در یک گروه روایت زیر ارسال شده بود با این تیتر: خشمى بر گناهكار!... خداوند به شعيب پيغمبر وحى كرد كه صد هزار نفر از پيروانت را مجازات خواهم كرد. چهل هزار از آنان بدكارند و بقيه خوبند! شعيب پرسيد: خدايا! بدان بايد كيفر ببينند، اما خوبان چرا؟ خداوند فرمود: براى اين كه خوبان با گناهكاران سازش كردند و با توجه به خشم و غضب من نسبت به گناهكاران ، آنان خشمگين نگشتند. ____________________ اما باید دقت کرد برای فهم #روش مواجهه و برخورد با گناهکاران باید "مجموعه روایات" و به تعبیر اهل حدیث "خانواده روایات " را مدنظر قرار داد و به "تک آیه" و "تک روایت" نمیشود استناد کرد . مثلا در نهج البلاغه شریف از حضرت امیر نقل شده : و انما ينبغي لاهل العصمة و المصنوع اليهم في السلامة ان يرحموا اهل الذنوب و المعصية اشخاصي كه "خدا به آنها توفيق داده " كه پاك مانده اند بايد به بيمارانِ معصيت #ترحم كنند . در تحلیل این روایت بزرگان می فرمایند : گنهكاران لايق ترحم اند یعنی فحشش نده ولی نسبت به او بی تفاوت هم نباش معالجه اش كن... بنابراین برای استخراج روش ‌متقن و صحیح نیاز به "فهم مجموعه ای" از روایات داریم. باید بررسی شود گناه قوم حضرت شعیب (مدین و ایکه ) چه بوده ؟ خداوند بر کدام گناه آنان غضب کرده ؟ آیا خداوند نسبت به گناه هر گناهی خشمگین میشود ؟ یا گناه قوم شعیب گناه خاصی بوده ؟ برای پاسخ سوالات مذکور بر فرض صحیح السند بودن روایت نیاز به دسترسی به زمینه صدور روایت داریم . بنابراین نمیشود بصورت یک قاعده کلی و عمومی گفت همیشه در مواجهه با گناه کار باید به او اخم کرد و با او با خشم برخورد کرد. خیر اینطور نیست مورد را باید بررسی کرد. ✍سیدجعفرحسینی #شوق‌رویش🌱