🏴شهادت امام جعفر صادق(ع)، تسلیت باد. 🔘 امام صادق (ع) فرمودند: رسول اکرم (ص) فرمود: خدای رحمت کند کسی را که در نیکی و نیکوکاری به فرزند خویش کمک کند. راوی حدیث پرسید: چگونه فرزند خود را در نیکی یاری نماید؟ حضرت در جواب چهار دستور داد: ۱) آن چه را کودک در قوه و قدرت داشته و انجام داده است از او قبول کند. ۲) آن چه انجام آن برای کودک سنگین و طاقت فرساست از او نخواهد. ۳) او را به گناه و طغیان وادار نکند. ۴) به او دروغ نگوید و در برابر او مرتکب اعمال احمقانه نشود. (اصول کافی، جلد ۵، صفحه ۵۰) #امام_صادق #اسلام_و_تکریم_کودک ⚫️ لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak

🏴شهادت امام جعفر صادق(ع)، تسلیت باد. 🔘 #امام_صادق (ع): فطرت آدمی چنین ساخته شده که هر کس به او نیکی کند، دوست بدارد و هر که با او بد کند دشمن. چه نیکی و احسانی در نظر مردم ارزنده تر از احترام و تکریم آنهاست؟ و کدام بدی و ضرری مهم تر از تحقیر و توهین به شخصیت آنان است؟ (وسائل الشیعه، جلد ۴، صفحه ۷۴) 🔘کودک در محیط خانواده اگر مورد احترام باشد از اوامر پدر و مادر کمتر سرپیچی میکند. احترام یکی از بزرگترین عوامل محبت و اطاعت است و توهین به شخصیت یکی از مهمترین وسایل برانگیختن دشمنی و مخالفت. #امام_صادق #اسلام_و_تکریم_کودک ⚫️ لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 به نام خداوند بخشنده مهربان #متن_صوت_نیازها #متن_صوت_یازدهم_نیازها همراهان همیشگی کانال مادرانه‌های مشترک در خدمتتون هستم با ادامه صوت‌های نیازها و مثل همیشه از اینکه صوت‌ها را از کانال خارج نمی‌کنید تشکر می‌کنم اولاً عذرخواهی می‌کنم که به دلیل شرایط ماه مبارک و سایر شرایط مقداری فاصله افتاد بین صوت‌های نیازها تا اینجا در ۱۰ قسمت قبل ما اصلاً از اهمیت و چرایی نیازها صحبت کردیم، بعد نیازهای فیزیولوژیکی مثل خوراک، پوشاک، مسکن را گفتیم و بعد نیازهایی مثل تعلق و دوست داشته شدن، امنیت، استقلال، شخصیت، اعتماد به نفس، عزت نفس و محبت را گفتیم . نیازهای دیگری هم هستند من فهرست وار و خیلی سریع از آنها صحبت می‌کنم چون این نیازها هم در واقع زیر مجموعه، مکمل بقیه ی نیازها هستند و یا به نوعی با بقیه نیازها همپوشانی دارند مثلاً نیاز به توجه با نیاز تعلق و دوست داشته شدن که کامل در مورد آن صحبت کردیم در ارتباط است، انسان‌ها چه کودک، چه بزرگسال نیاز به توجه دارند و اگر این توجه را کودک ما از راه درست نگیرد سعی می‌کند این را از راههای نادرست هم به دست بیاورد، به خصوص برای بچه‌های زیر ۳ سال اصلاً توجه مثبت و منفی فرقی نمی‌کند، یعنی وقتی کاری می‌کند که دیگران می‌خندند می‌فهمد که من توانستم جلب توجه کنم، و تکرار می‌کند وقتی هم کاری می‌کند و دیگران عصبانی میشوند باز می‌بیند که جلب توجه کردم. اصلاً برای او مهم نیست که این جلب توجه عصبانیت بود یا با خنده بود، مجدداً آن کار را تکرار می‌کند مثلاً یک کودک حدودا یک ساله تا یک سال و نیمه، غذا را می‌خورد و از دهنش تف می‌کند بیرون و بعد والدین می خندند ، او دوباره این کار را تکرار می‌کند و در ذهنش می گوید عجب کاری بود، همه به من توجه کردند خندیدند، و ممکن هست همان حالت را تکرار می‌کند غذا را تف می‌کند پدر یا مادر می‌گویند نکن،زشت است،عیب است، کثیف کاری است،می گوید باز به من توجه کردند، و همان کار را تکرار می‌کند، پس در کارهایی که می‌خواهیم کودک آن ها رو به عنوان جلب توجه نبیند نباید توجه مثبت کنیم و نه حتی توجه منفی. مثلاً کودکی که در سن حدودا ۸-۹ ماهگی یا حتی زودتر ،شیر مادر را که می‌خورد پستان مادر را گاز می‌گیرد، مادر از درد جیغ می‌زند، کودک در ذهن خود می گوید من با این کارم توانستم جلب توجه بکنم، دوباره این کار را تکرار می‌کند یا مادر به او می‌خندد دوباره این کار را تکرار می‌کند. پس حواسمان باید به اینجور جلب توجه‌ها باشد، ولی کودک به توجه ما نیاز دارد ما باید در طول روز مطابق همان چیزهایی که در نیازهای قبلی گفتیم مثلا در محبت کلامی گفتیم در بازی می‌گوییم و... این‌ها باید توجه بگیرد از والدین، اگر توجه نگیرد به این فکر می‌کند که چه کار کنم که جلب توجه کنم!! گاهی این را با شلوغ بازی گاهی با گوشه گیری، با پرخاشگری و.. شروع می‌کند. واکنشی را حالا چه مثبت، چه منفی از خودش نشان بدهد تا توجه بگیرد، حتی هستند بعضی از بچه‌ها که با یک کار خیلی مثبت می خواهند توجه بگیرند، مثلا همه چیز را به دیگران می‌بخشد می‌خواد توجه بگیرد. پس حتماً فکر نکنیم که این جلب توجه کردن، حتماً با یک کار منفی همراه است، خیلی وقت ها هم با کارهای مثبت است. مثلاً کودک یک شعر حفظ می‌کند، ما خیلی ذوق زده می شویم، یک سوره حفظ می‌کند خیلی ذوق زده می‌شویم و بیش از حد تشویق می‌کنیم مرتب می‌گوییم سوره توحید را که بلد هستی بخوان مثلاً سوره کوثر را که یاد گرفتی، شعر یاد گرفتی بخوان،کودک می‌بیند که این سوره، این شعر وسیله‌ای برای جلب توجه است پس سعی می‌کند بیشتر حفظ کند بیشتر یاد بگیرد و این اصلاً با انگیزه‌ای درونی نیست با هدف جلب توجه است. پس ضمن اینکه توجه یکی از نیازهای بچه‌هاست باید حواسمان باشد که بچه‌ها برای جلب توجه نخواهند کارهای مختلف را انجام بدهند ،چه مثبت چه منفی. #متن_صوت_نیازها #متن_صوت_یازدهم_نیازها ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak

خیلی وقت‌ها مادرها به من میگویند فرزندم خیلی شعر حفظ می‌کرد، خیلی سوره حفظ می‌کرد، حتی موردی بود که مادر می گفت دختر من در ۵ سالگی یک جز قرآن حفظ بود، الان هیچ رغبتی نشان نمی‌دهد، انگیزه‌ای ندارد حتی زده شده . گاهی، البته نمی‌توانیم بگوییم فقط یک دلیل دارد، در بعضی از موارد دلیل این است که کودک در سن و سال کودکی اش شعری که حفظ می‌کرد، قرآنی که حفظ می‌کرد، کارهای خوبی که می‌کرد، برای جلب توجه بود، همیشه اینطور نیست که بچه‌ها برای جلب توجه یک کار منفی انجام بدهند، فکر می‌کند که من برای اینکه مامان و بابا دوستم داشته باشند، برای اینکه پدربزرگ مادربزرگ تشویقم کنند ،من باید این سوره‌ها را حتماً حفظ کنم، باید این شعرها را حتماً حفظ کنم بعد از چند سال که می‌گذرد و نوع توجهی که لازم داره فرق کرده و دیگر از آن موضوع توجه نمی‌گیرد. چون انگیزه درونی نداشته از این کارها و برای جلب توجه بوده به تدریج از آن قضیه هم دور میشود، پس در توجه باید حواسمان باشد که بچه‌ها حتی کارهای خوب را هم برای جلب توجه انجام ندهند، حتی کارهای خوب و مثبت را انقدر ما توجه بیش از اندازه نکنیم که او ببیند که من دیده میشوم ،مثلا من وقتی در خانه هستم مادر من هیچ توجهی به من ندارد، محبت کلامی ندارد، که به فرزندش بگوید،دوستت دارم، ولی تا من بیایم سفره را پهن کنم، مادرم حسابی من را تشویق می‌کند، تا من یک شعر می‌خوانم، سوره می‌خوانم، مادر به من توجه می‌کند. کودک حتی در این مورد هم شرطی می شود، فکر می‌کند حتماً باید کاری را انجام بدهد، برای جلب توجه و این کارها را دیگر با انگیزه ی درونی انجام نمیدهد. پس در توجه حواسمان باشد که به کودکان توجه داشته باشیم ولی این توجه حتماً در قبال کار خاصی نباشد،در قبال کار خوب یا بدی نباشد. وقتی هم که کاری انجام میدهد نه اینکه بدون تشویق باشد، ولی اینجور هم نباشد که خیلی بزرگ کنیم و فقط توجه را در انجام یک کار ببیند، آن وقت بدون انگیزه درونی، بدون علاقه واقعی می رود به سمت انجام دادن آن کار، و ما بعد از چند سال متوجه می شویم که کودک من این کار را با انگیزه درونی خودش انجام نمی داد. هیچ اشکالی ندارد که کودک ما مثلا یم سوره را حفظ شد ما تشویقش کنیم، این اشکال ندارد، ولی اینکه فقط کودک من در این مورد تشویق ببیند اشتباه است. مثلاً مادربزرگ تلفن می‌زند مامان میگوید بیا این سوره را بخوان، خانه هرکسی می رویم مامان میگوید این سوره رابخوان، نه آن تشویق هم فقط بین خودمان باشد، نیازی نیست در حضور بقیه هم مدام بگوییم و تعریف کنیم و آن بچه فقط توجهی که می‌بیند در این زمینه باشد. در واقع در این صوت راجع به نیاز توجه صحبت کردیم انشاالله در صوت بعدی بقیه نیازها را توضیح می‌دهم #متن_صوت_نیازها #متن_صوت_یازدهم_نیازها ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak

👆👆سلام، رمان نوجوان چُغُک را یادتون هست که اینجا👆👆 معرفی کردم، از طریق لینک زیر می توانید فایل صوتی این کتاب را رایگان دریافت کنید. این کتاب فوق العاده جذاب و روان نوشته شده، و البته بگم برای همه سنین جذاب هست. بعد از پسرم، من و مادرم هم این کتاب را خوندیم.😉 👇👇👇👇👇

🎧 کتاب چغک را بشنوید: 🎙️ دریافت کتاب صوتیِ چغک ⏰ مدت زمان: ۱۷۳ دقیقه 🎵 کاری از مجموعه ایران‌صدا ✨ برای دریافت رایگان کتاب صوتی، کافی‌ست روی عنوان آن کلیــــ👆ــک نمایید. ╭────── 📱 @sahba_nashr ╰────────────

چند نمونه شبیه این پیام داشتم که الان نتونستم همه را پیدا کنم.

در هر شرایطی صبر داشتن، جزع و فزع نکردن، کمک کننده هست. چون بی تابی و جزع و فزع کردن در سختی ها، نه تنها از درد و مشکل انسان کم نمی کند بلکه درد و رنج را هم افزایش می دهد و حتی ممکن است به پایه های اعتقادی فرد هم آسیب بزند. در روایت هم داریم که مصیبت برای انسان صبور یکی است و برای انسان بی صبر دوتاست. حتی کوچکترین مشکلات هم با جزع و فزع کردن تبدیل به سخت ترین و غیر قابل تحمل ترین ها می شوند. حقیقتا در مورد سوالی که پرسیدند که چطور فرزند را رشد دادم ، باید بگم قطعا در اون شرایط به چنین مواردی فکر نمی‌کردم و اینکه قرار نیست کار خاصی انجام بدهیم، یک سری کارها را نباید انجام بدهیم. مثل چرا چرا گفتن ها، دنبال مقصر گشتن، همین صبر نداشتن و جزع و فزع کردن ، نبایدها که انجام نشود رشد هم ان شاءالله اتفاق می افتد. سوره معارج آیات ۱۹ الی ۲۸: إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً «۱۹» إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً «۲۰» وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً «۲۱» إِلَّا الْمُصَلِّينَ «۲۲» الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ «۲۳»وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ «۲۴» لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ «۲۵» وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ «۲۶» وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ «۲۷» إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ «۲۸» وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ «۲۹» همانا انسان، بى‌تاب و حريص آفريده شده است. هرگاه بدى به او رسد، نالان است. و هرگاه خيرى به او رسد، بخيل است، مگر نمازگزاران. آنان كه بر نمازشان مداومت دارند.و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم براى افراد سائل و محروم. و آنان كه روز جزا را باور دارند. و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند. زيرا از عذاب پروردگارشان ايمنى نيست. و آنان كه دامن‌هاى خود را (از گناه) حفظ مى‌كنند. 🟢 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak

این مطلب را هم از تجربه های بیمارستان نوشتم، ان شاءالله مفید باشد 👇👇

این مطلب را میخواستم برای روز معلم بنویسم اما فرصت نشد. دوران تحصیل ما مدرسه ای نبود که روی دیوارش جمله ی « معلمی شغل انبیاست » نوشته نشده باشد. در زمان کودکی، معلم بودن انبیا را این گونه در ذهن کوچکم مصور کرده بودم که نبی، عصای چوبی در دست روی تخته سنگی نشسته و مردم همه دورش جمع شده اند و او مردم را نصیحت و موعظه میکند. شب دوم که در بیمارستان بودیم پسر جان با گریه گفت : ➖مامان چرا باید این بلا سر من بیاد ؟ مگه من چه کار بدی کردم ؟ من که حتی روزه هم گرفتم ؟! یعنی من خیلی بدم که خدا خواسته منو جریمه کنه !!! 😢 🔸گفتم: کی گفته هر کسی بلا سرش میاد حتما کار بدی کرده ؟ ➖ بچه ها تو مدرسه میگن، وقتی یکی از بچه ها کار بدی انجام میده، بقیه میگن انشاالله یه بلایی سرت بیاد تا خودت بفهمی اشتباه کردی 😔 هر وقت هم کسی میخوره زمین یا می افته میگن حقت بود این نتیجه کارای بدت بود، وقتی این سؤال را پرسید یک لحظه با خودم گفتم حالا چی جوابش را بدم، حقیقتا یادم به مطالب #بلا_صبر_بندگی افتاد، ولی نمی‌دونستم چطور باید آنها را برای پسرجان بگم. ولی در ذهنم بود که بالاترین بلاها برای برترین انسانها بوده و هست. 🔸گفتم: از کتاب پیامبران و قصه هایشان که داستان ۲۶ پیامبر را خوندی کدومشون تو زندگیشون بلا و سختی بود ؟ ➖ همشون گفتم: بلای حضرت آدم چی بود ؟ ➖بیرون شدن از بهترین جا، اینکه قابیل ، هابیل را کشت ادامه دادیم و جلو رفتیم من پرسیدم و او گفت از یعقوب و غم دوری فرزند، غم کار بد فرزندانش در حق برادرشان از یوسف گفتیم، از به چاه افتادن، دوری از وطن و خانواده، به زندان افتادن از یونس گفتیم و شکم ماهی از یحیی گفتیم و سر بریده شدن از اسماعیل و دوری از پدر و رها شدن در بیابان بی آب و علف با مادرش، از رفتن به قربانگاه از ابراهیم و افکنده شدن در آتش، از موسی و افکنده شدن به نیل، بزرگ شدن در کاخ فرعون و آزار و اذیت هایش و از بهانه ها و اذیت های قوم بنی اسرائیل از زکریا، از عیسی، از ایوب و از محمد( ص)، از تمام بلاهایی که به خاطر دین اسلام تحمل کرد. و بعد از اهل بیتش(ع) گفتیم. و بعد از این گفتگوی طولانی واقعا احساس کردم هر دوی ما خیلی سبک شدیم. و خدا را شکر کردم برای داشتن نعمت اسلام و قرآن. اگر ما نعمت این دین را نداشتیم تحمل سختی های معمولی زندگی دشوار میشد. و این مشکلات کوچک چقدر بزرگ و غیرقابل تحمل می شدند. و این بار « معلمی شغل انبیاست» جور دیگری برایم معنی شد! بیماری، مشکلات، سختی های کوچک و بزرگ در زندگی همه هست، با صورتها و شکل های مختلف در زمان ها و مکانهای متفاوت، برخی ناشی از اشتباهات و قصورهای خود ماست و برخی امتحانات الهی است، اگر ما این دین و این کتاب آسمانی و اهل بیت(ع) را نداشتیم حقیقتا در دست اندازهای مختلف زندگی کم می آوردیم. لحظه به لحظه زندگی را اگر برای این نعمت شکر کنیم کم است. ✅ نشر با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak