وقتی در حدِ چند ثانیه هیبتِ خسته وزخمیِ یڪ جوانِ بیست ویک ساله را دیدم که همراه شده بود با صدای فریادِ زنی با این کلمه "حَقِشه" ؛ از درون شکستم .. از اعماقِ وجودم سوختــم برای پسری که حقش این نبود ... و حالا من؛ کمترین ڪارِ در توانم قلم ساییدن روی صفحه دفترم هست ، ولی حالم رو به راهِ نوشتن از او نیست در حالِ حاضر . از اویی ڪه غریبانه دوره اش کردند و بماند بقیہ اش . اما مینویسم؛ همین روز ها هم این بارِ مانده بر دوشم را به مقصد میرسانم ان شاءالله ... #طلبه_شهید_آرمان_علی_وردی