✅درباره حکم جدید رهبری برای لاریجانی برای برخی حکم جدید رهبری انقلاب برای لاریجانی سوال برانگیز است. خاطرم هست این ابهام زمان انتصاب احمدی نژاد و مرحوم هاشمی نیز برای مجمع تشخیص مصلحت مطرح شد. این سوال ناشی از 3 اختلاف راهبردی برخی با سبک مدیریت رهبری انقلاب است. اول. یک اشکال فرهنگی ما این است که آدم ها را سیاه و سفید تحلیل می کنیم؛ آدم ها یا فرشته اند یا خباثت محض. گوئی اگر از کسی انتقاد داشتیم او از هر بر و حسنی بری است. رهبری آدم ها را اینطور تحلیل نمی کند. انقلابی گری از منظر رهبری انقلاب طیفی است و موسع، نه صفر و یک و ضیق. دوم. پایگاه اجتماعی افراد برای رهبری یک امت بسیار با اهمیت است هرچند متاسفانه هیچ جایگاهی در سبک تحلیل سیاسیون ندارد. اساسا هیچ وقت سیاسیون به این وجه از مساله توجه نمی کنند. لاریجانی با 12 سال نمایندگی و ریاست بر نماینده های مردم دارای یک پایگاه اجتماعی است؛ ولو اندک. دقت کنیم که اسم لاریجانی مهم نیست بلکه منش و گرایش و رفتار اوست که اهمیت دارد و دارای طرفدار است. پایگاه های اجتماعی با حذف راس به سرعت حذف نمی شوند. جدا کردن پایگاه از راس نیازمند تبیین و روشنگری است نه حذف فیزیکی. تببین و روشنگری برخلاف حذف آدم ها نیازمند زمان است. رهبری همین سبک رفتاری را با احمدی نژاد و مرحوم هاشمی داشتند. بالاتر از این، همین سبک رفتاری را با موسوی و کروبی داشتند. آنروزها که بسیاری فریاد می زدند که بگیرید و ببرید و اعدام کنید، رهبری مخالفت کردند و با روشنگری و سپردن به زمان، باعث شدند بخشی قابل ملاحظه ای از بدنه کم کم از راس جدا شود. سوم. رهبرانقلاب 40 سال کشور را با همین مدیران اداره کرده است. به سبک و سیاق برخی از ما باشد همه باید حذف شوند تا کشور اصلاح شود و حال آنکه معلوم نیست چه کسی می تواند جایگزین شود. رشد کشور باحفظ آدم ها و استفاده از توانمندی های انها میسر است. حذف آنها حذف یک دارایی است. خانه نشینی لاریجانی با 40 سال تجربه یک خطای مدیریتی است. خاصه این تجربه مدیریتی برای مجمع تشخیص مصلحت نظام اهمیت دارد که قرارست در تشخیص مصلحت و فهم جامع مسائل روز به رهبری انقلاب مشاوره دهد و فهم مصلحت نسبت روشنی با تجربه اجرایی و مدیریتی دارد. @mahdian_mohsen

🔻روایت خناسان در ماجرای پناهی و شورش آمریکایی غرض تحلیل حوادث نیست. درین متن کوتاه یک نکته سواد رسانه را با تاکید بر رفتارشناسی خبائث رسانه ای تحلیل می کنیم تا مدلی برای تمیز موارد مشابه باشد. ماجرای پیرزن کرمانشاهی در یک خط چه بود؟ رفتار زشت وغیرانسانی مامور شهرداری. هم باید برکنار شوند و هم محاکمه. اعمال قانون نیز باید قانونی و انسانی و اخلاقی باشد؛ بگذریم. طبیعی است که دلسوزان داخلی نسبت به موضوع حساس و اعتراض کنند. ضدانقلاب از اعتراض خودی ها عصبی می شود. لذا ماموریت می گیرند آنرا منحرف کنند. چه کردند؟ ما در جنگ روایت ها یک "قرینه سازی" داریم و یک "انتقال و تسری". ایندو کارکردشان اینست که ذهن را از یک مصداق به کل تسری دهند؛ بدون اینکه مخاطب متوجه شود. مرور کنیم؛ مخاطب از مصداق پناهی عصبی است. کافیست همین مصداق را با قرینه سازی کنار یک عکس مشابه از رفتار رژیم سراسر پلشت صهیونیستی قرار دهند. انتقال پیام و تسری باعث می شود که ذهن مخاطب درگیر این سوال شود: " این که یکی است. پس ما چه فرقی با رجاله های صهیونیستی داریم؟" همین سوال کافی است تا تکرار شود. تکرار کمک می کند ابرروایت همسان پنداری یک مصداق با یک ساختار در ذهن شکل بگیرد. همین پروژه بصورت معکوس در شورش آمریکایی شکل گرفت. ضدانقلاب ابتدا تلاش کرد با سفیدنمایی دولت امریکا را معتقد به آزادی و تحمل اعتراضات نشان دهد. اما وقتی فیلم وحشیگری پلیس در برخورد با زنان وکودکان منتشر شد پروژه قرینه سازی و تسری را مجدد کلید زدند. اینبار سراغ ماجرای آبان 98 رفتند و با تقلیل رفتار ساختاری از اوباش آمریکایی به مصداق آبان ایرانی، ذهن مخاطب را درگیر یک سوال جدید کردند:" اینکه همانست که ماهم داشتیم. پس آنها چه فرقی با ما دارند؟" حال آنکه در ماجرای آبان 98 ما بجای اعتراض مردمی با یک عملیات تروریستی بی سابقه مواجه بودیم. تمام سطوح ضدانقلاب، مسلحانه در خیابان ظاهر شدند. از سلطنت طلب ها تا منافقین و اراذل اجیر و... فراموش نکنیم که روز جمعه بعد از گرانی بنزین در وکیل آباد مشهد هزاران نفر شعار می دادند :رضاشاه روحت شاد" و "مرگ بر دیکتاتور" و بااین حال ناجا از امنیت همین شعاردهندگان مراقبت می کرد. تا اینکه کشتار بی رحمانه تروریست ها و حمله سازمانی اوباش به کلانتری ها و بانک ها و آتش زدن پمپ بنزین ها کلید خورد.... خلاصه روش ضدانقلاب و مزدورهای نقاب زده در مواجهه با حوادث اخیر چنین است؛ توسعه و تسری مصداق ایرانی به کل و تشابه سازی با ساختار فاسد آمریکایی و اسرائیلی. دوم تقلیل مصداق های آمریکایی و تسری آن به نمونه های مشابه ایرانی. #سوادرسانه @mahdian_mohsen

✅چطور سیاهی ها را فریاد کنیم؟ در چند ده روز گذشته جامعه رسانه ای ما درگیر با چند موضوع تلخ بوده است. از رومینا تا آسیه پناهی تا غیزانیه تا عمران محمدی و این روزها هم طبری و ... سوال خیلی ها اینست که چطور به این موضوعات بپردازیم که مطالبه ما مورد سواستفاده ضدانقلاب قرار نگیرد. پاسخ اول و کلیدی اینست که مطالبه این موضوعات اولا باید در دست انقلابی ها باشد. هیچ سیاهی نباید سفیدنمایی شود. هیچ تلخی را نمی شود مزه کرد و به ناخوشی اش بی اعتنا بود. ظلم در هر اندازه ای در جمهوری اسلامی قباحت ایدئولوژیک دارد نه صرفا نگرانی بابت کارآمدی. انقلاب اسلامی شکل گرفت تا بساط ظلم برچیده شود. غصه عمیق مولا از ماجرای خلخال و زن یهودی، قصه باشد یا افسانه، مبنای دینی و منطقی در حکومت دینی دارد. بیرق مطالبه ایندست مسائل نیز باید دست انقلابی ها باشد. باید فریاد کنند؛ آنهم به صدای بلند. با این توضیح چه کنیم که مطالبه ما دستاویز ضدانقلاب نشود؟ چه کنیم پازل ضدانقلاب را کامل نکنیم؟ بالاخره ضدانقلاب لاشخور وار نشسته و مترصد است ظلم را امری دامنگیر در انقلاب نشان دهد. سوال اینست که چه کنیم تا دچار خطای تحلیل و خطای مطالبه نشویم؟ خلاصه و روان و ساده بگویم؛ به اثر رفتارمان در مخاطب توجه کنیم. اگر اثر رفتار ما این شد که مخاطب احساس کرد سیاهی سراسری است یعنی به خطا رفتیم. اگر حس کرد گرفتار بن بستیم دچار اشتباه شدیم. اگر ناامید از آینده شد یعنی به هدف نزدیم. اگر سوال کرد پس فرق ما با طاغوت و دیگر حکومت های مستبد چیست یعنی مصداق را تعمیم به ساختار دادیم؛ فرد خطاکار را به خطای نظام ارتقا دادیم و فساد مصداق را تبدیل به فساد سیستمی کردیم. نقد و مطالبه ما چه در ساحت ادبیات و چه بیان مشکل یک تفاوت جدی با ضدانقلاب دارد و آن اثرش بر مخاطب است. ایجابی بحث کنیم. جوان انقلابی وقتی ظلمی را پی گیری می کند در نهایت مخاطب باید حس "حرکت" کند. حس اینکه در حال شدنیم. در حال اصلاحیم. مطالبه باید مخاطب را به حرکت برای اصلاح وادار کند نه نشستن و ناامیدی. خیلی وقت ها نقدها، ولو نقد دولت و قدرت نتیجه اش می شود قهر مردم از صندوق. اگر نقد کردیم و آنوقت مردم را برای تغییر وضع موجود پای صندوق آوردیم، هنرست واگرنه همان می کنیم که زمین بازی رقیب بدذات است. چنان مطالبه و نقد کنیم که انتخاب مردم تغییر کند نه با هر نوع انتخابی خداحافظی کنند. در مکتب امام و به حکم مردمسالاری، رای سبز و بنفش و سیاه از بی رایی بهترست. خلاصه؛ نقد کردن تمام حیثیت نظام، نه لازم بلکه واجب است، اما نتیجه اش باید امید به اصلاح باشد...همین ملاحظه سبک و ادبیات و روش نقد را تعیین می کند. @mahdian_mohsen

🔻درباره طبری و آیت الله لاریجانی دادگاه طبری درحال برگزاری است. کیفرخواست نماینده دادستان حقیقتا تکان دهنده است. ابعاد پرونده فساد یک طرف و جایگاه حقوقی متهم یک سمت و نسبت پرونده با عدلیه یک سو. با این حال چند ملاحظه را باید از هم تفکیک کرد. 🔻1/ اصل برگزاری این دادگاه را دست کم نگیریم. این دادگاه نشانه ایست بر حرکت و امید به اصلاح. برخی تخصص در ندیدن امتیازها و تبدیل موفقیت به شکست دارند. عده ای مشق از دست بدصفتان لاشخور مسلک می کنند تا هر زخمی را سرطانی و نشانه ای بر یک فساد سیستمی تلقی کنند. توجه کنیم که برگزاری چنین دادگاهی خودش قدر و قیمت دارد و تحقق عدالتخواهی امیدآفرین است. امروز معاونت در عدلیه و دیروز معاون و رئیس دفتر و دیگر خط قرمز های یک رئیس جمهور و پیش تر فرزند آیت الله مرحوم و غیره. این همه را قدر بدانیم و تقویت همین مسیر را طلب کنیم. 🔻2/ مهمتر از پرونده طبری، وضعیت قوه قضائیه در سالهای گذشته است. این پرونده نشان می دهد نقد دلسوزان در گذشته درباره وضعیت قوه قضائیه بیراه نبوده است. سالها پیش سخت گیری و برخورد های تحکمی قضائی با منتقدین، راه نقد به عدلیه را بسته بود. الحمدالله حضور آیت الله رئیسی باعث شد نهادقضایی از پوسته مصونیت آهنین نقدناپذیری خارج شود و امروز مثل هر نهاد دیگری قابل نقد وگلایه باشد. اما مسیر نقد صحیح از شفافیت می گذرد. هرمیزان شفافیت بیشتر، کمک می کند منتقدین دلسوز زودتر از آنکه دیر شود تغییر و اصلاح را مطالبه کنند. طبیعی است که سالها نقدگریزی و پرسش ناپذیری و به یکباره دادگاهی با چنین ابعاد تکان دهنده، جامعه رو بهت زده و شوک آلود می کند. 🔻3/ موارد مطرح شده در دادگاه طبری همه اش اتهام است. اما در صورت اثبات، لازم است آیت الله لاریجانی توضیح قانع کننده ای درباره این پرونده داشته باشند. بالاخره متهم مورد تاییدشان بوده است. دفتر آیت الله بیانیه دادند که معظم له موارد اتهامی را شخصا بررسی کرده و تخلفی محرز نشده است. بااین حساب سوال اینست چرا جناب قاضی القضات متوجه این سطح از تخلفات نشده اند؟ چرا وقتی نهادهای امنیتی و نظارتی تذکر دادند بها ندادند؟ چطور می شود در چنین سطحی و با این ابعاد اتهامی تخلفات محرز نشود؟ فارغ از ورود و تشخیص دادگاه، مواجهه رسانه ها با آیت الله، قطعا بنا بر حسن ظن است اما همین نیز توضیح می خواهد. نمی شود از افکار عمومی رخ برتافت و بی اعتنا به این پرسش ها از مردم اعراض کرد. کمترین کار آیت الله، "توضیح صادقانه" است و اگر لازم شد "عذرخواهی صمیمانه". @mahdian_mohsen

#کرکس #براندازم #لاشخور #غیرت #حماقت #جنایت #ریحانه_عامری #رومینا_اشرفی #فاطمه_برحی #زن_کشی #مسیح_علینژاد #شهید_محبی #شهید_خلیلی #شهید_غیرت @mahdian_mohsen

✅کار خودشونه... با خبر مرگ قاضی منصوری این تعبیر را زیاد شنیدید....«کار خودشونه». چرا؟ ایران اینترنشنال قبل مرگ منصوری اعتراف می کند که وی در مسیر بازگشت به ایران است. حتا سایت منافقین در گزارشی مینویسد رژیم هواپیمای قشم ایر را برای بازگرداندن متهم راهی رومانی کرده است. از این رسانه ها نجس تر داریم؟ این اعترافات کافی نیست؟ خود مرحوم نیز مدعی بود باز خواهد گشت. بازهم کفاف نمی دهد؟ سوال ساده تر؛ بازگشت و دادگاهی شدن چنین فردی برای جمهوری اسلامی مفیدتر و آورده بیشتر دارد یا مرگ او با سرنوشت مبهم؟ این متن در مقام پاسخ به این شبهه نیست که «کارخودشنه» یا نه؟! در پی پاسخ به این پرسشم که این اتهام چرا برای برخی باور پذیر است؟ نوع دیگری از این تعبیر را کجا شنیدید؟ در دادگاه طبری: «دادگاه طبری ظاهر ماجراست، باید دنبال گنده ترها بود.» افتخار نیست که جمهوری اسلامی محاکمه یک مقام ارشد سیاسی در بدنه قدرت را علنی و بدون لکنت و واهمه و ترس از مصلحت و بدوراز محافظه کاری برگزار می کند؟! اینرا نمی بینندو دنبال «گنده ترها واصلی تر ها» هستند. چه شد که به این نتیجه رسیدیم در هر پرونده ای یک پشت پرونده ای وجود دارد از یک "مقام اصلی تر" که نظام از محاکمه او واهمه دارد؟! چه شد به چنین توهمی از فساد مافیایی در جمهوری اسلامی رسیدیدم؟ در هیچ جای عالم چنین وضعیتی پیدا نمی کنید که قوت یک نظام را به نقطه ضعفش تبدیل کنند. اینکه ضدانقلاب و مزدورها و مواجب بگیرانش چنین پروژه موهومی را جلو ببرند عجیب نیست؛ عجیب اینست که چرا این اتهام مشمئز کننده برای برخی باور پذیر است؟ مردم خرده روایت ها را با ابرروایت فهم می کنند. مثال: فرض کنید در ذهن شما ابرروایتی نقش بسته که فلان محله دزد بازار است. حالا اگر در روز روشن مردی از دیوار خانه اش بالا رود حتما می گویید دزد است. حال آنکه فرض این ابرروایت یعنی دزدبازاری نادرست است و لذا همان خرده روایت نیز غلط تصویر میشود چون آن مرد کلید خانه اش را گم کرده و ناچارا از دیوار بالا رفته است. صدق و کذب خرده روایت ها را ما با ابرروایت ها فهم می کنیم. خرده روایت مرگ قاضی منصوری و دادگاه طبری با ابرروایت «فساد سیستمی» منتهی میشود به « کار خودشونه». حال سوالم این است چه کسانی در نقش بستن چنین ابرروایت سراسر ظالمانه ای نقش داشتند؟ پاسخش با شما. انشالله عمق ماجرا را دقت فرمودید. به نظر شما گناه یک مفسد بیشتر است یا گناه کسی که جمهوری اسلامی را دارای فساد سیستمی می داند؟ اولی یک مصداق است و دومی همه مصداق ها را "نشانه" ای برای یک فساد اکبر. @mahdian_mohsen

کاش زودتر توضیح می دادین... @mahdian_mohsen

✅درباره دفاع رهبرانقلاب از لاریجانی رهبرانقلاب در اوج هجمه ها به صادق لاریجانی که به اتهام همدستی با طبری، محاکمه و استعفای او را مطالبه می کردند فرمود: "در همین دادگاه اخیر به بعضی از بزرگان پاک دست قبلی قوه قضائیه اهانت و ظلم شد. یعنی واقعا جفا شد...." و اما برای عده ای شبهه شد که چرا باید رهبرانقلاب از لاریجانی دفاع کند؟ آیا این حمایت راه مطالبه را بسته است؟ دراین رابطه ذکر چند نکته اهمیت دارد. یکم. مخاطب این حرف چه کسانی هستند؟ همه منتقدین؟ خیر. مخاطب این تذکر سه گروهی اند که پیام همدستی لاریجانی با طبری را به جامعه مخابره کردند. اولین گروه خناسان ضدانقلاب هستند که البته اجیرند و حرجی برآنها نیست. دسته دوم جریان انحرافی و باقی مانده دولت گذشته اند که از احکام قضایی لاریجانی کینه سیاسی بدل دارند و ابایی هم ندارند این کینه را کتمان نکنند. دسته سوم هم بخشی از جامعه عدالتخواه هستند که با مطالبه هیجانی و غیراصولی، واهمه ای از اتهام و افترا زدن به دیگران ندارند و سابقا نیز شهرت به چنین روشی هایی داشتند. نکته اول اینست که تذکر رهبرانقلاب به ظلم نکردن و در واکنش به تهمت ها و رفتارهای غیراخلاقی بوده است و نه بیشتر. با این مقدمه آیا راه بر هرگونه نقدی بسته است؟ آیا حمایت رهبرانقلاب از لاریجانی به معنای خطاناپذیری عدلیه دوران آیت الله است؟ دوم. مشکل اصلی برخی از فعالان عرصه مطالبه در شبکه اجتماعی اینست که در یک دوگانه خودساخته گرفتارند. یا این یا آن. یا صفر یا صد. رهبرانقلاب دقیقا چه کردند؟ دفاع از لاریجانی؟ این هم هست اما ماجرا فراتر است. رهبرانقلاب در مواجهه با افترا و هتک لاریجانی توصیه به تقوا کردند. در همین سخنرانی یک تعبیر راهبردی دارند و آن اینکه فسادخطرناک است اما ظلم در مبارزه با فساد خطرناک ترست. می فرماید: "به معنای حقیقی خطرناک تر" این تذکر جدید و عجیب نیست. پیشتر از روسای جمهور و دیگر مسوولین نیز همینطور دفاع کرده اند. بالاتر از این در اتهام زدن به سران فتنه نیز تذکر به انصاف و عدالت دادند. این تذکر، توصیه به تقوا است و به معنی مطالبه نکردن و عدم انتقاد نیست. چراعده ای بین نقد و توهین و افترا فرق نمی گذارند؟ واقعا پیچیده است؟ یک نفر ممکن است از عملکرد آقای لاریجانی در موضوع پرونده طبری انتقاد داشته باشد. آیا نباید سوال کند؟ نباید طلب شفافیت کند؟ نباید در خواست توضیح کند؟ سوم. معتقدم آقای لاریجانی این روزها کم گذاشتند. الحق مبارزه با فساد دانه درشت ها از زمان آیت الله آغاز شد. برخورد با فرزند مرحوم هاشمی و شکستن خط قرمز دولت احمدی نژاد و محاکمه رحیمی و دادگاه کهریزک و مرتضوی را فراموش نکرده ایم. این هجمه بی امان نیز بخشی از آثار همان عدالتخواهی قضایی است. با این حال سبک سیاست ورزی آقای لاریجانی در این پرونده قابل انتقاد است. متن اخیر آیت الله در دفاع از برگزاری دادگاه می توانست خیلی زودتر از اینها منتشر شود که این هزینه ها نیز رقم نخورد... برای افکام عمومی حرمت قائل باشیم. حقیقتا سوال دارند. نپرسند؟ مهم نیست؟ توضیح برخی شبهه ها و حمایت از دادگاه می توانست چنان کند که کار به پشت بلندگو نیز کشیده نشود.... منبع:صبح نو @mahdian_mohsen

‏ماجرای ظریف عبرت نشد؟ جنجال جلسه ظریف در نهایت خروجی اش چی بود؟ وقتی پای هیجان سیاسی وسط بیاید حرف حق هم شنیده نمی شود. ماجرای سوال از رییس جمهور نیز همین است مردم خسته اند از داد و بیداد. رها کنید این روش های جگر خونک کن را @mahdian_mohsen

✅واقعا نیاز به پشت بلندگو بود؟ @mahdian_mohsen

✅واقعا نیاز به پشت بلندگو بود؟! رهبرانقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس یازدهم چند تذکر صریح داشتند؛ هم تذکر به رعایت اخلاق و شرع، هم پرهیز از جوزدگی و حاشیه سازی و هم توجه دادن به ضرورت ماندن دولت تا روز آخر. اینکه رهبرانقلاب مثل پدرخانواده به مسوولین تذکر دهند طبیعی است، اما حقیقتا از این مجلس انتظار بیشتری است. یک مجلس انقلابی و با بصیرت نیاز به پشت بلندگو ندارد. واقعا روشن نبود که نقدبه ظریف نباید با هیاهو همراه شود؟ نباید با تهمت و افترا همراه شود؟ روشن نبود که طرح سوال و استیضاح رئیسجمهور به صلاح کشور نیست؟ حتما باید رهبرانقلاب تذکر دهند؟ سوال و تحقیق وتفحص و حتا استیضاح رئیس جمهور حق قانونی مجلس است. اما تنها همین یک حق برای تصمیم گیری اکتفا می کند؟ تکلیف نماینده مقابل این حق نباید محل اعتنا باشد؟ کمترین انتظار و ساده ترین پرسش اینست که نتیجه اعمال این حق چیست؟ آیا قرار نیست مشکلی حل شود؟ می شود؟ برکناری رئیس جمهوری و فرصت مجدد به معاون اول برای برگزاری مجدد انتخابات یعنی چند ماه تنش تبلغاتی و سیاسی. انتظار داریم در چنین شرایطی اقتصادکشورسامان یابد؟ افسار دلار و سکه و گرانی ها با برکناری رئیس جمهور کشیده می شود؟ جنجال و هیجانی شدن شرایط کشور، بیم اغتشاش و آشوب های کف خیابانی را نمی سازد؟ یک نماینده مجلس فقط به حق استیضاح باید فکر کند؟ نتیجه این استیضاح تکلیف او نیست؟ در دفاع از استیضاح استناد می کنند به عدم کفایت بنی صدر. این نیز عجیب است. رهبر امروز انقلاب آنروز طرح 14 بندی برای عدم کفایت بنی صدر می نویسند. کمترین دلیل برای عزل بنی صدر، دعوت مردم به آشوب خیابانی و ایستادن مقابل رهبر و ستون پنجمی بعثی ها است. آیت الله خامنه ای نطق آنروز خود را با اشاره به آیه قرآن اینطور آغاز می کند: "اگر منافقین در میان شما باشند، جز بر سستی و ناتوانی شما نخواهند افزود..." آن 14 بند را مرور کنید؛ آیا روحانی، بندی صدر است؟ آیا نقد ما به رئیس جمهور به معنی آشوبگری و جنگ طلبی و ایستادن آشکار مقابل امام و ستون پنجمی و منافق بودن اوست؟ واقعا لازم است هرکس را می خواهیم نقد کنیم تا شمر و یزید شدن تکفیرش کنیم؟ این چه فرهنگ سیاسی غلطی است که برای مخالفت جز به تکفیر و حذف شدن رضا نمی دهیم؟ چرا کشور را چنان برای مردم تصویر می کنیم که گوئی راه تعامل و گفت وگو و اصلاحگری بسته است؟ مجلس قوی، مجلسی است که همین دولت را به کار وادار کند. مجلس قوی، مجلس راه حل است نه حذف مساله. مجلس آرامش است نه تنش و حاشیه. مجلس قوی، مجلس امیدساز است نه ایجاد بن بست. منبع:صبح نو @mahdian_mohsen

🔻مارپیچ سکوت حزب اللهی ها 🔻مخاطب این متن ضدانقلاب و بهاری و انحرافی و سبز و بنفش و غیره نیست. 🔹چندجمله با رفقای حزب اللهی و انقلابی؛ بهانه این متن سخنان اخیر رهبرانقلاب در موضوع استیضاح و رعایت اخلاق و شرع و قانون در مجلس است. اما ماجرا فراتر از این رویداد است. 🔹نقش ما در نسبت ولی جامعه چیست؟ گام اول فهمیدن نظام اندیشه . اگر نظام اندیشه امامین انقلاب فهم شود، در مصادیق و رویدادها کمتر دچار اختلاف و تفاوت می شویم. نصرت بدون فهم نظام اندیشه میسر نیست. اما غرض متن توجه دادن به مبنانی نیست. فرض اینست که این فهم شکل گرفته و یک گام جلوتریم. سوال اینست که اگر این همراهی را عقلا و قلبا درک کردیم وظیفه مان چیست؟ غیر اینست که جلوتر از رهبرانقلاب باید جامعه را همراه کنیم؟ حقا و وجدانا چنین می کنیم یا گرفتار مارپیچ سکوتیم؟ موضوع تعدی به وزیر روشن نبود؟ شرایط کشور گواه خطا بودن استیضاح نبود؟ باید رهبری تذکر می داد؟ چرا ساکت بودیم؟ موضوع صادق لاریجانی ابهام داشت؟ روشن نبود که بین مطالبه پاسخگوئی از صادق لاریجانی با اتهام و افترای همدستی و مطلبه محاکمه و استعفا تفاوت است؟ باید رهبری تذکر می داد که اخلاق و شرع را رعایت کنید؟ لاریجانی که هیچ، رهبری انقلاب درباره تهمت و افترا به فتنه گرها در دیدار با دانشجوها تذکر ندادند؟ رهبرانقلاب در سه سخنرانی پیاپی به نقد عدالتخواهی های مرسوم پرداختند. روشن نبود برخی از این روش ها خطاست؟ روشن نبود با خلاف شرع و بی قانونی نمی شود اصلاح کرد؟ روشن نبود ظلم در عدالتخواهی بدتر از بی عدالتی است؟ عقب تر بریم؟ درباره بنزین و حوادث آبان هم بنویسم؟ 🔸نقش انقلابی ها چیست؟ غیر از اینست که وظیفه داریم پیش از ورود امام امت روشنگری کنیم؟ نصرت غیر از بلاگردانی است؟ مخاطب این متن، اول خودم؛ اما چنین نمی کنیم. پیشتر از امام که هیچ؛ عقبتر هم خیلی وقت ها حرکت نمی کنیم. اجازه میدهیم تندی ها و تلخی ها و تعدی ها به امام جامعه اصابت کند ولی خدای نکرده! فالور و لایک و اعتبار داشته و نداشته مان نریزد. حق را می بینیم و سکوت می کنیم تا ناسزا نشنویم و هزینه ندهیم. پای نقد اصلاح طلب و دولتی ها و بهاری ها و خوئینی ها و غیره باشد که دیگران دست بزنند و جیغ و کل و هورا بکشند همه حاضریم اما جائی که متهم شویم به ماله کش و محافظه کار ترجیح می دهیم امام جامعه بلاکش باشد. اینطورنیست؟ 🔹والله یارشاطر نباشیم بارخاطریم؛ باریم؛ وبالیم. 🔸روح شریعتی شاد که نوشت وقتی در صحنه دفاع از امام نباشید مهم نیست سرسجاده و محراب باشید یا مجلس شراب و مستی. @mahdian_mohsen