شهریور سال ۱۳۶۳، همان روزهایی که حضرت آیتالله خامنهای رئیسجمهور ایران بودند، امام خمینی (ره) در جمع هیأت دولت فرمودند:
«از اول من مکرر این را گفتهام که شما کارهایی که میکنید به مردم بگویید. یک کاری شما در سیستان میکنید، در آنور کشور مطلع نمیشوند... شما باید دائماً مسائلی را که، خدمتهایی را که کردید و من میدانم خدمتهای بسیار زیاد و ارزندهای بوده است اینها را ذکر کنید برای مردم. مقدسمآبی نکنید که مبادا خداینخواسته چه بشود.»
روزهایی که این جملات را خواندم، چقدر یاد رئیسجمهور حاضرمان افتادم، چقدر دولت اخیر شبیه آن دولت بود!
داشتم فکر میکردم روزهایی که شهید رئیسی (سرهم گفتن این عبارت بسیار برایم سخت است) داشت استان به استان میدوید و کارخانه به کارخانه راه میانداخت و مردم را چهره به چهره میدید و میفهمید و میشنید، خیلیهامان ناراحتِ همین ضعفِ رسانهایِ دولتش بودیم؛ که البته به حق هم بود.
حالا فکر میکنم در کنار اینکه شاید نشود این نقطه ضعف را انکار کرد، و حالا اصلا وقت گفتنش هم نیست، چیزی در این مرد بود که چنین فرجام نیکی برایش رقم زد: مردمداری و اخلاص.
بعضی آدمها، زندگیشان برکت است، بعضی آدمها رفتنشان، و برخی هر دو.
سردار دلها از آن دستهی آخر بود. و #شهید_جمهور هم. بیشک اگر به همین منوال میماند و میکوشید و خدمت میکرد، بارهای بیشتری از دوش این سرزمین برمیداشت و گرههای بیشتری میگشود. اما خدا شطرنج خودش را میچیند. رئیسی باید اینگونه میرفت تا دیده شود. تا خدماتش گفته و شنیده شوند. تا مردم بدانند در سختترین روزهای این وطن، در بحران اقتصادی و جنگ رسانهای و کرونا و هزار مسألهی ریز و درشت دیگر، او بدون کلکل و حاشیه و زدوخورد و تبلیغ، فقط کار کرد. فقط!
باید اینگونه میرفت تا مسئولین این مملکت از دانهدرشتترینشان تا همان مدیر جزء فلان اداره بدانند «میشود» بیهیاهو و مزد و منت شبانهروز خدمت کرد و بیتوقع بود و مردم را ولینعمت دانست و خواب را بر خود حرام کرد و خستگیناپذیر بود. میشود، و باید.
من از قدیسسازی آدمها دل خوشی ندارم. اما شهید رئیسی را باید همانطوری شناخت، که حقیقتا بود؛ بیریا، پرتلاش، مردمی، صبور و اخلاقمدار.
گمان میکنم رفتن رئیسی نقشهی ویژهی خداست. گمان میکنم رفتنش از بودنش هم پربرکتتر خواهد بود، چرا که امروز شناختنش -که وقت زنده بودن میسر نبود-، سطح انتظار و فهم مردم را بالا برده، و مسئولین آینده را در قیاس با دولت سید محرومان، ناچار به دویدن و دویدن و دوری از بوقچیها میکند؛ و خونش به امید خدا پرثمر خواهد شد تا جوانان تازهنفس مسیر سبز و پرامیدش را ادامه دهند.
@maghzesabz