#یادداشت_فلسفی ✍ زیباترین قسمت #حکمت_اشراق برای من نقطه آغاز آن است آنجایی که #سهروردی از ما می‌خواهد تا علم خودمان به خودمان را #بازکاوی کنیم و دقت کنیم که در لحظه درک خودمان، چه چیز می‌یابیم. آنگاه که هیچ غفلتی از "من" ندارم و در نزد خودم حاضرم چه حقیقتی را درک می‌کنم و از هویت بسیط، یکپارچه و بی‌امتداد خودم چه می‌یابم؟ 🔹 سهروردی معتقد است در این بازکاوی، حقیقتی که بر شما آشکار می‌شود، هویتی است که #ویژگی_ذاتی‌اش "آشکارگی/ پیدایی" است. ما در این #شهود، هیچ چیزی نمی‌یابیم جز جوهری که خودش را نشان می‌دهد و روشن و آشکار است. به عبارت دیگر در این ادراک و علم حضوری، نه جنس من (حیوانیت)، نه فصل من (ناطقیت) و نه هیچ ویژگی دیگری (چون تدبیر بدن من) #حضور ندارند و تنها امر حاضر، همان حاضر بودن، پیدایی، آشکارگی و درک‌شوندگی است. سهروردی این پیدایی و روشنایی را #نور می‌نامد و هویت انسان را #هویت_نوری معرفی می‌کند. 🔸 نکته‌ای که سهروردی در هویت‌یابی انسان بدست آورد نکته‌ای دقیق و برانگیزنده است؛ اگرچه خودش آن را مبنای یک متافیزیک متفاوت قرار می‌دهد ولی برای من از جنبه‌ی علم‌النفسی (انسان‌شناختی) اهمیت فوق العاده دارد. اینکه برخی فیلسوفان از این مطلب به سادگی و با عبارت "نورِ سهروردی، همان وجود است" می‌گذرند تعجب برانگیز و مایوس‌کننده است! 🔹 بهره‌گیری و استنباط زیبای سهروردی از شهودِ خود و دستیابی به ویژگی نوری‌بودنِ هویت نفس، انصافاً قابل توجه و پیگیری فلسفی است هر چند به نظرم ما در آن لحظات شعف‌انگیز دیدار با خود، به جز ویژگی آشکارگی و روشنایی، امر دیگری را نیز می‌یابیم که آن ...... 😎