🌹نبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ @madras_emb

💠 #درس_اخلاق 📙 براساس کتاب مرآة الرشاد 🎙حجت الاسلام و المسلمین ولی الله #شریفانی 📋موضوع: ضرورت و اهمیت تفقه در دین و تحصیل علم 🗓چهارشنبه؛ ۱۲ دیماه ۱۴۰۳ ✔️جلسه سیزدهم 📍مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام @madras_emb

🎊 میلاد حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام 🎙 آقای احمد نصراللهی 🗓 چهارشنبه؛ ۱۲ دیماه ۱۴۰۳ 🔺مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام #مدیحه_سرایی @madras_emb

💠 قلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّه ● برید بن معاویه گوید: در خدمت حضرت باقر عليه‌السلام بودم كه مردى بر او وارد شد كه با پاى پياده از خراسان آمده بود. او دو پاى خود را كه پوست انداخته بودند، نشان داد و عرض كرد: به خدا قسم كه مرا چيزى جز محبّت شما اهل بيت از خراسان به اين جا نكشاند. حضرت باقر عليه‌السلام فرمودند: بخدا قسم، اگر حتى سنگى ما را دوست داشته باشد، خداوند او را با ما محشور مى‌كند. مگر دين چيزى جز محبّت است. ● عن بريد بن معاوية العجلي قال‏ كنت عند أبي جعفر علیه السلام إذ دخل‏ عليه‏ قادم‏ من‏ خراسان‏ ماشيا فأخرج رجليه و قد تغلفتا و قال: أما و الله ما جاءني من حيث جئت- إلا حبكم أهل البيت، فقال أبو جعفر علیه السلام: و الله لو أحبنا حجر حشره الله معنا، و هل الدين إلا الحب. تفسير العياشي؛ ج‏۱؛ ص۱۶۷ @madras_emb

🌗 مردارِ شب و علّافِ روز قالَ أبُو جَعفَر عليه‌السلام: قالَ موسى عليه السلام أيُّ عِبادِكَ أبغَضُ إلَيكَ؟ قالَ: جِيفَةٌ باللَّيل، بَطّالٌ بالنَّهارِ.  📚قصص الأنبياء (للراوندی)؛ ص۱۶۳ امام باقر عليه‌السلام فرمودند: حضرت موسى عليه‌السلام به خداوند عرض كرد: منفورترین بنده نزد تو کدام است؟ خداوند فرمودند: مردارِ شب و بيكارِ روز. @madras_emb

#داستانک 🕯 مهربانتر از پدر و مادر ● بريحه عباسى كه در مكه و مدينه اهل نماز و دعا بود براى متوكل نوشت: اگر تو را به مكه و مدينه احتياجى هست امر كن تا امام على النقى را از اينجا خارج كنند، زيرا آن حضرت مردم را بسوى خود دعوت مي‌كند و جمعيت زيادى تابع او شده‏‌اند. بريحه چند نامه بدين مضمون براى متوكل نوشت. ● متوكل يحى بن‏ هرثمه را با نامه‏‌اى به حضور امام على النقى عليه‌السّلام فرستاد، در آن نامه نوشت: من مشتاق لقاء تو هستم، تقاضا دارم كه نزد من بيائى، متوكل به يحى دستور داد: طورى با امام مسافرت كن كه مطابق ميل آن حضرت باشد، نامه‏‌اى هم براى بريحه نوشت كه منظور متوكل را به عرض امام برساند. ● يحى بن هرثمه در مدينه آمد و نامه متوكل را به بريحه داد، يحى و بريحه با يكديگر سوار شدند، به حضور امام على النقى عليه‌السّلام مشرف شدند، نامه متوكل را به آن حضرت تقديم كردند، امام عليه‌السّلام مدت سه روز از آنان مهلت خواست، امام بعد از سه روز بسوى منزل خود برگشت، اسبها را زين كرده و بارها را بسته ديد، امام هادی بجانب عراق حركت كرد. ● بريحه براى بدرقه آن حضرت آمد وقتى كه مقدارى از راه طى شد بريحه به امام عرض كرد: مي‌دانم شما واقفى كه من باعث شدم تا شما را به عراق ببرند، من قسم مي‌خورم كه اگر شكايت مرا به متوكل يا يكى از ياران خصوصى او يا پسرانش بكنى من هم خرماهاى تو را قطع مي‌كنم و دوستان تو را مي‌كشم، چشمه و قنات‌هاى زمينهاى تو را از بين خواهم برد، اين كارها را حتما انجام خواهم داد. ● «فالتفت إليه أبو الحسن فقال له: ان أقرب عرضي اياك على البارحة و ما كنت لأعرضنك عليه ثم لأشكونك الى غيره من خلقه.قال: فانكب عليه بريحة و ضرع إليه و استعفاه.فقال له: قد عفوت عنك». امام عليه‌السّلام متوجه بريحه شدند و فرمودند: اول شكايتى كه من از تو بخدا بكنم امشب است، وقتى كه شكايت تو را به خدا بكنم هرگز به خلق خدا از تو شكايت نخواهم كرد. بريحه به دست و پاى امام افتاد، گريه و زارى كرد، طلب عفو نمود، حضرت فرمودند: تو را عفو كردم. 📚اثبات الوصية؛ ص۲۳۳ @madras_emb

┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَصِيِّ الْأَوْصِيَاءِ وَ إِمَامِ الْأَتْقِيَاءِ 🏴 مجلس عزای شهادت حضرت امام هادی علیه‌السلام به نیت تعجیل در فرج امام زمان علیه‌السلام ▪️سخنران: حجة الاسلام و المسلمین‌ آقای علیرضا قاسمی ▪️با مرثیه سرایی: آقای علی اصغر انصاریان 🗓 شنبه ۱۵ دیماه ۱۴۰۳ 🕚 ساعت ۱۲:۳۰ 📍مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام @madras_emb

🌹 دعای امام هادی علیه‌السلام ... عَلِيُّ بْنُ عَاصِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِ‏ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیهم‌السلام قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ عِنْدَهُ أُبَيُّ بْنُ كَعْب ‏ … ..يَقُولُ فِي دُعَاءِ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الهَادِی: «يَا نُورُ يَا بُرْهَانُ يَا مُنِيرُ يَا مُبِينُ يَا رَبِّ اكْفِنِي شَرَّ الشُّرُورِ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُكَ النَّجَاةَ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ» مَنْ دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ كَانَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ شَفِيعَهُ وَ قَائِدَهُ إِلَى الْجَنَّة. 📚عيون أخبار الرضا عليه‌السلام؛ ج‏۱؛ ص۵۹ @madras_emb

🚩 روضه شهادت حضرت امام هادی علیه‌السلام 🎙آقای علی اصغر انصاریان 🗓 شنبه ۱۵ دیماه ۱۴۰۳ 📍مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام #مرثیه_سرایی @madras_emb

#سخنرانی 🏴 مجلس عزای شهادت حضرت امام هادی علیه‌السلام 📋ضرورتِ دانستن برخی مسائل، از جمله ظلم‌هایی که به اهل بیت علیهم‌السلام شد، و بیان گوشه‌ای از مظلومیتهای ایشان. 🎙حجت الاسلام و المسلمین علیرضا قاسمی 🗓 شنبه ۱۵ دیماه ۱۴۰۳ 🔺مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام @madras_emb

💠 زیارت جامعه، یادگار حضرت هادی علیه‌السلام ❖ آیةالله‌العظمی شبیری زنجانی: ● می‌خواستند کتیبه‌ای از زیارت جامعه بنویسند، از این جانب خواستند که نظر خود را درباره متن زیارت جامعه بنویسم. پیشنهاد کردم که آن را براساس نسخه های صحیح بنویسند و چون درج نسخ بدل یا درج قلاب برای کتیبه نویسی مناسب نیست و شکل ظاهری آن را نازیبا می‌کند، آن را با اصحّ نسخ مقابله و نکاتی را در این باب به صورت مکتوب بیان کردم. ● زیارت جامعه را مرحوم صدوق در «فقیه» و «عیون» و مرحوم شیخ در «تهذیب» به واسطه صدوق روایت کرده اند. کتاب من لایحضره الفقیه؛ ج۲؛ ص۶۰۹-۶۱۷ عیون اخبار الرضا علیه‌السلام؛ ج۲؛ ص۲۷۲-۲۷۷ تهذیب الاحکام؛ ج۶؛ ص۹۵-۱۰۱ ● اختلاف نسخ این زیارت به حدّی است که استقصای آن نیازمند به مقاله‌ای است. مقداری از اختلافات نسخه در «مفاتیح الجنان» ذکر شده است. این جانب با مراجعه و مقابله زیارت با چندین نسخه معتبر از هر کدام از سه کتاب اشاره شده و با ملاحظه «روضة المتقین» و «لوامع صاحبقرانی» و «بحارالانوار» که در آنها به شرح زیارت پرداختند، اصحّ نسخ را انتخاب کردم. روضة المتقین؛ ج۵؛ ص۴۵۰-۴۹۷ لوامع صاحبقرانی؛ ج۸؛ ص۶۶۴-۷۴۷ بحار الانوار؛ ج۹۹؛ ص۱۲۷-۱۴۴ ● در مواردی بعضی از نسخ مشتمل بر زیادی است که آن را با دو قلاب مشخص کردم. در این مواضع ممکن است در کتیبه نیز چنین عمل شود که با دو قلاب بیاورند و چون مناسب این است که غیر از قرآن که جملاتش قطعی الصدور است، دعا و زیارت به قصد رجا آورده شود، با قصد رجا از اوّل شروع زیارت بدون تعیین تفصیلی قطعه مورد تردید، مشخص نکردن قطعات مزبور با دو قلاب اشکالی ندارد. ● در بین اختلاف نسخ‌ها به ذکر مقدار کمی از آنها اکتفا شد که اگر صلاح دانسته شد، در کتیبه درج شود. آنچه ارجح تشخیص داده شد، اوّل ذکر شد و نسخه دیگر به عنوان نسخه بدل بیان. و آنچه «مفاتیح» نسخه بدل قرار داده شده و به نظر ارجح از متن بوده است، در اینجا متن است و در بعضی از موارد نسخه بدل مذکور در مفاتیح، حذف شده و در جایی که نسخه متن «مفاتیح» ارجح بوده، به آن اکتفا شده است. ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

⬆️ ادامه مطلب قبل: ● توضیح اینکه، کلمه «المستقرّین» دو نسخه بدل دارد؛ «المستوفرین» با فاء، «المستوقرین» با قاف. بودن این سه کلمه از نظر معنا اشکالی ندارد و در «مفاتیح» نسخه بدل اول ذکر شده، ولی مجلسی اول در «لوامع صاحبقرانی» می‌نویسد: در نسخه «تهذیب» به خط شیخ طوسی و «المستقرّین» است؛ یعنی «مطمئن است قلوب ایشان به ذکر الهی». لذا نسخه بدل ها حذف شد. ما این را حذف کردیم. لوامع صاحبقرانی؛ ج۸؛ ص۶۹۲ ● کلمه «أدمنتم» ارجح از «أدمتم» است؛ زیرا در جملات «فعظّمتم جلاله و أکبرتم شأنه و مجّدتم کرمه و أدمنتم ذکره و وکّدتم میثاقه و احکمتم عقد طاعته» در «أکبرتم» و «أدمنتم» و «أحکمتم» که بعد از «عظّمتم» و «مجّدتم» و «وکّدتم»، قرار گرفته، سجع رعایت شده و در «أدمتم» چنین نیست و در نتیجه «أدمنتم»، که در «مفاتیح» در حاشیه است، ارجح از «أدمتم» است که در متن است. ● در «مفاتیح» جمله زیارت «سننتم سنّته» است، ولی در نسخه هایی از «فقیه» و «عیون» و «تهذیب»، «سننه» به صیغه جمع جای «سنته» به صیغه افراد آمده است و با در نظر گرفتن صیغه‌های جمع در جملات قبل: «بیّنتم فرائضه و أقمتم حدوده و نشرتم شرائع أحکامه»، در اینجا کلمه جمع انسب خواهد بود، خصوصاً با ملاحظه کلمه «فرائض» که معمولاً در مقابل «سنن» قرار می‌گیرد، نه در مقابل «سنّت». ● «السبیل الأعظم» در نسخه هایی از «فقیه» و «عیون» و «تهذیب» وجود دارد، ولی در حاشیه «مفاتیح» چنین آمده است: «هذه الفقرة لیست فی الأصل لکنّها مذکورة فی کتب العلامة المجلسی». «عادی» در چاپ «مفاتیح» که پیش این جانب است «عاد» بی یاء ضبط شده که قطعاً غلط است. «من عاداکم فقد عاد الله»، «عاد الله» نوشته است، نه «عادی الله». ● کلمه «نجا» که ناقص واوی است و باید با الفِ آخر نوشته شود و در «تهذیب» و بعضی نسخ «عیون» با الف نوشته شده، در «فقیه» و نسخه چاپیِ «عیون» و «مفاتیح» «نجی» با یاء آمده که غلط است. ● جمله «و له تسلّمون» که بعد از جمله «و به تؤمنون» قرار گرفته، انسب این است که با سکونِ سین باشد، زیرا «ایمان» و «اسلام» مقابل هم قرار می گیرند، نه «ایمان» و «تسلیم». ● کلمه «سعِد» در جمله «سعد من والاکم» که بعد از آن «هلک من عاداکم»، آمده با کسر عین که از ماده «سعادت» است، به نظر از «سعَد» با فتح عین که به معنای «یَمُنَ» است، ارجح است و در «لوامع» نیز کلمه را به «سعادتمند شده»، ترجمه کرده است. ● «یُکَرّ» در مفاتیح «یَکِرّ» با فتح اول و کسر کاف ضبط شده؛ در حالی که «یکِرّ» با کسر کاف در لغت مذکور نیست. در نسخه‌های معتبر «یَکُرُّ»، به فتح اول و ضم کاف و «یُکَرُّ»، به ضمّ اول و فتح کاف آمده است. وقوع این کلمه در بین فعل های مجهول مانند «یُحشَرُ فی زمرتکم و یُکَرُّ فی رجعتکم و یُمَلَّکُ و فی دولتکم و یُشَرَّفُ فی عافیتکم و یُمَکَّنُ فی أیّامکم» سبب ترجیح نسخه فعل مجهول است. 📚جرعه‌ای از دریا؛ ج۴؛ ص۳۸۷ @madras_emb