#فکر_کردن_درد_دارد 💢خانمتون #خیلی جذابه! یک اصل در روانِ بشر وجود دارد بنام #تفاخر، که انسانها ذاتا علاقه به #فخر_فروشی دارند. اینکه انسان به چه چیزی #فخر بفروشد خیلی تفاوتی ندارد. مثلا در دوران #عرب_جاهلیت در ادبیات قرآنی، سران کفار به تعداد زیاد فرزندان پسر خود می بالیدند(مال و البنون). پیش از انقلاب، #دیپلم داشتن یک هنر و امتیاز برای #خاص بودن و در عین حال پُز دادن بشمار می رفت. حتی تا همین #بیست سال پیش خانواده های ایرانی از اینکه فرزندشان در #کنکور موفق شده، سر خود را بالا میگرفت و #میتوانست افتخار کند. الغرض، نمونه ها مهم نیست؛ اصل #خاص بودن و #فخر فروختن با آن اهمیت دارد. حالا به #کف_خیابانهای شهر برویم، خانمهای متاهلی که شدت #آرایش و #تنگی و کوتاهی لباسشان از #شب_زفاف بیشتر است. حالا باز این یک طرف قضیه را به خود اختصاص داده، #طرف دیگر ماجرا مدنظر ماست. برخی از آقایان، از اینکه #همسرشان (بخوانید ناموس) در ملاعام جذاب تر و خاص تر باشند بیشتر خوششان می آید!!! و همان مقدار که در مثالها مطرح شد #فخر میفروشند. هر چه تعداد کیف کننده گان از #تنگی_لباس و آرایش و اندام خانم در بین اهالی شهر بیشتر باشد، او بیشتر #افتخار میکند. باور نمیکنید؟ به پرونده های #دادگاه خانواده و علت #طلاق مراجعه کنید.

💢نظر اسلام درباره برخی تعارفات دروغی که بین ما #ایرانیان رواج دارد! #شهید_مطهری ✅در تواریخ آمده است که در #شب_زفاف عایشه که به سادگی برگزار می شد، کاسه شیری به دست رسول خدا (ص) داده شد. آن حضرت بعد از آنکه مقداری از آن شیر تناول فرمود، کاسه را به امّ سلمه داد و فرمود: میل کن امّ سلمه. گفت: میل ندارم. رسول خدا فرمود: هم گرسنگی کشیدن و هم دروغ؟! یعنی می دانم میل داری و به دروغ تعارف می کنی. عرض کرد: آیا این هم دروغ محسوب می شود؟ فرمود: بلی. 📚حکمت‌ها و اندرزها، ج1، ص250

💢نظر اسلام درباره برخی تعارفات دروغی که بین ما #ایرانیان رواج دارد! #شهید_مطهری ✅در تواریخ آمده است که در #شب_زفاف عایشه که به سادگی برگزار می شد، کاسه شیری به دست رسول خدا (ص) داده شد. آن حضرت بعد از آنکه مقداری از آن شیر تناول فرمود، کاسه را به امّ سلمه داد و فرمود: میل کن امّ سلمه. گفت: میل ندارم. رسول خدا فرمود: هم گرسنگی کشیدن و هم دروغ؟! یعنی می دانم میل داری و به دروغ تعارف می کنی. عرض کرد: آیا این هم دروغ محسوب می شود؟ فرمود: بلی. 📚حکمت‌ها و اندرزها، ج1، ص250