eitaa logo
مادران بهشتی
96 دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
1.3هزار ویدیو
19 فایل
ارتباط با مدیر: @sadra_33 نسال الله منازل الشهدا
مشاهده در ایتا
دانلود
✳ دو شرط مهم در اجابت دعا 💠 وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنیّ‌ِ فَإِنیّ‌ِ قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ؛ هنگامی که بندگانم از تو سراغ مرا می‌گیرند، همانا من نزدیکم؛ دعای دعا‌کننده‌ای که مرا بخواند اجابت می‌کنم. (بقره، ۱۸۶) 🔻 در این آیه، خداوند متعال با مقید کردن وعده‌ی اجابت به «إِذا دَعانِ»، دو شرط مهم در را به ما گوشزد می‌کند: 🔸 یکی این‌که دعا باید حقیقتاً دعا باشد. «أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» جمله إِذا «دَعانِ» می‌فهماند که وعده‌ی در مورد دعایی است که حقیقتاً دعا باشد یعنی دعاکننده‌ی آن با موافق باشد؛ چون دعای حقیقی آن دعایی است که قبل از زبان سر، زبان قلب و فطرت که دروغ در کارش نیست آن را بخواهد. 🔹 دوم این‌که فرمود «دَعَانِ؛ مرا بخواند». دعایی وعده‌ی اجابت دارد که دعاکننده واقعاً آن را از بخواهد؛ پس اگر کسی به زبان، خدا را خواند و در دل، امیدش به و بود چنین کسی خدا را به دل نخوانده و شرط اجابت دعا را رعایت نکرده است. 📱 نرم‌افزار
✳ چه کردی آمدی جهنم؟ 🔻 وقتی از دوزخیان سوال می‌شود چه کردید که اهل شدید؟ آن‌ها چهار عامل را از مهم‌ترین عوامل این بدعاقبتی خود معرفی می‌کنند: 🔸 نخست اینكه ما از نبودیم (قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ) که اگر می‌خواندیم، نماز ما را به یاد خدا می‌‏انداخت و نهى از فحشاء و منكر می‌كرد و ما را به صراط مستقیم الهى دعوت می‌نمود. 🔹 دیگر اینكه ما نمی‌كردیم (وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ) مراد از «اطعام مسكین»، انفاق بر تهى‌دستان جامعه است به مقدارى كه بتوانند كمر راست كنند و حوائجشان برطرف شود. گرچه اطعام مسكین به معنى غذا دادن به بینوایان است ولى ظاهرا منظور از آن، هر گونه كمك به نیازمندی‌هاى ضرورى نیازمندان می‌‏باشد؛ اعم از خوراك و پوشاك و مسكن و غیر اینها. 🔸 دیگر اینكه ما پیوسته با همنشین و همصدا می‌شدیم (وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِینَ)؛ هر صدایى که بر ضد حق بلند می‌شد و هر مجلسى که براى ترویج باطل تشكیل می‌گردید و ما با خبر می‌شدیم، با آن‌ها همراهى می‌كردیم و همرنگ جماعت می‌شدیم و از مسخره‌بازی آن‌ها نسبت به حق لذت می‌‏بردیم. 🔹 سپس می‌‏افزایند: و این‌كه ما همواره را انكار می‌‏كردیم (وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ)؛ تا زمانى‌كه مرگ ما فرا رسید (حَتَّى أَتانَا الْیَقِینُ). ناگفته پیداست که انكار و ، تمام ارزش‌هاى الهى و اخلاقى را متزلزل می‌سازد و انسان را براى ارتكاب گناه شجاع می‌كند؛ مخصوصاً اگر این مسأله به صورت یك امر مداوم تا پایان عمر درآید. 📱 نرم‌افزار @harfehesab114