در قسمت قبل کمی در مورد شخصیت من اطلاعات بدست آوردید شخصیت آن روز های من هیچ شباهتی نه به سالهای قبل داشت نه به سالهای بعد انگار درون خودم گمشده بودم.دیگر ولایت فقیه برایم بی معنی بود...یعنی همه شان آخوند بودند دیگه...آخوند که با آخوند فرقی نداره. تمام آنها از نظرم افرادی بودند که روی مال و اموال مردم چنبره زده و در فکر غارت آن هستند سرتان را درد نیاورم .... در یکی از روزهای گرم تابستان که مشغول گشتی در فضای مجازی بودم به دوره ای برخوردم که نوشته بود بینش مطهر(۱) با رویکرد مطالعه آثار شهید مطهری راجع به ذهنیم از شهید نوشته ام و مجال گزافه گویی نیست.همچنین شروع این دوره از طرف دانشگاه شهید باهنر برایم حس و حال خوبی داشت.سختی های علمی دانشجویی همیشه برایم شیرین بود.روزهایی که از صبح تا بعد از ظهر،حتی بعضی روزها با وجود روزه داری(لازم نیست که مجددا یادآور اعتقاداتی شوم که جدای از همه مسائل ،هنوز بامن همراه بودند) ،به تحصیل علم می پرداختم و در میانه ی روز ،شاید خود را به تنهایی به یک قهوه دعوت می کردم و از جمع ها و بگو بخند های دانشجویی گریزان و فراری بودم.آنها را عبث می دانستم و هیچ رغبتی به حضور در جمع هایشان نشان نمی دادم و در عوض وقت خود را به تمرین و یک احوالپرسی ساده از همسرم می گذراندم... بله،بنده متاهل هم بودم! برگردیم به دیدن اطلاعیه که آن روز هم با دیدن آن ،مثل همین الان،دوران خوش دانشجویی از جلوی چشمانم رژه رفت.حال و هوای خانه را دوست نداشتم و چون قبل از این موضوعات ،علاقه خاصی به فعالیت های قرآنی و بسیج و این حرفها داشتم بلافاصله با مسئول مربوطه که شماره اش همراه آگهی بود تماس گرفتم خاطرم هست بهشان گفتم :اجازه داریم اگر سوالی برایمان پیش آمد بپرسیم یا.... ادامه جمله در ذهنم طنین انداز شد ولی به زبان نیاوردم. ((یا به گونی هدایت میشیم؟؟؟)) ایشان اما با صدایی آرام گفتند: بله ،این محیط برای پاسخ به سوالات شماست نا گفته نماند ،با آنکه از هر چی دختر حزب اللهی بود بدم می‌آمد جذب آرامش صدایش شدم و ثبت نام کردم. تا اینجای کار هیچ انگیزه ی اعتقادی در میان نبود... اصلا اعتقاد کیلویی چند؟؟ #من_یک_بینشی_ام #قسمت_دوم