«هنگامی که انسان فضیلتمند بمیرد و یا کشته شود، ناشکیبایی و ناله و زاری برای مرگ او شایسته نیست، بلکه به آن مقدار که هستی او برای مردمان شهر فایده داشت، سزاوار است برای او ناله و زاری نمود و به آن حال که او به آن رهنمون شده و میزان نیکبختی و سعادت او باید به او غبطه خورد. اما مجاهدی که در میدان کارزار کشته شده است، افزون بر رشک بردن به حال او، برای فدا کردن جانش برای مردم شهر و نیز برای اقدام کردنش برای مرگ باید او را ستود!» (فارابی فصول منتزعه، فصل ٨٠) #حکمت_عملی #فارابی #یحیی_سنوار