حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه برای عفت و عفیف بودن پاداش والایی در نظر گرفته‌ اند. ایشان در حکمت 474 نهج‌البلاغه بیان می‌کنند: «مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ؛ لَكَادَ الْعَفِيفُ أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلَائِكَةِ.» «پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگتر از پاداش عفيف پاكدامنى نيست كه قدرت بر گناه دارد و آلوده نمى گردد، همانا عفيف پاكدامن، فرشته اى از فرشته هاست.» منظور از عفت این است که انسان با داشتن قدرت بر گناه و انجام آن، خود را از گناه حفظ کند. مقام شهید در عالم بسیار بلندمرتبه است و زمانی که امام علی (ع) انسان عفیف را با مجاهد در راه خدا مقایسه می‌کنند، به‌خوبی برای ما آشکار می‌شود که انسان عفیف هم مانند مجاهد در راه خدا، در عالم هستی بالاترین نیکی را انجام داده است. زیرا با حفظ عفت خود و خودداری از گناه، از حریم الهی دفاع کرده است. #حجاب #کشف_حجاب #جوانی_جمعیت @mafateholjanan