☑️نقش آفرینی رئیسی در سیل/ ☑️مبارزه با #ظالمان_کوچک ☑️یکم. نقش آقای رئیسی به عنوان رئیس جدید عدلیه در سیل را چطور دیدید؟ آقای رئیسی طی حکمی اعلام کرد که با مسئولین متخلف و سهل انگار در ماجرای سیل گلستان برخورد شود. قاضی سراج هم بلافاصله مصاحبه می کند که پیشتر 5 گزارش کارشناسی درباره سیل به استاندار و دیگر مسئولین ارائه شده بود که متاسفانه مورد توجه قرار نگرفت. وی ادامه داد با قصور و تقصیر برخورد می کنیم. سراج چند روز بعد در بدو ورود به دروازه قرآن شیراز هم گفت که اگر رودخانه لایروبی میشد سیل اتفاق نمی افتاد. با مدیران متخلف برخورد می شود. غرض سیل نیست. ماجرا یک فصل جدید در مبارزه با فساد و عدالتخواهی است. این متن را تا انتها مرور کنید. ☑️دوم. انتظار ما از مبارزه با فساداقتصادی چیست؟ خیلی سادست. افزایش امید.اما آیا اینگونه است؟ احتمالا تصدیق می کنید که ماجرا بدتر شده است. یعنی برخلاف انتظار، با افزایش مبارزه با فساد مردم دچار بی حسی بیشتر شده و هر روز امیدشان کمتر می شود. یک نشانه اش، "احساس" فساد سیستمی است. اما چرا؟ علت در اولویت های ما در مبارزه با فساد است. به پرونده های تاریخی فساد نگاه کنید. چه ویژگی مشترکی دارند؟ همین پرونده اخیر پتروشیمی را مجدد ببینید. چندین نفر متهم دارد اما کدام متهم مورد توجه است؟ خانمی که که دارای روابط سیاسی با این گروه و آن حزب است. مبارزه با فساد اقتصادی در کشور ما بیشتر همراه با هیجان های سیاسی بوده است چون برای مردم برخورد با یک آقازاده و آقایش جذابیت بیشتری دارد. اشکال همینجاست. ☑️سوم. نتیجه توقف- دقت شود؛ "توقف"- در فساد "سلبریتی های سیاسی" ناامیدی است. مردم می گویند برخورد با فساد این ژنرال سیاسی و آن آقا و آقازاده یک معنی بیشتر ندارد و آن اینکه : "همانطور که فکر می کردیم همه تان با هم فاسدید!" و ترجمه اش فساد سیستمی است. اما چرا اینطور فکر می کنند؟ طبیعی است. چون مبارزه با فساد منجر به کاهش ناکارآمدی نمی شود و همزمان سفره آنها کوچکتر می شود. رحیمی و فریدون و بقائی و مهدی هاشمی را هم بگیرید باز با ناکارامدی فلان استاندار و بهمان فرماندار باران رحمت، باران غضب می شود. باز با تصمیم غلط یک مسوول و بدون هرگونه ارتشا و اختلاسی، ارز 15 هزارتومان و تورم 40 درصد و سفره مردم کوچک تر می شود و غیره. پس مردم می گویند دستگیری این و آن کفاف نمی دهد. سیستم فاسد است که مبارزه با فساد هم منجر به کارآمدی نمی شود. ☑️چهارم. فصل جدید عدالتخواهی و مبارزه با فساد، مبارزه با ظالمان کوچک است. ظالمانی که هرچند اسم سیاسی و پرطمطراق ندارند و مبارزه با انها بی هیجان است؛ هرچند اختلاس نمی کنند و ارتشا ندارد اما تصمیم غلط و سهل انگاری و اهمال و تنبلی شان موجب ظلم های بزرگ می شود و عامل اصلی ناکارآمدی در کشورند. مبارزه را باید ازین نطقه آغاز کرد. این مبارزه با فساد، برای مردم محسوس است و هرقدمی که برداشته شود کارآمدی را بیشتر می کند نه هیجان را فزونتر. ☑️پنجم. رئیسی تاکید کرد حکم رهبری منشور عدلیه است. اما مهمترین نکته در حکم رهبری چیست:"احیای حقوق عامه". یعنی نظارت بر حسن عملکرد مجریان قانون. یعنی بجای توقف درین که کدام آقازده چی پوشیده است باید ببینیم کدام آقاست که به وظیفه قانونی اش عمل نمی کند. اهتمام به این بند یعنی احساس امید و همزمان رشد کارآمدی در نظام. گامی که در ماجرای سیل برداشته شد. امیدست جریان عدالتخواهی ما نیز همگام با عدلیه به این بلوغ برسد که "راز عدالتخواهی امیدآفرین" در پیگیری کارآمدی و مبارزه با ظالمان کوچک است. @mahdian_mohsen

⭕️فراتر از نرگس کلباسی / بلوغ خیرخواهی ها در سیل حساب کرمانشاه نرگس کلباسی بسته شد. خانم کلباسی پاسوز سامان دادن به بازار خیریه های فیک و خیرخواهی سلبریتی های متقلب شد. اما داستان فراتر از نرگس کلباسی است. سیل اخیر به سطحی از بلوغ خیرخواهی در کشور منجر شده است. دقیقتر اخبار این چند روز را مرور کنید. ما چند دسته خیریه در کشور داریم که باید حساب اینها را از هم جدا کنیم. 🔻دسته اول خیریه های مدنی است. خیرخواهی از ابتدا در انقلاب ما مردمی متولد شده است. این خاصیت خیریه ای باید حفظ شود و به اسم نظارت نباید محکوم به محدودیت شود. بسیاری از خیریه های سنتی و گروه های جهادی و امثال نرگس کلباسی و غیره ازین دسته اند. در این بین خیریه های بدلی و ساختگی هم هستند که باید حساب شان از خیریه های مردمی جدا شود. 🔻دسته دوم خیریه های سکولارند. خیریه هایی که اعتبارشان به اعتبارزدایی از نهادهای امدادی حاکمیتی است. این خیریه ها اگرچه مردمی اند اما فعالیت شان منجر به حیثیت زدایی از امدادرسانی نهادهای رسمی می شود. اقدامات دسته دوم الزاما برنامه ریزی شده و آگاهانه نیست. خیریه سکولار حتا می تواند ناشی از خیرخواهی یک انقلابی باشد. اگر امدادرسانی به هر شکل منجر به بی اعتبار شدن نهادهای حاکمیتی و رسمی باشد محکوم به سکولاریسم امدادی است. 🔻اما دسته سوم همراه با بلوغ خیرخواهی در کشورست. سطحی ازین بلوغ در سیل اخیر گلستان و شیراز شکل گرفت که باید تقویت شود. دسته سوم شکل ارتقا یافته از دسته اول است. فراتر از نرگس کلباسی ها و حتا برخی گروه های جهادی. دسته سوم فعالیت خیرخواهانه ایست که با تقویت نهادهای رسمی شکل می گیرد. امدادرسانی میدانی و مدنی اگر همراه با تقویب امدادرسانی حاکمیتی باشد، بلوغ خیرخواهی است. در سیل اخیر جریانی غیرمتشکل شکل گرفت که اجازه نمی داد اعتبار هلال احمر و کمیته امداد و حتا مسئولین دولتی در امر امدادرسانی ضایع شود. امدادرسانی و خیرخواهی انقلابی وقتی بلوغ یافته است که متوجه شویم فراتر از امدادبه مردم، امداد به نهادهای مردمی است. جهاد وقتی است که بدانیم باید با همین نهادهای امدادی که اتفاقا نقدهای بسیاری نیز به آنها وارد است، وارد میدان شویم. باید دوشادوش همین نهادها بود. این حرف نه نفی انتقادکردن است و نه نفی اقدام عملی و مردمی؛ بلکه یک "ملاحظه راهبردی" است که "خیریه مدنی" را به یک "خیریه انقلابی" ارتقا می دهد. ⭕️این ملاحظه کلیدی را می توان فراتر از خیریه مورد توجه قرار داد. بماند برای بعد. @mahdian_mohsen

🔻بی هنری... هنوز در دوگانه "امید" و "نقد" گرفتارید؟ خیلی وقت ها مشکل از مبانی معرفتی است. مثل اینکه فرد متوجه نیست، عدالت از مسیر انقلاب عبور می کند و آدرس های دیگر رهزنی است. خیلی وقت ها نیز ناشی از کسری اطلاعات است؛ مثل اینکه چالش های فرعی را از محکمات اصلی تمیز نمی دهد. اما این روزها دوگانه واهی "امید و انتقاد" از ایندو نیست، یا حداقل متوقف به ایندو نیست؛ مشکل این روزها، بی هنری است و البته این مشکل تاریخی ماست. به فلان برادر گفته شد چرا ملت را ناامید می کنید، رفته و دهها جمله از امام و رهبری و دیگر بزرگان جمع کرده است که بله؛ نقد کردن لازمست و چنان و چنین. گوئی یک امید داریم و یک انتقاد. برخی فکر می کنند عده ای باید مشغول نقد شوند وعده ای هم مشغول امیدآفرینی. به همین اندازه سطحی. تا اسم امید می آید چنان رگ عدالتخواهی شان برجسته می شود که آی چه نشسته اید که عده ای می خواهند دهانمان بسته شود. عجیب است که عده ای هنوز در جمع ایندو در حیرتند. یعنی حرف انقدر پیچیده است که نقد و امید را باید توامان داشت؟ خیلی سخت است که نقد چالش های فرعی نباید منجر به ناامیدی از حرکت های اصلی شود؟ خیلی سخت است که نتیجه نقد باید "ایستادن" باشد نه "نشستن"؟ خیر ساده است. مشکل از بی هنری است که نمی تواند ایندو را در عمل جمع کند و آدرس غلط می دهد. برادر عزیز و دغدغه مند که در دلسوزی ات تردید نیست؛ بیان نقد باید به اصلاح منجر شود. اصلاح تنها وقتی میسر است که امید به اصلاح وجود داشته باشد. اصلاح امور فرعی باید با مراعات اصول اصلی باشد؛ این گزاره به روشنایی خورشید است. یک نقد نداریم و یک امید. نقد درون امید است. نقدی که به امید منجر نشود، فسادست. فریاد به خودی خود هنر نیست. این انقلاب دادزن کم ندیده است. امروز به مطالبه گری نیاز داریم که بداند طنین فریادش خرج انقلاب می شود یا ضدانقلاب. مطالبه و امید را باید هنرمندانه جمع کرد. هنر بیان و ادبیات عدالت خودش جزئی از عدالتخواهی است. آدرس غلط ندهیم و مسلمات را به رخ نکشید، کسی منکر نقد و مطالبه گری نیست. @mahdian_mohsen

چرا با افزایش افشاگری و عدالتخواهی، مردم امیدشان کمتر و بیشتر احساس فساد سیستمی می کنند؟ @mahdian_mohsen

عدالتخواهی امیدآفرین! یک سوال ساده؛ چرا با افزایش افشاگری و عدالتخواهی در کشور، مردم بیشتر احساس فساد سیستمی پیدا کرده اند؟ اما چه باید کرد؟ باید امید و انتقاد را جمع کرد. باید نگاه توامان به عدالتخواهی و ثبات و قانون گرایی داشت. خب؛ یعنی دقیقن چه کنیم؟ فهم من از روشی که رهبری انقلاب به عدالتخواهان پیشنهاد دادند، عدالتخواهی مساله محور است. اما آیا عدالتخواهی مساله محور یعنی ندیدن مصداق ها؟ خلاصه کلام چنین است: عدالت مساله محور، حل و فصل مصداق در مطالبه از نهادها و ساختارهای نظام است. به تعبیر دیگر ما مصداق را رها نمی کنیم ولی خودمان هم بجای نظام و قاضی حکم نمی دهیم. برخی سبک عدالت خواهی شان، سبک عدالتخواهی در حکومت طاغوت است. گوئی با نظامی مواجهیم که گرفتار فساد سیستمی است و همه در بن بست اند و تنها گروهی عدالتخواه ماندند که قرار است نقش منجی را ایفا کنند. ازین جهت مبدا عدالتخواهی را نیز همین اواخر می دانند و اعتقادی به راه طی شده 40 ساله و مرور رفتار بزرگان عدالتخواهی ندارند. اما تاریخ عدالتخواهی تراز درین 40 ساله بنحو دیگری رقم خورده است.... وظیفه جریان عدالتخواه مطالبه عالمانه است نه قضاوت هیجانی. اگر وظیفه را مطالبه دانستیم آنگاه نهادهای نظام با مطالبه ما تقویت می شوند و هرگامی که بردارند، امیدآفرین است. ولی اگر خودمان را ملاک قضاوت بدانیم آنگاه اگر نهادهای مسوول حکم نهایی شان حکم ما نبود، خود و جامعه به نهادها بدبین می شویم و کار بجایی می رسد که یا مقابل قانون و نهادها می ایستیم و از آنها مشروعیت زدایی می کنیم و یا افسرده شده و از میدان بدر می شویم. با مثال توضیح دهم. در مساله محوری، وقتی جریان مطالبه گر با مسوول مظنون مواجه می شود بجای حکم صادر کردن، ابتدا رفتار یا تصمیم مسوول را مورد پرسش قرار می دهد تا ابعاد بحث شفاف شود. گام دوم مطالبه از نهاد ناظر و ارشد برای تعیین تکلیف است و در نهایت تمکین به حکم نهادهاست. اما گام نهایی تبدیل مصداق به مساله است؛ یعنی پرداختن به علتی که عامل اصلی شکل گیری دهها مصداق است. اینجا به معنای واقعی کلمه به مساله محوری می رسیم که هم درونش تخصصی شدن عدالتخواهی است و هم رعایت اولویت ها. درباره اولویت ها حرف بسیارست. نکته بسیار کلیدی اینجاست که مهمتر از خود مصداق، این نهادهای درون نظام هستند که در مواجهه با مصداق تقویت می شوند و این یعنی افزایش امید به کارآمدی انقلاب. @mahdian_mohsen

ارتقای منبر... منبری های معروف تهران را قدیمی ها به خاطر دارند؛ مرحوم سیدرضا لاله زاری، سیدمهدی قوام، سید رضا فیروزآبادی و مرحوم سراج و .... علت محبوبیت این منابر چه بود؟ خوش سخنی؟ علم؟ ایمان؟ یا... همه اینها بود اما یک ویژگی مشترک داشتند و آن اینکه معطل منبر نبودند و منبرشان همدوش مردم بود. هرچند این ویژگی کمیاب بود... اما قبول کنیم منبر در جمهوری اسلامی ارتقا یافته است. سالهاست که دیگر منبر فقط در مساجد و هیات ها نیست. از اردوهای جهادی تا اردوهای علمی و تبلیغی و محرومیت زدایی و کیسه بدوشی تا دادخواهی و... تا این روزها در سیل. فخر ندارد؟ @mahdian_mohsen

دقت کردین چرا آمدنیوز و بقیه ضدانقلاب روی روحانیت در ماجرای سیل تمرکز کردن؟ از چی عصبانی اند؟ همین بهترین دلیل برای پوشیدن لباس نیست؟ با لباس کارکردن یعنی خدمت رسانی همراه با مبارزه. اینا نه فقط نگران اند به مردم کمک بشه، بلکه نگرانند این امدادگری به پای اسلام و انقلاب نوشته شود. مرحبا به هوش این طلبه ها... #مبارزه #خدمت_رسانی @mahdian_mohsen

. فیلم دیده نشده از رابطه امام و سپاهی ها ببینید... واما بعد روایت مشهوری است از گفت وگوی امام صادق علیه السلام با هشام. مضمون روایت چنین است که هروقت انسان دچار حیرت و تردید و تشکیک می شود به قلبش رجوع می کند. در ادامه اشاره دارند که نسبت امام با جامعه نیز نسبت قلب است با بدن؛ چه آنکه امام قلب امت است. خدا رحمت کند شهید چمران را. نقل است که همیشه می گفت از قلب امت مراقبت کنید... حالا دو جمله درباره فیلم.... قلبِ قلب امتی اینطور برایت بتپد، هراسی از خاک پاشیدن جاهل به آفتاب می ماند؟ #من_یک_سپاهی_ام @mahdian_mohsen

رنگین کمون... دوستی میگفت حمایت این اصلاح طلبها و فتنه گرا را از سپاه باور نکن. گفتم یک دلیل ساده دارم که باید ایندست واکنش ها را تحویل گرفت. این واکنش ها نشانه وحدت داخلی است. وحدت با وجود کثرت ها. دقت کنیم؛ قرار نیست با یک جمله اشتباهات اینها را فراموش کنیم. همه اختلافات قبلی به قوت سابق پابرجاست اما این وحدت رنگین کمونی رو باید قدر دانست. باید به دشمن مشترک نشان دهیم برای مبارزه با او وحدت داریم. ✔️حقن جامعه ما چنین است و اگر روزگاری جنگ شود بیش از گذشته رزمنده داریم... از دل همین اصلاح طلب ها و اصولگرا ها و قرتی ها و بدحجاب ها و انقلابیون و جهادی ها و لات ها و غیره.... دل این مردم متعلق به جبهه حق است. @mahdian_mohsen

تناقض های ادامه دار از چپ نو برادر خوبم میلاد دخانچی مدتی است از چپ نو می‌گوید. اینکه این تعبیر دقیقن چیست شاید خودشان توضیح دهند. مبانی روشنی که ندارد اما حسب برخی مواضع، اجمالن یک سبک زندگی سکولارست که غرب ستیزی و عدالتخواهی به قرائت مارکسیستی را باور کرده است. بماند بعد. اما اخیرن متنی نوشتند و اینطور شروع کردند که امروز میخواهم یک متفکر جدید را بشما معرفی کنم. آن فرد کیست؟ جناب طاهرزاده. بعد هم تصور کردند طاهرزاده یعنی چپ نو و مقابل انقلابیون آرمانخواه. عجب. چند جمله پاسخ نوشتم : ضمن احترام و ادب و علاقه ایکه به شما دارم اما مع الاسف چون نظام فکری مشخصی برای چپ نو نیافتید، هر روز دنبال یک نحله و مشرب راه افتادید، شاید خیری رسد. خوشحالم که به جناب طاهرزاده عزیز رسیدید ولی تقریبن اطمینان دارم مبانی اندیشه ایشان را هم دقیق ورود نکردید. پیشنهاد می کنم حتمن 3 کتاب از جناب طاهرزاده بخوانید. اول کتاب سلوک ذیل شخصیت امام خمینی. دوم امام خمینی و تقدیر توحیدی زمانه و سوم عقل و ادب ادامه انقلاب. برادر عزیز چپ نو در نسبت انقلاب یک تعبیر مشوش و متناقض است. ابتدا بگردید دنبال تدقیق مبانی. اگر تصور کردید تاریخی که طاهرزاده می گوید و سخن از تقدیر زمانه همان حرف چپ هاست به خطا رفتید. فهم زمانه از دقیقترین مفاهیم در نظام اندیشه امامست که فهمش متکی بر ارتباط امت با امام و اشراقی ست که بر قلب ایشان از اراده حق می‌شود. نکند بروز یک اسم از اسما الله در یک دوره از تاریخ را جبر تاریخی چپ ها گرفتید؟ اگر هم نقد تمدن غربست که این حرفها سالهاست در دقیقترین شکلش در نظام معرفتی انقلاب شکل گرفته و معطل هایدگر و نمونه های دیگر نیست. حتمن سه کتابی ک گفتم را دقیق شوید. و اگر خواندید و باز از چپ نو حرف می زنید که به تناقض در تناقض افتادید. فکری کنید برای اینهمه تشویش. @mahdian_mohsen

📌یک ملاحظه درباره جمعیت امام علی نقدهای منتشر شده درباره موسس جمعیت امام علی و مدیرانش اغلب وارد است و قابل کتمان نیست. اما هر وقت نقد به این جمعیت مطرح می شود یک موضوع نگران کننده در کنارش به وجود می آید که نمی توان از کنارش ساده گذشت. تعداد قابل اعتنایی از جوان هایی که به هر دلیل با گروه های جهادی و بسیجی و غیره همراه نیستند با جمعیت امام علی تجربه خیرخواهی و امدادرسانی دارند. خیرخواهی این جوانان با هرظاهر و هر گرایش سیاسی نسبت به مردم، یعنی عبور از انانیت. یعنی عبور از خود برای خدمت به دیگران. از خود گذشتن یک رشد معنوی در کشورست. این ارتقای معنوی در جامعه را باید قدر دانست و مراقبت کرد. فراموش نکنیم آخرین کسی که از کوچه گردان عاشق تقدیر کرد رهبر انقلاب بود. نکند نقد ماهیت یک گروه به نفی هویت همراهانش منجر شود. حساب ایندو را جدا کنیم... عکس:حضور امدادی یک خانم با ظاهر متفاوت برای کمک به سیل زده ها @mahdian_mohsen

رابین هود در سیل خوزستان #عدالتخواهی_فانتزی فانتزی ناسزا نیست. فانتزی یعنی خیال انگیز. عدالتخواهی فانتزی یعنی یک مبارزه خیالی با قهرمان پردازی رویایی. عدالتخواهی فانتزی، جمهوری اسلامی را نظامی با فسادی سیستمی(شبه طاغوت) ترسیم می کند که برای کمک به مردمش باید تعدادی قهرمان هرازگاهی ظهور کنند و بصورت "بت من" یا "رابین هود" آنها را نجات دهند. آخرین عدالتخواهی فانتزی مربوط به اخبار سیل است. اخیرا جریانی راه افتاد که مدعی بود جمهوری اسلامی به جهت حفظ تاسیسات نفتی حاضر نیست آب را به هور العظیم هدایت کند برای همین مردم بزودی در برخی شهرها زیر آب خواهند رفت. این جریان پاسخ مسئولین را که می گفتند برای ما تاسیسات نفتی در مقابل جان مردم اهمیتی ندارد، کذب دانستند و وقتی با فیلم و عکس رسانه ها از هورالعظیم پر آب مواجه شدند گفتند این فیلم ها هوایی است و عمق آب نیم متر بیشتر نیست. اما ماجرا چه بود و چه شد؟ هورالعظیم یک سومش در ایران و دوسومش در عراق است؛ بخش ایرانی اش نیز 5 حوضچه دارد. از همان روز اول حوضچه یک و دو و بخشی از 3 را کامل آبگیری و باقی آب را هدایت کردند تا وارد بخش عراقی هورالعظیم شود. همزمان بخشی از آب را هم مدیریت شده وارد 2 حوضچه دیگر کردند تا اینکه طی چند روز اخیر بخش عراقی هور نیز پر و جریان آب کم کم معکوس می شود. اینجاست که شدت ورود آب به حوضچه های دیگر را بیشتر می کنند. از همان ابتدا نیز تاسیسات نفتی را آب می گیرد و این ادعا که نظام بین پول نفت و خون مردم، اولی را انتخاب کرده دروغی بزرگ است. اخیرا با انتشار فیلمی مدعی شدند با فشار عدالتخواهی رابین هودی نظام عقب نشینی کرده است و دژ شط علی را باز کرده تا آب وارد حوضچه های دیگر شود. حال انکه اساسا از ابتدا آب از شط علی وارد هور می شده و اخیرا نیز با چند دریچه و 5 لوله آب از همین دژ بسمت حوضچه های دیگر جریان داشته است. حالا چرا گفته می شود فانتزی؟ ساده است. این جریان مدعی است همه دروغ می گویند و نمی خواستند تاسیسات صدمه ببیند. خیال انگیز بودن ماجرا اینجاست که گوئی وزیر نفت که نه رئیس ستاد بحران است و نه عضو شورای تامین و نه مالک تاسیسات یک تنه ایستاده است و گفته اجازه نمی دهم وارد ملک من شوید! و نظام هم یارای مقابله نداشته و کوتاه آمده است. آنوقت با ظهور یک یا چند منجی مجدد جمهوری اسلامی پا پس می کشد و اجازه می دهد بجای پول نفت، خون مردم حفظ شود. ببینید چه تصویری از نظام تصمیم گیری در کشور ساخته اند. خیال انگیز نیست؟ سرنوشت عدالتخواهی مصداقی همین اندازه ظالمانه است. @mahdian_mohsen