‌ وقتی حضرتِ آدم از بهشت رانده شد، اشک، از چشمانش سرازیر شد، محزون شد، احساسِ غربت کرد، چون از وطنش دور افتاد. خدا گفت: فَمَا هَذَا البُکَاءُ؟ این گریه‌ی مداومت برای چیه؟! حضرتِ آدم جواب داد: خدایا! چطور گریه نکنم در حالیکه از جوارِ رحمتت دور افتادم؟! خدا گفت: ای آدم! آروم باش و فقط با من تکرار کن! یا حمید بحق محمد یا عالی بحق علی یا فاطر بحق فاطمه یا محسن بحق حسن یا قدیم‌الاحسان بحق‌الحسین. حضرت آدم عباراتو تکرار کرد تا رسید به یا قدیم‌الاحسان بحق‌الحسین قلبش ملتهب شد، اشک از چشماش جاری شد. خدا گفت: وطنِ جدید مبارک! قصّه‌ی ما و امام حسین قصّه‌ی موطن و وطنه. قصّه‌ی ما و امام حسین قصّه‌ی بهشت و حضرتِ آدمه. چه بهشتی بهتر از حسین! چه موطنی بهتر از حسین! وقتی میگم آغوش، دارم از وطن حرف میزنم. میگیری چی میگم؟! مثلِ آغوشِ امام حسین برای حر. مثلِ آغوش امام حسین برای من. مثلِ آغوشِ امام حسین برای تو. چطور میشه در آغوشِ همچین وطنی احساسِ غربت کرد؟! آقای ما هر چند غریب بود اما آشنای همه‌است. ‌ یه چند شب دیگه تا به محرم مونده... #ویدا_غلامی ✍🏻 بروز ترین کانال مداحی مناسبتی https://eitaa.com/joinchat/1861222786Cc9e81ff8e1 کانال مداحی ناب را دنبال کنید 👆