#انسان‌شناسی قدر و ارزش انسان انسان موجودی با ارزش و کریم است، همین قدر و منزلتش عامل حرکت او به سوی کمال و ارزشهاست. به خاطر کرامتی که دارد باید حرکت کند و نماند. انسان باید بداند اگر بماند می‏گندد.انبیاء الهی آمدند تا این قدر و ارزش او را به او گوشزد کنند و به او بشناسانند که تو با ارزشی، تو دارای قدر و کرامتی و خداوند تو را باارزش آفریده است. لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ (الإسراء 70) خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ‌ (التين‏ 4) فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ‌ (المؤمنون 14) امیر المومنین علی علیه السلام: «رَحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ» (غررالحکم ص233) هدف در کلام حضرت این است که انسان ارزش خود را نشناسد. «کَفَی بِالْمَرْءِ جَهْلاً أَلاَّ یَعْرِفَ قَدرَه» (خطبه 16) برای جهل ما همین بس که اندازه و قدر خود را ندانیم. اگر انسان اندازه و قدر خود را شناخت، حرکتش را شروع می‏کند و این حرکت برای انسان از هوا ضرورتش بیشتر است. انسان وقتی قدر خودش را شناخت احساس می‎کند مرگ یک تولد است. مرگ یک مخلوق است و یک وجود بزرگتر است. وجودی که از حیات دنیایی عظیم‏تر است. خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَات، می‏فهمد مرگ یک امر وجودی است نه عدمی، شروع تازه است نه تمام شدن. وقتی شناخت که مرگ تولد است، حرکتش را به هفتاد یا هشتاد سال محدود نمی‏کند. بلکه عشق به معاد پیدا می‏کند، نه معرفت به معاد. بلکه عشق به معاد پیدا می‏شود. يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ(آل‏عمران‏، 114) 🆔@mahdiakhundi