#قدرت #پناه #انتظار ما سر کودکان داد میزنیم، آنها را تهدید می کنیم، آنها را نادیده می گیریم یا کتک میزنیم، چون می دانیم هرگز ما را ترک نمی کنند، چون توانایی شکایت کردن از ما را ندارند، چون در هر شرایطی دوستمان خواهند داشت، چون زورشان به ما نمیرسد و جز ما پناهی ندارند، و این یعنی سوء استفاده از قدرت خود و بی پناهی آنها. آنوقت ما بزرگترها (والدین) در برابری خدایی که به او پناه می بریم، غیر او پناهی نداریم، قدرت ما دربرابر قدرت او به حساب نمی آید و ما فقیرمطلقیم و او غنیّ بالذات؛ انتظار رأفت، مهربانی ، فضل و بخشش داریم. کافی ست او هم مانند ما برخورد کند...کارمان زار است. در درون هر یک از ما یک دیکتاتور پنهان شده که میتواند به دیگری آزار برساند. چقدر ظالمانه است به ناتوانترین و بی پناه ترین موجود زندگی خود که قرار است عزیزترین موجود زندگی ما باشد، آزار برسانیم، چون قدرتش را داریم. @mahdiakhundi