زمان با کسی که دوستش داری زود میگذره حسین طاهری زمان با کسی که دوستش داری زود میگذره همیشه محرم ها انگاری زود میگذره مثل یه چشم به هم زدن تو کربلا قدم زدن زود میگذره مثل غروب اربعین روزهای خوب اربعین زود میگذره زود میگذره آره زود میگذره واسه این آواره زود میگذره عیبی نداره که زود پیر بشم خوبه با تو داره زود میگذره دوستت دارم حسین دوستت دارم حسین دوستت دارم حسین زمان بی کسی که دوسش داری سخت میگذره شبایی که با گریه بیداری سخت میگذره اگه رامون ندی حرم به حال و روز مادرم سخت میگذره اگه مسیر وا نشه حرم قرار ما نشه سخت میگذره سخت میگذره آره سخت میگذره واسه یه بیچاره سخت میگذره آخ اربعین رفته ها میدونن بی کربلا داره سخت میگذره به من وقت روضه دلم خیلی بد میگذره یه شب تر نشه این چشام خیلی بد میگذره قشنگی خیال من میدونی که به حال من بد میگذره اگه به من جنون ندی ضریحتو نشون ندی بد میگذره بد میگذره آره بد میگذره حال دلم داره بد میگذره دنیای بی کربلا داره واسه من هر ثانیه اش داره بد میگذره ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️

#زمینه #وداع_محرم #دلتنگی 🎤کربلایی حسین طاهری

مناجات با امام زمان عج وگوشه ای از روضه حضرت رقیه (س) بانفس حاج سید مجید بنی فاطمه💠💠💠💠 💠💠💠💠💠 بیا مهدی بیا ،دورت بگردم💠💠💠 بیا تادست خالی برنگردم بیا مهدی بیا ،دردم دوا کن مرابادیدنت حاجت روا کن گل سرخ وسفید وکی میای؟ سحرخیز مدینه کی میای؟💠💠💠 💠💠💠 عزیزم مادرت چشم انتظاره دوای زخم سینه کی میای؟ غم عشقت مرا،بیچاره کرده دل تنگه مرا صدپاره کرده هوای دیدنت روی تو یک عمر مرا در کوچه ها آواره کرده امان ای دل. ای دل. ای دل. ای دل وای💠💠💠💠 💠💠💠💠💠 بسوز ای دل. ای دل. ای دل. ای دل وای 💠💠 آی سفر کرده که صد، قافله دل همره اوست هرکجا هست ،خدایا خدایا بسلامت دارش نمی دونم دلم دیوونه ی کیست؟ کجا می گرددو ،در خونه ی کیست؟ نمی دونم دل سرگشته ی مو اسیر نرگس مستونه ی کیست؟ آآآآآخ شنیدوم نازنین مادر نداری!!!! آخ شنیدوم نازنین مادر نداری!!! دراین صحرا،. یک یاور نداری آخ رقیه سوزن آوردوم برایت که از پا خار سوزان را در آری آی آی آی بیچارم کردی بانو،آوارم کردی خانم جان،ان شاءالله یه روز تو روضه هاتون بمیرم مادر جان !! هر چی شد بین درو دیوار شد ، اول کسی که سیلی خورد مادر بود ! سیلی خورده میدونه سیلی خورده چی میکشه !! میوه ی دلش هم تو بیابونا هی می گفت بابا صورتم می سوزه !!! یه وقت دید از دور یه سیاهی میاد ،گفت:تودیگه نزن ،من خسته ام،بابا ندارم !! عمومو کشتن ،داداشامو کشتن، ببین پاهام درد میکنه ،بچه که زدن نداره!! گفت:عزیزم غصه نخور من مادر بزرگت فاطمه ام،!!

نمی دونم توی رویاها چی دید نیمه شب با دلهره از خواب پرید پرسید عمه بابا جونم کجا رفت ؟ طفلکی از ته دل آهی کشید . هی می گفت تموم دنیامو دیدم ماه آسمون شب هامو دیدم عمه کاشکی حرفمو باور کنی راس میگم به خدا بابامو دیدم . پیش بابام صورتم کبود نبود رو لباسام اثری از دود نبود حرفی از سرای روی نیزه و حرفی از محله ی یهود نبود . لشکر غصه واسش کردن کمین بس که گریه کردن و همه حزین سر باباشو آوردن دشمنا جلو پاهاش کوبیدن روی زمین . پاشو حرفاتو بزن با پدرت که دیگه از غصه داری آب میشی روپوشو‌ بزن کنار خودت ببین غذا نیس که اینجوری کباب میشی . روپوشو کنار زد و باباشو دید سرخ و خاکستری ، خاکی ؛ کبود سر حرفو اینطوری وا کرد و گفت بگذریم از یکی بود یکی نبود … . بوی بابامو من از دور می شناسم حالا هر چی ام که بوی نون بدی فهمیدم یه شب توی تنور بودی داری موی سوخته تو نشون میدی ؟ . دیگه از غارت گوشواره نگم دیگه از درد گوش پاره نگم حال و روز ربابو خودت ببین دیگه از غارت گهواره نگم . بعد تو میون شعله ها و دود گُلای خیمه شدن یاس کبود میدونی بابا من از چی دلخورم ما بودیم ، حرمله بود ، عمو نبود . شمع عمرم داره سوسو میزنه منو هی دشمن بدخو میزنه حرمله خبر داره که سیدم لگداشو سمت پهلو میزنه . صد دفعه جونم رسیده به لبم بعد تو پایین نیومده تبم دست به دیوار می گیرم تا پا بشم همینم مدیون عمه زینبم . شبا ضرب سیلی افطار منه شاهدم این چشای تار منه گوش اون دختری که زد منو رفت ببین از رو نیزه ، گوشوار منه ؟ . هی بهم میگن : آخه تو دختری کو بابات که اینطوری در به دری ؟ قربون سرت برم ، غصه نخور رو نی اَم از همه باباها سری . اگه دشمنت به ما خارجی گفت اگه از سیلی رو گونه گل شکفت اگه پای نیزه ما رو میزنن فدای سرت ، تو از نیزه نیفت

نمی دونم توی رویاها چی دید نیمه شب با دلهره از خواب پرید پرسید عمه بابا جونم کجا رفت ؟ طفلکی از ته دل آهی کشید . هی می گفت تموم دنیامو دیدم ماه آسمون شب هامو دیدم عمه کاشکی حرفمو باور کنی راس میگم به خدا بابامو دیدم . پیش بابام صورتم کبود نبود رو لباسام اثری از دود نبود حرفی از سرای روی نیزه و حرفی از محله ی یهود نبود . لشکر غصه واسش کردن کمین بس که گریه کردن و همه حزین سر باباشو آوردن دشمنا جلو پاهاش کوبیدن روی زمین . پاشو حرفاتو بزن با پدرت که دیگه از غصه داری آب میشی روپوشو‌ بزن کنار خودت ببین غذا نیس که اینجوری کباب میشی . روپوشو کنار زد و باباشو دید سرخ و خاکستری ، خاکی ؛ کبود سر حرفو اینطوری وا کرد و گفت بگذریم از یکی بود یکی نبود … . بوی بابامو من از دور می شناسم حالا هر چی ام که بوی نون بدی فهمیدم یه شب توی تنور بودی داری موی سوخته تو نشون میدی ؟ . دیگه از غارت گوشواره نگم دیگه از درد گوش پاره نگم حال و روز ربابو خودت ببین دیگه از غارت گهواره نگم . بعد تو میون شعله ها و دود گُلای خیمه شدن یاس کبود میدونی بابا من از چی دلخورم ما بودیم ، حرمله بود ، عمو نبود . شمع عمرم داره سوسو میزنه منو هی دشمن بدخو میزنه حرمله خبر داره که سیدم لگداشو سمت پهلو میزنه . صد دفعه جونم رسیده به لبم بعد تو پایین نیومده تبم دست به دیوار می گیرم تا پا بشم همینم مدیون عمه زینبم . شبا ضرب سیلی افطار منه شاهدم این چشای تار منه گوش اون دختری که زد منو رفت ببین از رو نیزه ، گوشوار منه ؟ . هی بهم میگن : آخه تو دختری کو بابات که اینطوری در به دری ؟ قربون سرت برم ، غصه نخور رو نی اَم از همه باباها سری . اگ

شهادت امام حسن عسکری و رقیه عزا گرفته یوسف زهرا یتیم شده سلاله ی طاها بمیره نوکرت شدی تنها سرت سلامت یه ابر خسته داره می باره روزات دیگه مثه شبات تاره از این عزا خدا عزا داره سرت سلامت آقا فدای شال ماتمت آقا فدای اشک نم نمت آقا بذار بمیرم از غمت آقا سرت سلامت آقا آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا به سلامت دارش هوای آسمون شده بارون از این مصیبته چشا گریون غریب بودن امام حسن هامون آقام غریبه ، آقام غریبه برای غربتش دلم خونه غریبی شو کسی نمی دونه حتی مزارش هم تو زندونه آقام غریبه ، آقام غریبه بابام غریبه ، بابام غریبه برای غربتش دلم خونه غریبی شو کسی نمی دونه حتی مزارش هم تو زندونه آقام غریبه ، آقام غریبه با زهر کینه از همه سیر شد فداش بشم چه زود زمین گیر شد جوون بود آقامون یهو پیر شد براش بمیرم ، براش بمیرم پیرهن سیاه ، خدا نگهدارت شال عزا ، خدا نگهدارت امام رضا ، خدا نگهدارت دلم گرفته ، دلم گرفته اگه که گریه کردم این شب ها اجازه داده مادرت زهرا حالا شبا کجا برم آقا دلم گرفته ، دلم گرفته غریبیِ تو ما رو عاشق کرد برا تو مادرت هق هق کرد سه ساله تو خرابه ها دق کرد برات بمیرم ، برات بمیرم

گریه با من ناله با من این دل شکسته با تو روضه با من نوحه با من این صدای خسته با تو شب تنهایی در دل مایی تنها تو . دلتنگم برای روز دیدار دلتنگم مرا به غربت نسپار دلتنگم برای خاک تربت آه ای یار . ببین که مهر غمت نشسته بر دل و جان بیا و آتش دل را به مرهمی بنشان . ببین شکسته پرم مرا که در به درم دوباره یک شب جمعه به کربلا برسان . خون به قلب کربلا شد تا سر از قفا جدا شد با نسیم داغ صحرا پیکر تو جا به جا شد ای غریب من سر پیراهن دعوا شد . واویلا چه ذبح بی احکامی واویلا چه قتل پر ابهامی واویلا که حتی زیر نیزه آرامی

باب نجات تو بری تنها می مونه خیمه هات باب نجات بعد تو چه کار کنم با دخترات . باب نجات منم و جماعت مخدّرات تو بری تنها می مونه خیمه هات باب نجات . وای از غم جدایی وای از غم رسیدن از تو به یک اشاره از من به سر دویدن . دویده زینب مقتل نوشته که دیدن رسیده زینب رشیده زینب مقتل نوشته که دیدن رسیده زینب . حسین حسین جان حسین من حسین من حسین حسین جان

ادب حکم می کنه آدم تو کربلا نخونه برای مادرت از زخم نیزه ها نخونه . ادب حکم می کنه آدم برای تو بمیره هنوزم که هنوزه پیکرت روی حصیره . جایی که زهرا روضه خونه خوبه که آدم لال باشه . هر کی تو رو بشناسه آقا باید ته گودال باشه . من دست و پامو گم نکردم بی دست و پا هستم حسین جان . آخه چجوری باورم شه تو کربلا هستم حسین جان . ادب حکم می کنه نوکر بلاگردون شه ارباب الهی مادرم کرب و بلا مهمون شه ارباب . محرم اومد و یاد قدیما زنده تر شد .چقدر خوبه که عمرم توی این میخونه سر شد . با روسیاهی میگم آقا با این سیاهی کار دارم . من اومدم واست بمیرم یک لحظه هم تنهات نذارم . پیراهن مشکی مو زهرا ماه محرم شد تنم کرد . عطر غذای نذری تو از بچگی سینه زنم کرد . مظلوم حسین جانم حسین جان . ادب حکم می کنه آدم به غمدیده نخنده صدای خنده ی شمر و سنان اینجا بلنده . همینجا حرمت موی سپیدشو شکستن مگه پیش حسین دستای زینب رو نبستن . اینجا هنوزم آسمونش غمگینه و بارون نداره . الهی دیگه این بلا رو دنیا سر کسی نیاره . اینجا هنوزم قتلگاهه اینجا هنوزم آفتابه . سقا به خیمه برنگشته اینجا هنوزم قحط آبه

زمزمه روضه حضرت رقیه سرم رفته از بس سرم داد زدن سرم رفته از بس توی سر- صدا سرم رفته از بس سرم داد زدن نگو که چرا موم سفیده آخه خودت رو یه لحظه بذار جای من خواب دیدم که، تنت رو زمین نفس میزدی، گلوتو برید گریه کردم، همون که زدت اومد منو زد، موهامو کشید او می کشید و من می کشیدم او می دوید و من می دویدم خدا خواسته من مثل زهرا بشم زیر کوله بار غمت تا بشم رمق تو تنم نیست عزیز دلم ببخشم نمیشه به پات پا بشم چند روزی هست، میلرزه پاهام دیگه نمازام، نشسته شده افتادم من، گمون بکنم که هردوتا پام، شکسته شده من، روی ناقه، از جا پریدم او می دوید و من می دویدم کجا بودم حالا کجا اومدم تا رفتی دیگه دل به دریا زدم تو اون قصه ی غارت خیمه ها سرم رو شکستم که معجر ندم بعد غارت، ندیدی ما رو چجور می‌برن، به زورِ طناب بعد غارت، ندیدی ما رو نگم که چی شد، تو بزم شراب با دست بسته، هرجا رسیدم هرچی بگی از، مَردم شنیدم شاعر: سید جواد پرئی

بابایی مگه من غریبه م که از زخم لب هات نگفتی می ترسم بلندت کنم از رو دستام بیفتی بابایی می بینی هنوز صورت من کبوده سوال کن از اینا گناهم چی بوده بابایی چرا بی خداحافظی رفتی اون روز تو رفتی و ی نامرد منو زد همون روز بابایی سرم رفته از بس سرم داد کشیدن همه تازیانه به دست می رسیدن بابایی

واحد روضه حضرت رقیه زجر اگه دختر داشت با تو اینجوری رفتار نمیکرد زجر اگه دختر داشت تو رو این همه گرفتار نمیکرد زجر اگه دختر داشت تو رو با سیلی بیدار نمیکرد دختر داشت میفهمید گل سر چیه موی بلند تر چیه بهونه چیه آینه و شونه چیه النگو چیه شونه نشه مو چیه شونه نداری خرابه میخوابی مگه خونه نداری موهات سپیده دستای کوچیک تو رو نیزه بریده نفس نداری دل خوش از حرمله و شبث نداری زجر اگه دختر داشت واسه اشک تو لبخند نمیزد زجر اگه دختر داشت تو رو تو قافله یک بند نمیزد دختر داشت میفهمید بابایی چیه شبا لالایی چیه خرابه چیه بچه که خوابه چیه اسیری چیه دندون شیری چیه تبت زیاده مثل بابات زخم روی لبت زیاده تن تو آب رفت بابا میدونی دخترت بزم شراب رفت زجر اگه دختر داشت تو رو تو صحرا دنبال نمیکرد زجر اگه دختر داشت باباتو راهی گودال نمیکرد زجر اگه دختر داشت چادر تو رو لگد مال نمیکرد دختر داشت میفهمید دل پر چیه خاک رو چادر چیه قد خم چیه لباس در هم چیه دلت شکسته روسریتو سر میکنی با دست بسته رد شدن از روت درست شبیه فاطمه شکسته پهلوت پاهات ترک خورد همه میگن رقیه تو کوچه کتک خورد رقیه جانم رقیه جان رقیه جان رقیه جانم ...