"بزرگترین گروه ستایشگران اهل بیت علیهم السلام" لینک گروه: http://eitaa.com/joinchat/501415957Cff052ccb5a

#اجرک_الله_یا_صاحب_الزمان مرثیه شام بوی شراب از نفس شام می رسید از هر طرف به قافله دشنام می رسید سر ها به روی نیزه و ساعات می گذشت بر اهل بیت ماتم ایام می رسید مزد کلام قاریِ قرانِ فاطمه تکبیر سنگ ها ز لب بام می رسید دف ها غریو شادی شان شهر را گرفت رقاص مست بود که با جام می رسید سر به سر لباس یتیمان گذاشتند تحقیرِ خنده بر سر ایتام می رسید زینب دو دست بسته برایش نقاب شد با این عذاب در ملأ عام می رسید زینب اگر نبود در آن کفر شهرِ شام دنیا فقط به نامی از اسلام می رسید #امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #شام #حسن_کردی

#صلی_الله_علیک_یا_اباعبدلله #اجرک_الله_یا_صاحب_الزمان مرثیه اول ماه صفر رسیده روضه به بازار شام واویلا تمام مرثیه در یک کلام واویلا شدند پرده نشینان آیه ی تطهیر شکنجه در ملأ بار عام واویلا ز کوچه ها همه بوی شراب می آید رسیده قافله در ازدحام واویلا در ازدحام نظرها،سلاله های علی اسیر و خسته و بی احترام واویلا به کوچه های یهودی خبر رسانده کسی رسیده مرحله ی انتقام واویلا به هر اشاره ی سنگی سری زمین می خورد سری به نیزه ندارد دوام واویلا مقابل دل زینب چگونه می شکنند به سنگ کینه جبین امام واویلا #امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #مرثیه #اثر_جدید #حسن_کردی ایتا

السلام علی الشیب الخضیب به ابی انت و امی یا اباعبدلله الشام الشام الشام... سرت از روی نی با هر تکانی ساده می افتد بدون سنگ بازی هم گهی بر جاده می افتد تمام قافله را بهت خواهد برد وقتی که نگاه دخترت بر این سر افتاده می افتد نسیم از بین گیسوی تو رد شد قلب من لرزید نگاهت کی عزیزم بر من دلداده می افتد؟ صدایت را مفسر با سکوتی تلخ پنهان کن اگر نه کار لبهایت به طشت و باده می افتد حواس چشم هایت را به من ده سایه ی چشمم اگر نه چشم تو بر نیزه ی شهزاده می افتد #حسن_کردی #امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #کوفه_تا_شام کانال روضه و نوحه ایام محرم تااربعین ایتا لینک کانال👇 https://eitaa.com/rozevanoheayammoharramsoghandi

#صلی_الله_علیک_یا_اباعبدلله نوحه یا واحد سنگین سلام اللهُ علی الحسین تویی عشق اولین من حیات دنیا و دین من عمر من بستگی داره به کربلای اربعین من ای شور شیرین زندگی با توام در اوج بندگی مجلس پر بار روضه ات شده کلاس سازندگی منم و این ارث مادری جون من وصله به نوکری همهْ اهل بیت و دوست دارم اما تو یک چیز دیگری سائل هر روز این درم عاشق و دیونه ی حرم به همه گفتم با افتخار تنها برای تو نوکرم یا داعی اللهُ یا حسین ساکن کرببلا حسین سیدنا مولانا حسین لا حبیبنا الا حسین #امام_حسین_علیه_السلام #اربعین #نوحه #واحد_سنگین #حسن_کردی ایتا

کانال روضه و نوحه ایام محرم تااربعین ایتا لینک کانال👇 https://eitaa.com/rozevanoheayammoharramsoghandi

دو بیتی مرثیه سرت را دخترت تا دید در طشت نگاه زخمی ات لرزید در طشت به جای دختر دلتنگ بابا لبت را خیزران بوسید در طشت هلال نیزه ها ماه منیرم بخوان قاری من تا جان بگیرم بخوان از آیه های سوره ی کهف بخوان تا مزد قرآنت بمیرم به نی حال و هوایت فرق کرده سرِ در خون حنایت فرق کرده بخوان هر چند زیر بارش سنگ کمی لحن صدایت فرق کرده چهل منزل سرت را نیزه می برد رقیه دم به دم از غصه می مرد به خنده حرمله منزل به منزل کنار نیزه ات هی آب می خورد #شام #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها #دوبیتی #حسن_کردی

روز اول صفر؛ ورود اسرای کربلا به شهر شام  یكی از مصائب رنج آور حادثه عاشورا، جریان اسارت اهل بیت امام حسین(ع) و در رأس آن‌ها حضرت امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) می‌باشد. عبیدالله بن زیاد پس از كسب تكلیف از یزید بن معاویه در خصوص اسرای كربلا، دستور اعزام آن‌ها را به سوی شام صادر كرد. طبری می‌نویسد: «عبیدالله بن زیاد دستور داد زنان و كودكان حسین(ع) را آماده كنند و دستور داد طوق آهنین به گردن علی بن حسین(ع) نهادند. سپس آن‌ها را همراه محفز بن ثعلبه عایذی و شمر بن ذی الجوشن روانه كرد كه پیش یزید بروند».[۱] در اخبار الطوال نیز آمده است: «ابن زیاد، علی بن حسین(ع) و زنانی كه همراهش بودند را با زحر بن قیس، محقن بن ثعلبه و شمر بن ذی الجوشن یزید بن معاویه به شام فرستاد».[۲] زمان ورود اهل بیت امام حسین (ع) به شام: در اینكه كاروان اسرای كربلا چه روزی به شهر شام وارد شدند، در بین منابع اختلافات زیادی وجود دارد. در این خصوص مرحوم محمد ابراهیم آیتی در كتاب «بررسی تاریخ عاشورا» می‌نویسد: «بیان این مطلب كه تاریخ حركت اهل بیت از كوفه به شام و تاریخ رسیدن آنان به دمشق و مدت توقف اسیران آل عصمت در مركز حكومت یزید و تاریخ حركت آنان از دمشق به طرف مدینه و تاریخ ورود آنان به شهر مقدس مدینه، هیچكدام از این‌ها به درستی معلوم نیست. اگر كسی اصرار بورزد و بخواهد كه از روی شواهد تاریخی، احتمالی را ترجیح بدهد و تاریخ هر یك از این حوادث را، هر چند به حدس و گمان نه از روی یقین تحقیق كند، می‌تواند بگوید كه اهل بیت امام حسین(ع) پس از آنكه در روز دوازدهم محرم سال ۶۱ هجری وارد كوفه شدند. در حدود یكماه یعنی تا حدود بعد از نیمه ماه صفر دركوفه زندانی بودند و یكی دو روز پیش از اربعین آنان را به شام فرستادند و چنانكه بعضی نوشته‌اند نیمه ماه ربیع الاول وارد دمشق شده‌اند».[۳] ورود اسرا به شهر دمشق: سید بن طاوس در مورد این واقعه می‌نویسد: «وقتی اسرای كربلا نزدیك شهر دمشق رسیدند، ام كلثوم نزد شمر بن ذی الجوشن رفت و گفت: ما را از دروازه‌ای ببر كه تماشاچیان كمتر حضور داشته باشند و به سپاه بگو این سرها را از محل‌ها دورتر ببرند تا نگاه مردم كمتر به ما بیفتد. اما شمر در اثر خباثت و پلیدی كه داشت دستور داد سرها را بالای نیزه‌ها زدند و در میان محمل‌‌ها قرار دادند و آنان را از میان تماشاچیان عبور دادند».[۴] به نظر حسن بن علی الطبری[۵] ، اهل بیت را سه روز پشت دروازه شام نگه داشتند، شهر را زیور بستند، به گونه‌ای كه چشمی ندیده بود. سپس پانصد هزار نفر از مردم شام از زن و مرد با دف و طبل و بوق و دهل از خانه‌هایشان بیرون آمدند، در حالی كه جامه نو پوشیده بودند و خود را آراسته بودند به دیدن اسرار رفتند. آن روز شانزدهم ربیع الاول بود و بیرون شهر، محشری به پا شد. مردم میان هم موج می‌زدند. چون روز برآمد سرها را به شهر وارد كردند. و هنگام ظهر با رنج فراوان از ازدحام جمعیت به در خانه (قصر) یزید بن معاویه رسیدند. شیخ عباس قمی می‌نویسد: «اسرای كربلا را پس از ورود به دمشق در پله كان مسجد (محلی كه توقف گاه اسیران بود) نگه داشتند، پیرمردی از اهل شام نزد اسرا آمد و گفت: حمد، خدا را كه شما را كشت و نابود كرد و آشوب را خاموش كرد... چون سخنش تمام شد، امام سجاد(ع) به او فرمود: قرآن خدا را خوانده‌ای. گفت: آری فرمود: این آیه را خوانده‌ای: «قل لا اسئلكم علیه اجراً الا المودةَ فی القربی»[۶] «بگو من بر اجر رسالتم چیزی از شما جز مودت و دوستی با اهل بیتم و خویشانم نمی‌خواهم»؟ گفت: آری فرمود: ما خویشان پیامبریم ... سپس حضرت فرمود: این آیه را خوانده‌ای: «انما یرید الله لیذهب عنكم الرجس اهل البیت و یطهركم تطهیرا»[۷] «خداوند می‌خواهد رجس و پلیدی را از شما اهل بیت دور سازد و شما را پاكیزه گرداند»؟ گفت: بله خوانده‌ام. حضرت فرمود: اهل بیت ما هستیم ... مرد شامی دستانش را به سوی آسمان بلند كرد و گفت: خدایا من از دشمنان آل محمد و كشندگان آنان بیزاری می‌جویم».[۸] بدون شك همین برخوردها و روشنگری‌ها و سخنرانی‌های امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) موجبات رسوایی بنی امیه را فراهم آورد. و آن‌ها را از كرده خویش پشیمان ساخت. ابن اعثم می‌نویسد: «سرهای شهدای كربلا را به همراه امام سجاد(ع) و مغدرات اهل بیت نزد یزید بردند.­آن ­لعین­ اشاره ­كرد سر امام حسین(ع) را در­طشتی ­زرین ­نهادند.­سپس ازفرستادگان ابن زیاد سؤالاتی كرد و آن‌ها تفصیل واقعه را برای او بیان كردند».[۹] وقتی مردم، اسرای كربلا را شناختند و به عظمت مقام آنان پی بردند، از كردار یزید بدشان آمد و او را لعن كردند و دشنام دادند و روی به اهل بیت آوردند. چون یزید چنین دید خواست خود را از خون حسین بركنار دارد لذا قتل امام را به گردن ابن زیاد گذاشت و او را بر این كردار لعن كرد...[۱۰] سپس یزید نعمان بن شبیر یكی از اصحاب رسول خدا(ص) را خواست و به او دستور داد كه اهل بیت ر

ا آماده سفر به سوی مدینه كند. با دستور یزید اسیران خاندان حسین(ع) را به وطنشان، مدینه الرسول برگرداندند.[۱۱] منابع: ........................................................................................... ۱]- طبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الطبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۷۵، ج۷، ص ۳۰۷۲. [۲]- دینوری، احمد ب داود؛ اخبار الطوال، ترجمه محمود مهدوی، تهران، نی، ۱۳۷۱، ص ۳۰۵. [۳]- آیتی، محمدابراهیم؛ بررسی تاریخ عاشورا، تهران، صدوق، ۱۳۷۲، چاپ هشتم، ص ۱۴۰. [۴]- سید بن طاووس، لهوف، ترجمه عقیقی بخشایشی، قم، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۸۱، چاپ دهم، ص ۲۰۷. [۵]- طبری، حسن بن علی؛ كامل بهایی، بی‌جا، مكتب مرتضوی، بی‌تا، ج۲، ص ۲۹۳-۲۹۲. [۶]- شوری، ایه ۲۳ [۷]- احزاب، آیه ۳۳. [۸]- قمی، شیخ عباس، نفس المهموم، ترجمه محمدباقر كمره‌ای، قم، مسجد مقدس جمكران، ۱۳۷۰، ص ۵۵۶-۵۵۵. [۹]- كوفی، احمد ابن اعثم؛ الفتوح، ترجمه محمد بن احمد مستوفی هروی، تهران، آموزش و انقلاب اسلامی، ۱۳۷۲، ص ۹۱۵. [۱۰]- قمی، شیخ عباس؛ پیشین، ص ۵۹۱. [۱۱]- سید بن طاوس، پیشین، ص ۲۳۱.

دوم صفر؛ انتقال اسرای کربلا به خرابه شام احتمالا دوم ماه صفر، زمان انتقال اسیران حادثه کربلا به خرابه شام باشد. به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در ادامه روزشمار محرم و صفر به جایی می رسیم که، ناکامی یزید، ناتوانی و تحقیر او، موج اعتراض‌های برخاسته و نسیم بیداری که از این رهگذر بر شام و مردم این سرزمین وزیده بود، دستگاه حکومت را واداشت تا اسیران کربلا را زندانی کند تا بعد‌ بتواند درباره آنان تصمیم مناسب بگیرد. پس از مجلس شام، یزید دستور داد سر‌های شهدای کربلا را دیگر بار در میدان‌ها و خیابان‌های شهر دمشق بچرخانند و سر امام را بر دروازه شهر و مناره مسجد جامع و بر در قصر آویزان کردند. احتمالا در هر یک از این محل‌ها مدتی کوتاه –یک یا دو روز-سر را آویزان کرده‌اند. پس از این «سرگردانی»، یزید دستور زندانی کردن اهل بیت را صادر کرد. زمان دقیق زندانی شدن قافله اسیران به درستی معلوم نیست. احتمالا روز دوم ورود به شام یعنی دوم ماه صفر، زمان انتقال اسیران به خرابه شام باشد. بنابراین گزارش،هر چند درنگ در خرابه کوتاه بوده است، اما در همین مدت کوتاه یکی دیگر از تلخ‌ترین و غم‌بارترین حوادث رخ داد که داغ عاشورا را تازه کرد و آن شهادت حضرت رقیه (س) بود. شایان ذکر است؛ شهادت دختر کوچک امام حسین (ع)، امضای دیگری بر طومار مظلومیت عاشوراست و تصویری دیگر از شقاوت و سنگ‌دلی دشمنان حقیقت نبوی و علوی. بی‌تردید سوگواری اهل بیت در خرابه در افکار عمومی و حتی مجموعه خویشاوندان و وابستگان یزید بی‌تأثیر نبوده است. گویی هر حادثه نسیم تازه‌ای بود که بر گل‌های عاشورا می‌وزید تا تری و طراوت و تازگی آن‌ها را تضمین کند. خرابه شام آوار تازه‌ای بر سر نظام بنی‌امیه محسوب می‌شود. خاطرنشان می‌شود در خرابه، گرسنگی و ضعف بدنی بیداد می‌کرد، حضرت زینب (س) سهمیه اندک نانش را به شیوه راه کوفه تا شام به کودکان می‌داد و شب‌ها از فرط گرسنگی و ضعف نماز شبش را نشسته می‌خواند. با این حال حتی یک شب نمازش ترک نشد. منابع: ۱. العبرات ۲. تسلیة‌المجالس ۳. نهایة‌الارب ۴. الامالی شیخ صدوق ۵. مقتل‌الحسین خوارزمی ۶. مثیرالاحزان ۷. حضرت رقیه:شیخ علی فلسفی ۸. آینه در کربلاست (محمدرضا سنگری