#قصه_های_انقلاب ✨قصه صورتی_۲✨ ...هدی ترسیده بود. می خواست گریه کند😢 که گفتم: گریه نداره، تو هنوز کوچولویی، اینو می فهمی؟ دست هدی را گذاشتم روی دستم🤚 و اندازه گرفتم، بعد هم نشانش دادم و گفتم: نگاه کن، ببین چه قدر از من کوچولوتری. بعد هم کف پاهایش👣 را بالا بردم و گفتم: اینارو نگاه کن، چه قدر کوچولوان. این یعنی این که هنوز نمیتونی به وسایل من دست بزنی. هروقت بزرگ شدی و دست و پات اندازه خودم شد، اون وقت شاید اجازه دادم یک روز مامان صورتی ⚘باشی هدی شست دستش را مکید و به صورتی نگاه کرد. حالا دیگه خیالم راحت شده بود که اتفاقی برای صورتی نمی افتد. مامان آمد تا هدی را با خودش ببرد، من را نگاه کرد و گفت: «هانیه جان، بابا اومده نمی خوای بیای پیش بابا؟ لِی لِی زدم و پریدم وسط اتاق: «سلام بابایی.»😍 سلام دختر گلم. صورتی چطوره؟ دستهایم را به هم کوبیدم و جیغ کشیدم: خوبه، خو... خو... خوبه. بابا چایی اش را سر کشید و به مامان گفت: «همه جای شهر پر شده از جشن و شادی🎉 مردم ریختن تو خیابونا. نمی دونی چه ذوقی دارن. فردا هم قراره امام خمینی بیاد تهران. آماده باش که می خواهیم بریم استقبال آقا» مامان که داشت هدی را خواب می کرد خندید و گفت: «خدا رو شکر که زنده موندیم و این روز رو دیدیم☺️ کی فکرش رو می کرد که مردم ما بتونن شاه رو بیرون کنن.» #ادامه_دارد...