🌟✨🌟
🚩گذری بر زندگی امام حسين عليه السّلام :
نام مباركش حسين و پنجمين تن از چهارده معصوم است.
در سوم شعبان سال ٤ ه. در مدينه به دنيا آمد. جدّ ارجمندش، پيامبر اسلام (ص) و پدر والامقامش حضرت على (ع) و مادر گرامى‌اش #حضرت_فاطمه (س) است. كنيۀ مبارك او، ابوعبداللّه و از القاب مشهور آن امام است: سبط و سيّد الشّهداء.
پس از تولّد، رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) خود در گوش او اذان و اقامه گفت و پيوسته بدو عنايتى ويژه داشت.
امام حسين (ع) هفت ساله بود كه پيامبر به سراى جاويد رفت و در اين مدّت بسيار بدو نزديك بود.
پيامبر علاقه‌اى بسيار به او داشت و پيوسته در گفتار و رفتار، از مهر شگفت خويش به فرزند دخترش پرده برمى‌داشت.
او را به سينه مى‌فشرد و گلويش را مى‌بوسيد و مى‌فرمود: «حسين از من است و من از اويم. خدا دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد. حسين از اسباط است.» ( مسند احمد ، ٤/١٧٢)
☑️زندگى سياسى-اجتماعى پيش از امامت:
الف. روزگار امام على (ع) :
اين دوران را مى‌توان در دو بخش باز نمود: يكى دوران ٢٥ سالۀ سكوت پدر و ديگر، دوران حكومت او. امام حسين (ع) در دوران نخست همراه پدر شاهد كژروى‌هاى برخى اصحاب پيامبر (ص) و پيشامدهاى بسيار تلخ بود؛ همانند شهادت مادر، غصب فدك، محروميّت بنى هاشم از خمس و بدعت در احكام و مقرّرات اسلامى. امام حسين (ع) در اين دوران، پيرو و پشتيبان پدر بود و گاه كه مصلحت تمنّا مى‌كرد، نارضايتى و مخالفت خويش را با وضعيّت جامعه اسلامى بازمى‌نمود.
امام در دوران دوم، پدر را در زمامدارى #جامعۀ_اسلامى يارى مى‌كرد. فعّاليّت‌هاى امام حسين (ع) در روزگار پنج سالۀ خلافت پدر عبارت بود از: شركت در امور سياسى، اجتماعى، فرهنگى و نظامى. بسيج نيرو براى رويارويى با دشمن و حضور پرشور در جنگ‌هاى جمل، صفّين و نهروان بخشى از اين گونه فعّاليّت‌ها است ( زندگانى امام حسين ، ٤٩-٣١) .
ب. روزگار امام حسن (ع) :
دوران امامت امام حسن (ع) از سال ٤٠ تا ٥٠ ه. طول كشيد.
☑️امامت:
امامت حضرت حسين بن على (ع) از سال ٥٠ آغاز گشت و تا ٦١ ه. ادامه يافت. امام حسين (ع) از دوازده تنى است كه پيامبر (ص) در #حديث_مشهور جابر انصارى از آنان ياد مى‌كند و آنان را خليفه و وصىّ خويش مى‌خواند.
افزون بر اين، امام (ع) در ماجراى مباهله همراه پيامبر (ص) بود. پيامبر (ص) دربارۀ امامت او و برادرش امام حسن (ع) فرمود: «اين دو فرزندم، امام‌اند؛ چه بنشينند و چه قيام كنند.» ( مصنّفات الشّيخ المفيد ، ١١/٣٠) حضرت حسن بن على (ع) نيز بر امامت او تصريح كرده و هنگام #شهادت، برادر را امام پس از خود خوانده و فرموده است: «چون وفات يابم و روح از تنم جدا گردد، حسين بن على امام است. وراثت او از پيامبر، نزد خدا در كتاب ثبت است.» ( الاصول من الكافى ، ١/٣٠١)
☑️قيام امام حسين (ع) :
چون امام حسن (ع) به شهادت رسيد، امام حسين (ع) ده سال در حكومت معاويه به سر برد و در اين مدّت #سياست برادر را پيش گرفت؛ هر چند پيوسته از مشروع نبودن حكومت معاويه پرده برمى‌داشت. پس از مرگ معاويه در سال ٦٠ ه. فرزندش يزيد بر جاى او نشست. امام حسين (ع) با روى كار آمدن چنين كسى، ديگر صلح را مصلحت ندانست و قيام آشكار خويش عليه حكومت را آغاز كرد. معاويه را خليفۀ نخست به حكومت شام گمارده بود. او شخصيتى دينى براى خويش برساخت و عناوينى جعلى همانند خال المؤمنين و كاتب وحى بر خود نهاد. سياست #معاويه، از طرفى با فريبكارى و ظاهرسازى و عوام فريبى همراه بود و از طرف ديگر بر پايه ترور، ايجاد وحشت و تبعيد استوار شده بود (ر. ك. معاويه و تاريخ؛ كشف الهاويه) . بر اين اساس، قيام عليه معاويه، بسيار دشوار مى‌نمود تا جايى كه هم امام حسن (ع) و هم امام حسين (ع) قيام را در زمان معاويه به مصلحت ندانستند.
#زندگانی_امام_حسين_علیه‌السلام
🌙✨🌙✨🌙✨🌙✨
#حدیث
💥پاداش امر و نهی مسئولان
❇️ #امام_باقر عليه السلام فرمودند:
كسی كه نزد حاكم ستمگری برود و او را به تقوای الهی امر كند و او را اندرز داده و بترساند، برای او (اجری) همانند پاداش همه جن و انس، و (همچنين، اعمالی) همانند تمام اعمال آنها است
(می نويسند).
✅ نکات:
**به طور کلی اين روايت، ناظر به اهميت حوزه «امر به معروف و نهی از منکر مسئولين» (به ويژه در #جامعه_اسلامی) است.
كه در فضا و ادبيات امروزی، #مطالبه_گری مردم يا امّت نسبت به #مسئولان و كارگزاران حکومت
نيز گفته می شود.
📌پیام ها و رهنمودها:
🔹امام باقر عليه السلام در اين روايت،
#ثواب و #اجر كسی را كه برود پيش يک #مسئولِ_خطاكاری (سلطان ستمگر، حاكم ظالم، آدمی كه به هر حال يک سلطانیتی و رياستی دارد و در كارش ظلمی يا خطایی از وی سر زده) ،
و او را #امر به تقوی كند
و #وعظ و نصيحتش كند،
و (به خاطر عملکرد بدش) او از خدا بترساند
و #انذارش كند و برگردد؛
معادل تمام ثواب و اجر عبادات جن و انس می دانند (كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الثَّقَلَيْنِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ) ؛
👈و امام معصوم (ع) تاكيد هم می كند كه:
نه فقط ثواب و مزدش را می دهند، بلکه مثل و عين تمام اعمال نيک و عبادات تمام انس و جن را برای چنين كسی می نويسند.
**سند روایت:
وسائل الشيعة ؛ ج١۶ ؛ ص١٣۴ - بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج٧٢ ؛ ص٣٧٨ - مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج١٢ ؛ ص١٧٨
✍🏻 #دکتر_علی_تقوی