#تورق_کتاب با وجود تمام کوشش‌های موفقیت‌آمیز برای سوءاستفاده از سونامیِ سال ۲۰۰۴، برخلاف سریلانکا، بسیاری از آبادی‌های #تایلند تنها پس چند ماه با موفقیت بازسازی شد. تفاوت ناشی از دولت‌ها نبود، سیاستمداران تایلند درست به اندازه سیاستمداران کشورهای دیگر مشتاق بودند که به بهانه‌ی توفان، ماهیگیران را از ساحل بیرون کنند و حق استفاده از زمین‌ها را به مؤسسات بزرگ گردشگری بسپارند. با وجود این، آنچه تایلند را متفاوت می‌کرد این بود که روستائیان به تمام #وعده‌های_دولت با شک و تردید و فراوان نگریستند و از اینکه صبورانه در اردوگاهها به انتظار طرح‌های رسمی دولت برای بازسازی بنشینند، خودداری کردند.... ابزار به دست، شروع به تعیین حدود قطعاتی کردند که در گذشته خانه‌هایشان بر آن قرار داشت. در برخی موارد، بی‌درنگ بازسازی آغاز شد و بازماندگان #سونامی همچنین بر دریافت کمک به گونه‌ای متفاوت پا فشردند، یعنی به جای دریافت اعانه، خواستار دریافت ادوات و ابزار لازم برای بازسازی شدند.... ائتلاف انجمن‌های بازماندگان سونامی، فلسفه کار را اینچنین تبیین کرد: "کارِ بازسازی را تا می‌شود باید اعضای جوامع انجام دهند. #پیمانکاران را دور نگه دارید و بگذارید جوامع، خودشان مسئولیت مسکن خود را برعهده بگیرند"... در تمام نمونه‌های خودجوشِ #بازسازی‌_مردمی، یک موضوع مشترک نهفته است؛ شرکت کنندگان در امر بازسازی می‌گویند که نه فقط ساختمان‌ها را بازسازی می‌کنند بلکه خودشان را نیز درمان می‌کنند و این نکته‌ای کاملا پرمعناست! تجربه‌ی همه کسانی که شوک بزرگی را از سر گذرانده اند احساس عجز و ناتوانی کامل است و بهترین شیوه‌ی درمانِ درماندگی، کمک کردن است؛ یعنی داشتن حق مشارکت در بهبود وضعیت و بازیابی‌های جمعی و مردمی... 📚 دکترین شوک، ظهور سرمایه داری فاجعه محور ✍ نائومی کلاین @mahdi_ghasemzadeh