چه فرقی می کند؟ من بروم یا تو؟ یکسال من گیر می کنم و یکسال تو برایت کار و عذری پیش می آید. یکی هر سال می رود و یکی جهادش همیشه در آرزوی رفتن ماندن است. مهم این است که این مسیر خالی نماند. مهم این است که سیاهی رود هواداران حسین هرسال متراکم تر و خروشان تر به نظر برسد و چشم دشمن را سیاهی ببرد. مهم این است که حتی در گرمای پنجاه درجه و سرمای استخوان سوز هم مانور آمادگی ظهور به خوبی برگزار شود و ما یاد بگیریم که می شود از قالب های سفت و سخت و سبک زندگی های خودخواهانه ای که برای خودمان ساخته ایم، جدا شد. می شود با بزرگ و عزیز کردن هدف به دل مسیرهای دشوار زد و با دیگران یکی شد و راه افتاد. چه من راهی باشم و چه تو و چه هردو همسفر باشیم و چه دلهایمان فقط روانه شده باشد این جاده به مقصدهای بزرگی می رسد. به کربلا... به قدس... به ظهور... پ.ن.: نائب الزیاره خواهم بود. #از_کربلا_تا_قدس #تا_ظهور دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan https://ble.ir/dimzan