✍ مدح امام باقر (علیه‌السلام) خدا را مغفرت خواهی، بیا در مکتب باقر نبی را هر صفت خواهی، بیا در مکتب باقر علی را مرحمت خواهی، بیا در مکتب باقر زلالِ معرفت خواهی، بیا در مکتب باقر بزن زانوی تکریمش، که او مولاست عالم را سِزد تسلیم و تعظیمش، که دلبند است خاتم را ز سر تا پاست بالایش، شبیهِ مصطفی جدش ز پا تا سر تولایش، شبیهِ مرتضی جدش جمالِ وجهِ سیمایش، شبیهِ مجتبی جدش جلالِ عالم آرایش، چو شاهِ کربلا جدش مُزین شد چه فرخنده، ز سرمد نام نیکویش بـنـامِ نـامیِ جدش، محـمد نام نـیکـویش صفاتِ حضرت داور، نشانِ حضرت باقر همه اوصافِ پیغمبر، از آنِ حضرت باقر ولای ساقی کـوثـر، توانِ حضرت باقر علـوم اول و آخر به جانِ حضرت باقر شکافد علمِ سرمد را به اذنِ حضرت زهرا همه علمِ محمد را به اذنِ حضرت زهرا چه تبـیین‌های زیبایی، ز آیات خدا دارد چه تشبیهات یکتایی، ز کشتیِ ولا دارد چه تعبیرات غوغایی، به وصف کربلا دارد چه شاگردان والایی، به دانشگاهِ ما دارد تمامِ حوزه‌های علمیه، مرهون او هستند و دانشمندان‌های ما همه، مدیون او هستند در ایامی که حتی، یک سخن از دین نبود اصلاً نشان در امتِ اسلام، از آئین نبود اصلاً بجز بر قدرت و ثروت، ز کس تمکین نبود اصلاً سخن از دین و دینداری، بجز تزئین نبود اصلاً ز فرصت بهره برداریِ کامل کرد، اعجازش شکافِ جامعه دید و شکافِ علم شد رازش خدا را با دعا و استغاثه خواند، هر گاهش پر از شور و نوا شد، هر مناجاتِ سحرگاهش چنین شد ترجمانِ حضرتِ سجاد، هر آهش برای صادق آل عـبا، هموار شد راهش در آن دورانِ وانَفساه، تا دشمن به خود آید علَم را بر فرازِ قله‌های عِلم و ایمان زد علَم زد بر فرازِ عرش، توحید و ولایت را جهانی کرد، ایمان بر نبوت را، هدایت را ترنّم کرد در دلها، امامت را، درایت را چنین است انقلابِ علم و دین، شرحِ حکایت را علومی که شروعش از دلِ گودال می‌جوشد هنوز از حنجرِ خونِ خدا تا حال می‌جوشد از آنروزی که دانش، نیزه باران، سنگ باران شد نزولِ قطره‌های علم، در رگهای یاران شد چه سِری بود هر فرهیخته، از سربداران شد از آن اَسرار، جامی روزیِ پیر جماران شد قسم بر بنـدگیِ بی‌نظـیرِ حضرتِ زینب تمامِ تشنگان معـرفت شاگرد این مکتب زلالِ معرفت خواهی، به درسِ کربلا بنگر هدایت را به زیز دست و پا، غرقِ بلا بنگر ولایت را به روی نیزه، از غم مبتلا بنگر حقیقت را بزیز چکمه، با قالوا بلا بنگر اسیری را ببین، بانوی حق بر اُشترِ عریان غریبی را ببین، سلطان دین در یک طبق گریان همینجا می‌شود پیدا، دلیل پرچمِ روضه که روشن میشود بر ما، چراغِ ماتمِ روضه و باید پُر شود هر جا، نوای پُر غمِ روضه منا را کرد عاشورا، امامِ مَحرمِ روضه همیشه یادِ ما باشد، که باید روضه‌ها باشد به هر کوی و به هر برزن، صدا نوحه‌ها باشد صدای روضه اول بار نیز، از قتلگاه آمد صدای خواهری از دشتِ خون، از خیمه‌گاه آمد صدای دختری با عمه‌ها پُر سوز و آه آمد صدای مادری بر پیکری غرقِ نگاه آمد مَبر رَأسِ حسینم را، مَکِش خنجر به این حنجر کمی آبش دهید این تشنه لب را، پیشِ پیغمبر #میلاد_امام_باقر (ع) #ولادت_امام_باقر (ع) #امام_باقر (ع) کانال مداحی و اشعار مناسبتی 👇👇 🆔 @madahionline_313

✍ امام باقر علیه‌السلام والا بـود مــقــام تـو یـا بـاقـرالـعـلـوم جـانـم فـداى نـام تـو یـا بـاقـر الـعـلـوم اى پنجمین امام که چشم خواص است دائـم به لـطـف عـام تو یا باقـرالعـلوم بـاشـد اســاس دیـن نــبـى حُـبّ آل او خـود این بـود کـلام تو یا باقـرالعـلوم از انقـلاب عـلـمی‌ت اسـلام زنـده شد نـازم بـر آن قـیـام تـو یا بـاقـرالعـلـوم شیـرین بود کـلام تو هر چند از سـتم گـردیـده تـلـخ کـام تـو یا باقـرالعـلـوم سـوزانـده اسـت جـان هـشـام پـلـید را آن آتـشـین پـیـام تـو یـا بـاقـر الـعـلـوم گیرد ولى عصر به گاه ظهور خویش از دشـمن انـتـقـام تـو یا بـاقـرالـعـلوم همچون حـسین سـرور آزادگـان بـود آزادگـى مــرام تـو یـا بـاقـر الـعــلــوم اى خـسرو دیار ولا (حافظى) ز جان شد کـمـترین غـلام تو یا باقـرالعـلـوم #ولادت_امام_باقر (ع) #میلاد_امام_محمد_باقر (ع) #امام_باقر (ع) کانال مداحی و اشعار مناسبتی👇👇 🆔 @madahionline_313