🌸 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از هلند و فرانسه خانه های مشترک برای دانشجویان و کم درآمدها فیلمی دیدم که در تلویزیون ایران در یک برنامه استادی گفته بودند که ما یه چیزایی داریم بهش توجه نداریم درحالی که برخی همین را هم در خارج از ایران ندارند. مثلا دستشویی و حمام در خانه. بعد هم این شد مایه تمسخر و دست به دست شدن. اما دیدن این فیلم بلافاصله من را یاد تجارب دوستانم در #فرانسه انداخت. در فرانسه که فکر می کنم در کشورهای دیگه هم به این شکل هست، چند سبک خانه‌های اجاره‌ای وجود دارد. ـ به طور مثال یکی دیگه از دوستانم از بلژیک هم می گفت که یخچال بیرون از اتاق اجاره ای و مشترک است و سختی‌های خودش را دارد که مثلا کسی دست نزند... خب مثل خوابگاه‌های ما که مثلا چند دختر ایرانی که با هم دوست هستند که نیست... از هر جنس و کشور و ملیت هست با هر فرهنگ و منش و سبک زندگی. چه خوابگاه های دانشجویی، چه خانه های شخصی که اجاره داده می شود بر اساس میزان اجاره دارای امکانات متفاوتی است. از آنجا که دانشجویان یا درآمد ندارند یا درآمد کمی دارند ترجیحشان این است که ارزان ترین خانه ها را پیدا کنند. از خانه های زیرشیروانی، کانکس تا خانه هایی که دارای چند اتاق است و هر اتاق حدودا ۹ تا ۱۲ متری به یک نفر اجاره داده می شود اما دستشویی و حمام و آشپزخانه مشترک است. یعنی مثلا یک نفر خانه سه خوابه اش را به سه نفر مستقل اجاره می دهد. برخی با تجهیزات اولیه است، برخی فقط چهار دیواری است و همه چیز را باید خودت تهیه کنی. یک روز یکی از دوستان ایرانی خانم، من را به منزلش دعوت کرد. خب در اتاقش که زیاد جایی نبود مرا برای پذیرایی به آشپزخانه برد. از نامرتبی آشپزخانه عذرخواهی کرد و گفت اینجا با دو دختر دیگر هم اتاق هستم و باز خدا رو شکر که موفق شدم یک واحد پیدا کنم که مستاجرهای اتاق های دیگر دختر باشند. البته هرچند شب ها دوستان مرد خود را هم دعوت می کنند... من که با ناراحتی به در و دیوار آشپزخانه نگاه می کردم. ظرف غذاخورده نیمه کاره و ظروف نشسته و کیسه های زباله مانده حواسم رو پرت خود کرده بود که دوستم ادامه داد: تازه تمیزش کردم. وقتی آمدم حالم داشت بهم میخورد. طاقت نیاوردم و شروع به تمییزکاری کردم. با اینکه هرکس باید کار خودش را بکند. من نمی دونم اینا چه طوری زندگی می کنند. حتی سختم بود دستم رو روی میز بگذارم. حس خوبی نبود. همه چیز حالت چرب و نوچ داشت. اما برای اینکه ناراحت نشه سعی می کردم عادی برخورد کنم و بگم اشکال نداره اینم یه تجربه است. ان شا الله درآمد که پیدا کردی جابجا می شی. باز دیدم ابراز ناراحتی می کنه. پرسیدم: مشکل دیگه هم داری؟ گفت: حمام! گفتم چه طور؟ گفت: با اینکه ممنوعه این هم اتاقیم سگ داره. سگش رو میاد تو وان حمام میشوره! انقدر که بخاطر موهای سگ راه آب گرفته شده. چند روز پیش مجبور شدم تمییز کنم و... من تقریبا دیگه داشتم پس می افتادم. تصور اینکه سگ رو در آشپزخانه هم آورده و ... باز بر خودم مسلط شدم و گفتم: ای بابا خدا کمکت کنه زودتر از این وضع خلاص بشی. سخته واقعا. اون روز گذشت. اما تا چندوقت من اعصابم سر این شرایط این بنده خدا که کاری هم از دستم بر نمی آمد خورد بود. از این دست خاطرات از دوستان باز هم در ذهن دارم. اما خب حتی تعریف کردنش آزاردهنده است... اما وقتی می بینم حتی اونایی که در رفاه هستند چنین فیلمهای برش خورده ای را دست به دست می کنند به نظرم میرسه که شاید باید این خاطرات رو تعریف کنم. تازه این اذیت و آزار برای ما ایرانی هاست به دلیل آرامش و راحتی ای که خیلی از ما در خانه هایمان در ایران داشتیم. وگرنه واقعیت اینه که برخی مردم معمولی فرانسوی رو بارها دیدم که در حداقل امکانات که ما برایمان باور کردنی نیست زندگی می کنند. به دلیل هزینه های بسیار سنگین زندگی. ان شا الله باز هم خواهم نوشت... @ninfrance

✨مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند تصورات اشتباه قبل از سفر به #فرانسه واقعا فکر نمی کردم این حجم از نارضایتی مردمی نسبت به دولت و سیستم اجرایی و ... وجود داشته باشه. اگر هم باشه فکر نمی کردم اهل آشوب و تخریب و خرابکاری باشند. اما خودم به شخصه، شاهد آشوب و خرابکاری مردم در جریان اعتراضات و اعتصابات بوده ام. خب همیشه شنیده می شد که اروپا مهد قوانین مدنی است. کشورها در اجرای قوانین موفق هستند. مردم در اجرای قوانین جدی هستند. زندگی مدنی به بهترین شکل برقرار است و... اما خب مدام در جریان اخباری قرار می گرفتم که از نارضایتی مردم از حکومت و اقدامات دولت و... می گفت. از اعتصاب و تظاهرات عادی گرفته تا سوزاندن اموال دولتی و مردمی... از فرانسه که گذشت، قبل از سفر به هلند، فکر نمی کردم اینجا هم مردم اهل آشوب و خرابکاری و درگیری داخلی باشند. به تعریف و تمجید خیلی ها تصور می شد که حتما مردم از حکومت راضی. حکومت از مردم راضی و همه چیز خیلی نایس و رویایی در جریان است. اما دنیای واقعی بدون سانسور، بدون روتوش و بدون رسانه های واسطه شکل دیگری دارد. چند روز است که در شهرهای #هلند اعتراضات مردمی شکل گرفته، برای چی؟ مخالفات با قانون منع رفت و آمد شبانه از ساعت ۹ شب... اصل اینکه مردم بخاطر این مسئله در خیابان ها بریزند و نه فقط اعتراض کنند، بلکه به آشوب و خرابکاری دست بزنند یک بحث است که چرا؟! اما در کنارش واقعیت وجود تظاهرات، درگیری با پلیس، تخریب اماکن دولتی یا مردمی یک واقعیت است که در حال وقوع است و این درحالی ست که صفحه اینستا این شهرها باز هم تصاویری هنری و زیبا از شهری رنگی و آرام می گذارند و شاید خیلی از مردم دنیا دستشان فقط به این حد از اخبار تزئینی این کشورها برسد. تجربه زندگی در خارج از #کشورم_ایران تجربه ارزشمندی شد برای اینکه بدون سانسور شاهد وقایع این دست کشورها باشم. وقایعی که بسیاری از رسانه های فارسی زبان با فاصله زیاد از واقعیت حوادث رخ داده، به روایت خود، اخبارسازی می کنند.

مدیریت کشور با جریمه های نقدی سنگین هم در فرانسه هم در هلند که ظاهرا قاعده همه جا هست دیدم و شنیدم که همه چیز با جریمه های نقدی سنگین کنترل می شود. با پول. داشته ای از انسان ها که با زحمت به دستش می آورند و از همه چیز برایشان عزیزتر می شود چون شرط بقایشان برای زندگی احتیاج به این ارزش قراردادی بشری است. برخی جریمه ها انقدر سنگین است که شهروندان همه هوش و حواس را جمع می کنند که مرتکب نشوند. چرا که اولین اشتباه آخرین اشتباه محسوب می شود. - شعار خنثی کنندگان مین - 😄 در #فرانسه، خودمان باید قانون را رعایت می کردیم و هنگام سوار شدن اتوبوس و مترو کارت می زدیم. هرچند وقت یکبار، بی خبر، ماموران کنترل بلیط، وارد اتوبوس و مترو می شدند و هرکس بلیط نداشت ۷۰ برابر پول بلیط جریمه نقدی می شد... در #هلند که اصلا سوار نمی کنند. یعنی هرکس سوار می شود همان بدو ورود باید کارت بزند. و راننده صبر می کند، نگاه می کند، تا کارت نزنی حرکت نمی کند. چند وقت پیش دو پسر با هم سوار شدند. یکی کارت زد اما خالی بود. راننده حرکت نکرد تا پسر پیاده شود و دوستش هم با اینکه کارت زده بود مجبور شد پیاده شود. قوانین سخت گیرانه همه را مودب می کند. اما این ادب از آدم ها انسان نمی سازد. فرهنگ الهی می گوید عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید و این یعنی حتی اگر هیچ جا هیچ کنترل اجتماعی هم نبود باید خودت را موظف به اجرای قانون و حدود انسان برای زندگی بهتر همه بکنی. اما در فرهنگ مادی، همه جا مجهز به دوربین مدار بسته می شود. بر در و دیوار همه جا باید تاکید شود که این مکان مجهز به دوربین مدار بسته است که انسان ها خود کنترلی کنند و به خطا مرتکب نشوند. فرهنگ الهی می خواهد از آدم انسان بسازد. فرهنگ مادی می گوید برایم مهم نیست کی هستی و چه می کنی، برای کنترل جامعه نیاز هست که تو مرتکب خطا نشوی و اگر دوربین و جریمه های نقدی سنگین تو را کنترل می کند همین برای ما کافیست. در کتاب امر به معروف و نهی از منکر شهید علامه مرتضی مطهری می خواندم که: «نهضت حسینی ارزش اصلی خودش را از امر به معروف و نهی از منکر گرفته است. پس باید این اصل را شناخت که این اصل مگر چه اندازه اهمیت دارد که حسین‌بن‌علی علیه السلام خودش را در راه آن شهید می‌کند و شایسته است مثلِ حسینی، در این راه قربانی شود؟» @shahid_khalili_ali از آن رو این دو اصل خیلی مورد تاکید و اهمیت است که نتیجه اش انسان سازی است. و اگر بساطش جمع شود و جامعه نه با بالندگی عمل به خوبی ها و ترک بدی ها که با ضرب و زور جریمه متمدن شود، هر زمان به هر دلیل این ضرب و این زور ولو مدتی نباشد شهروندان مودب شده آن شهر و کشور نشان می دهند که چیزی از تربیت و تعالی انسانی و تمدن بشری در آنجا رخ نداده است. این تجربه را هم در فرانسه داشتم هم در هلند. هرجا امکان حضور پلیس و جریمه نبوده رعایت قانون توسط افراد زیادی شکسته شده و این شکستن قانون به حدی پرخسارت بوده که ترس نبود قانون - به هر دلیل و رها شدن انسان ها که خود واقعی شان بروز پیدا کند - وجود همه را فرا گرفته است. سال ها پیش خود هالیوود در این خصوص فیلمی ساخت که متاسفانه اسمش فراموشم شده، و در این فیلم نشان می داد که در یک کشور قانونی شده که برخی روزها یک روز کامل هیچ اهرم و فشار و زور قانونی برای کنترل جامعه وجود نداشته باشد. و نشان می داد که همان مردم کت شلواری اتوکشیده مبادی آداب به چه شخصیت هایی تبدیل می شوند و به چه جنایات و تجاوزاتی دست می زنند که برای من امکان دیدن تمام فیلم واقعا وجود نداشت انقدر که صحنه هایش حال انسان را بد می کرد... 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

فقط کسانی که مذهبی هستند و تجربه زندگی در کشورهایی را دارند که مردان و زنان نامحرم به هم دست می‌دهند ارزش این تصویر را درک می‌کنند...☺️ از الطاف خفیه همه‌گیری ویروس کرونا این شده که هنگام سلام دست بر سینه می‌گذارند و ادای احترام می‌کنند... هیچ بی‌ادبی هم محسوب نمی‌شود... چون همه به ضرورت حفاظت از خود با فرض اینکه ممکن است خودشان یا فرد مقابل آلوده باشد پی برده‌اند، و به یکدیگر حق می‌دهند که خودمراقبتی کنند... یکی از اساتید فرانسوی آقا وقتی دوستم به او هنگام سلام دست نداده بود ولی دست بر سینه ادای احترام کرده بود، (داستان بر می‌گردد به پیش از ظهور کرونا) خیلی عصبانی شده بود و با خطاب و عتاب به او گفته بود، این بی‌احترامی محسوب می‌شود و اگر این رویه را پیش بگیری نمی‌توانی در کار و تحصیل موفق شوی... و البته از آنجا که همه فرانسوی‌ها با این استاد هم عقیده نبودند☺️ ایشان در بهترین شرکت فرانسوی - بدون دست دادن با کسی - پذیرش شد و دوره کارآموزی خود را هم به اتمام رساند و به کشور عزیزمان ایران بازگشت. #هلند #فرانسه @ninfrance