در یک گروه روایت زیر ارسال شده بود با این تیتر: خشمى بر گناهكار!...
خداوند به شعيب پيغمبر وحى كرد كه صد هزار نفر از پيروانت را مجازات خواهم كرد. چهل هزار از آنان بدكارند و بقيه خوبند!
شعيب پرسيد:
خدايا! بدان بايد كيفر ببينند، اما خوبان چرا؟ خداوند فرمود:
براى اين كه خوبان با گناهكاران سازش كردند و با توجه به خشم و غضب من نسبت به گناهكاران ، آنان خشمگين نگشتند.
____________________
اما باید دقت کرد
برای فهم #روش مواجهه و برخورد با گناهکاران
باید "مجموعه روایات" و به تعبیر اهل حدیث
"خانواده روایات " را مدنظر قرار داد و به "تک آیه" و "تک روایت" نمیشود استناد کرد .
مثلا در نهج البلاغه شریف از حضرت امیر نقل شده :
و انما ينبغي لاهل العصمة و المصنوع اليهم في السلامة ان يرحموا اهل الذنوب و المعصية
اشخاصي كه "خدا به آنها توفيق داده " كه پاك مانده اند بايد به بيمارانِ معصيت #ترحم كنند .
در تحلیل این روایت بزرگان می فرمایند :
گنهكاران لايق ترحم اند یعنی فحشش نده
ولی نسبت به او بی تفاوت هم نباش
معالجه اش كن...
بنابراین برای استخراج روش متقن و صحیح
نیاز به "فهم مجموعه ای" از روایات داریم.
باید بررسی شود گناه قوم حضرت شعیب (مدین و ایکه ) چه بوده ؟ خداوند بر کدام گناه آنان غضب کرده ؟ آیا خداوند نسبت به گناه هر گناهی
خشمگین میشود ؟ یا گناه قوم شعیب گناه خاصی بوده ؟ برای پاسخ سوالات مذکور بر فرض صحیح السند بودن روایت نیاز به دسترسی به زمینه صدور روایت داریم .
بنابراین نمیشود بصورت یک قاعده کلی و عمومی
گفت همیشه در مواجهه با گناه کار باید به او اخم
کرد و با او با خشم برخورد کرد.
خیر اینطور نیست مورد را باید بررسی کرد.
✍سیدجعفرحسینی
#شوقرویش🌱
22.42M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ما ملت امام حسینیم...❤️
کربلای جبهه ها یادش بخیر