#باقریه «باقریه»، به گروهی از #شیعیان که معتقد به #رجعت_امام_محمد_باقر علیه السلام بودند، گفته می‌شود. آنان رشته «امامت» را از حضرت علی بن ابی‌طالب علیه السلام به نواده او امام محمد بن علی بن الحسین علیه السلام معروف به باقر علیه السلام کشانیده و او را «مهدی منتظر» می‌دانستند. از نظر آنان جابر بن عبدالله انصاری روایت کرده که رسول خدا به او فرموده است: «انک سَتُدرِکُ رَجُلاً مِنْ اهل بیتی اسْمُهُ محمد بْنُ عَلِیٍّ یُکَنَّی اَبا جَعْفَرٍ فَاقْرَئهُ مِنی السَّلام» (شیخ کلینی، الکافی، ج 1، ص 304.) همانا تو او را خواهی دید و چون او را دیدی سلام مرا به وی برسان.» جابر آخرین کس، از اصحاب پیغمبر صلی الله علیه و آله بود که در سن پیری و نابینایی در گذشت. وی به دنبال حضرت امام محمد باقر علیه السلام - که در آن وقت کودک بود - در کوچه‌های مدینه می‌گشت و می‌گفت: «یا باقر! متی القاک.» یعنی، ای باقر! من کی تو را دیدار خواهم کرد؟ روزی در یکی از کوچه‌های مدینه، به آن حضرت برخورد و او را به سینه خود چسبانید. سر و دستش را بوسید و گفت: «یا بنی! جَدُکَ رَسُولُ اللّهِ یَقْرَئُکَ السَّلام» (ر.ک: بحارالانوار، ج 68، ص 185.) یعنی، ای فرزند من! جد تو رسول‌اللَّه به تو سلام می‌رساند. گویند: در همان شب پس از دیدار آن حضرت، جابر در گذشت. «باقریه» گویند: از آنجایی که جابر مأمور رسانیدن سلام از طرف جدّش به وی بود، پس آن حضرت «مهدی منتظر» است. (فرهنگ فرق اسلامی، ص 96.) و البته این استدلالی بسیار سست و واهی است. بر خلاف این توّهم، روایات فراوانی ـ حتی از خود امام باقر (ع) ـ این ادعا را باطل میداند. @ferghenews @mafaz_news