بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم جمیع رفقای محبوب خدا🌹 رفقای شب زنده دار

#مدافعان_حرم کوه باشی، سیل یا باران ... چه فرقی می‌‌کند؟ سرو باشی، باد یا توفان ... چه فرقی می‌‌کند؟ مرزها سهم زمینند و تو سهم آسمان آسمانِ شام یا ایران چه فرقی می‌‌کند؟ قفل باید بشکند باید قفس را بشکنیم حصرِ الزهرا و آبادان چه فرقی می‌‌کند؟ مرز ما عشق است، هرجا اوست آنجا خاک ماست سامرا، غزّه، حلب، تهران چه فرقی می‌‌کند؟ هر که را صبح شهادت نیست شام مرگ هست بی شهادت مرگ با خسران چه فرقی می‌‌کند؟ شعله در شعله تن ققنوس میسوزد ولی لحظۀ آغاز با پایان چه فرقی می‌کند؟

#امام_حسین_علیه_السلام #مدح_مرثیه #غزل ای سایه‌ات فتاده به روی سرم حسین معنای واقعی اصول الکرم حسین   یک یاحسین گفتم و دیدم غمی نماند تسکین دردهای دل مضطرم حسین یادم نمی‌رود که همه عزتم تویی من پای سفرۀ تو شدم محترم حسین   لطفی که کرده‌ای تو به من مادرم نکرد ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین من سال‌هاست در به در روضه توام داغ تو را به جان و دلم می‌خرم حسین   در کوچه‌های سینه زنی سالیان سال در حسرت هوای حرم می‌پرم حسین کابوس من شده غم دوری کربلا در خواب هم ذکر لب من حرم حسین   تا گفتم اسم کرب و بلا را دلم گرفت مانند خواهری که صدا زد دلم حسین اینجا کجاست؟ خواهرت افتاد از نفس رحمی نما به سینۀ شعله ورم حسین   اینجا عجیب بوی فراق تو می‌رسد یک دم نگاه کن تو به چشم ترم حسین زینب کجا و مجلس نامحرمان کجا یک ذره حق بده نشود باورم حسین   مجموع حرف‌های من اینجا خلاصه شد در یک کلام: ای همۀ باورم حسین

 #امام_حسین_علیه_السلام #مناجات #غزل اول عشق تو «لَن» بود نمیدانستم آخرش هم «ابَداً» بود نمیدانستم نام عاشق همه جا بیشتر از معشوق است همه جا صحبت من بود نمیدانستم چشم من خیس شد ، عاشق شدنم هم لو رفت گریه بر من قَدِغن بود نمیدانستم بعد از این نام مرا نیز فراموش کنید عشق ، بد نام شدن بود نمیدانستم تا دم خیمه رسیدیم و ندیدیم تو را دل ما اهل «قَرَن» بود نمیدانستم از لب چشمه مرا تشنه برم گرداندند تشنگی طالع من بود نمیدانستم مرغ باغ ملکوتم به خدا حیف شدم در دلم میل چمن بود نمیدانستم شامل مرحمت فاطمه گشتم من اگر علتش سینه زدن بود نمیدانستم هر کجا نام حسین آمد، باران بارید ... ... مادرش مطمئناً بود نمیدانستم

#ماه_مبارک_رمضان #مناجات #غزل عمل ،به دفتر ما گر به قدر آهی هست برآستانه لطفت هميشه راهي هست به رغم عادت مردم به شب درت باز است چرا که بر در اين خانه روسياهي هست رواست خورده نگيري بر این حقیر فقیر علي الدوام گدايي کنار شاهي هست اگرچه بهره نبردم زفيض تو همه سال خوشا به حال دل من که باز ماهي هست من ازطليعه ما ه صيام فهميدم هميشه گمشدگان را چراغ راهي هست چرا بترسد از اين روزگار بي سامان هر آنکه چون تو کريميش تکيه گاهي هست سرنیاز نسازد به پیش مردم خم کسي که بر سر کوي تو اش پناهي هست بگير دست مرا اي نجات گمراهان که لحظه لحظه در اين کوره راه چاهي هست اگرچه توبه شکستن همیشه عادت ماست به لطف ماه خدا وقت عذر خواهي هست تمام عمر زجرمم تو چشم پوشيدي ولي بگو چه کنم باز هم گناهي هست ز پیشگاه الهی مشو دمي نوميد چرا که از پس هر شب یقین پگاهي هست

چفیـه بـر دوش، امـام شهـدا می آیـد همہ مدهـوش، یَـل قبـله نـما می آیـد علـوی هیبـت و باغـیرت و یوسـف سیـما چِقَـدَر شـال بہ ایـن سیّـد مـا می‌آیـد😍

#سحرنامه ۲۳_۲۴ فراز بیست و سه و بیست و چهارم از دعای ابوحمزه ثمالی اَللّـهُمَّ خُصَّني مِنْكَ بِخاصَّةِ ذِكْرِكَ خاص ترین مخاطب خاص !