالیمه آغلور گل حسینیم گل حسینیم آغلا منه قارداش. بوردا آنام یوخدی فاطمه قان آغلور. ال چالانیم چوخدی یخیب لار شیروی آتدان قارداش اوخ دگوب گوزومدن. امان قارداش سیندی باشیم تز گل. دگدی عمود آهن گوزلوری قیزلارین. سو یولی وای بر من تز گل حسین جان قانه بویاندیم دیل یاراسیندان بو چولده یاندیم فاطمه. گلدی. باشیمن. اوسته خالدی مشگیم والله. اوتاندیم گل حسینیم گل حسینیم آغلا منه قارداش. بوردا آنام یوخدی فاطمه قان آغلور. ال چالانیم چوخدی جواب امام حسین دور گلدیم. هرایه. جان ابوالفضل گلمیشم. نوایه جان ابوالفضل آرخام ایلیم قارداش دور کمگیم یوخدی سیندی بیلیم قارداش ال چالانیم چوخدی دورمی دشمن آلدی ابوالفضل سینمی تنگه سالدی ابوالفضل آچ گوزیوی باخ یالقوز حسینه قارداشون تنها قالدی ابوالفضل اهل بیتین هواداری اهل عشقین علمداری آغلا رام عباسه عطر گل یاسه یاتدی علم الله گلمیشم احساسه گوزلرین قربانیم. من قارداش ای دوشن قولاری تندن قارداش یولووی گوزلیور خیمده قیزلاریم دور گیدک اخیامه. آغلیور قیزلاریم دین حق اوسته قانه باتیب سان عالی مقامه سنده چاتوب سان قارداشیوی سن گوزدن آتوب سان دشمن ایچینده قولسوز یاتوب سان دور ابوالفضل. جان ابوالفضل ای یل آزاده یاتما بو صحراده آچ گوزیوی عباس. گلمیشم امداده ✍️ شاعر علیرضا علوی زنجانی ✍️ ۱۴٠۱/۵/۱۶ روز تاسوعا @madahi_moharram

#نماهنگ #شاه_کربلا #با نوای حاج محمد جوادی #ویژه شب زیارتی ارباب بی کفن @madahi_moharram

🍁 ترکان آذریده بیرعده قلیلی یادایلر ‌ آند ایچنده بیر ماه بی بدیلی 🍁اولسون قسم او شخصه معجزده ورودی سیلی اعجازله چراغان ایتدی او اردبیلی 🍁بیربینوا دیمشدی صدقیله یاابوالفضل 🙏التماس دعا #بانوای دلنشین محبوب القلوب استاد حاج شهروز اردبیلی @madahi_moharram