جَلَوات مهربانی پدرانه خدا در این آیه شریفه؛ 1- تعبير به (يا عبادى) بنده من! آغازگر لطفى است از ناحيه پروردگار. 2- تعبير به (اسراف) به جاى ظلم و گناه و جنايت نيز لطف ديگرى است. 3- تعبير به (على انفسهم) كه نشان مى­‌دهد گناهان آدمى همه به خود او باز مى­‌گردد، نشانه ديگرى از محبت پروردگار است همان‌گونه كه يك پدر دلسوز به فرزند خويش مى‌­گويد اين‌همه بر خود ستم مكن! 4- تعبير به (لا تقنطوا - مأيوس نشويد) با توجه به اينكه (قنوط) در اصل به معنى مايوس شدن از خير است به تنهایى دليل بر اين است كه گنه‌كاران نبايد از (لطف الهى) نوميد گردند. 5- تعبير (من رحمة الله) بعد از جمله (لا تقنطوا) دلیل بيشترى بر اين خير و محبت مى‌باشد. 6- هنگامى كه به جمله (ان الله يغفر الذنوب) مى­‌رسيم كه با حرف تاكيد آغاز شده و كلمه (الذنوب) همه گناهان را بدون استثنا در بر مى‌­گيرد سخن اوج مى‌­گيرد و درياى رحمت مواج مى‌­شود. 7- هنگامى كه جميعا به عنوان تاكيد ديگرى بر آن افزوده مى‌­شود، اميدوارى به آخرين مرحله مى‌رسد. 8 و 9- توصيف خداوند به غفور و رحيم كه دو وصف از اوصاف اميدبخش پروردگار است در پايان آيه جایى براى كمترين ياس و نوميدى باقى نمى­‌گذارد. #خدای_مهربان #بنده_من @mahdiakhundi