🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_بیست_و_نهم قرآن ڪریم #بخش_اول 💠سورہ ملڪ 🔶نقش عقل و نقل در هدایت انسان (آیات ۸و ۹ و ۱۰- ملک) هرگاہ ڪہ گروهى در جهنم انداختہ مےشوند، نگهبانانش از آنها مى‏ پرسند: مگر بیم‏ دهنده‏ اى براے شما نیامد؟ جواب مےدهند: چرا؛ آمد ولى ما او را انكار كردیم و گفتیم: خدا هیچ چیز نازل نكردہ است و شما بیم‏ دهندگان هم در گمراهى بزرگى هستید. آنگاہ مى‏ گویند: اگر ما بہ دعوت نجات‏بخش آنان گوش ڪردہ بودیم یا در حقایق خلقت تعقّل كردہ بودیم؛ ڪارمان بہ اینجا نمےڪشید و الان بین جهنمیان نبودیم. مراد از « فَوْجٌ » در اینجا همان ڪفار و فاسقانے هستند ڪہ آنها را دستہ دستہ وارد جهنم مےڪنند. منظور از «خزنة» در اینجا ملائكه‏اى هستند كہ مامور بر آتشند و انواع عذاب هاى جهنم را تدبیر می‏كنند. مراد از «سمع» و «عقل» در اینجا عمل بہ مقتضاے این دو است. بنابراین معناے آیہ این مےشود: دوزخیان در پاسخ فرشتگان مى ‏گویند: اگر ما در دنیا دستورات رسولان را اطاعت كردہ بودیم و یا در ادلہ و معارف آنها تعقل مى ‏كردیم، امروز در زمرہ اهل جهنم نبودیم و همانند ایشان در آتش جاودان، معذب نمى ‏شدیم بنابراین هر دسته‏ اى كہ بہ جهنم ریختہ مى‏ شوند، ملائكہ جهنم با توبیخ از آنها مى‏ پرسند: مگر ڪسے ڪہ شما را از چنین عذابى بترساند برایتان نیامدہ بود؟ در پاسخ آنها اعتراف مى‏ كنند بہ اینكہ نذیر برایشان آمد و از آتش دوزخ انذارشان كرد؛ ولى آنها تكذیبش كردند و بہ او افترا بستند. 🔵دو نڪتہ ۱. این آیات، بہ اصلى ترین عامل سیہ ­روزے دوزخیان اشارہ ڪردہ آن را بہ بهترین وجہ ممڪن تحلیل مےڪند. مےفرماید: خداوند متعال هم از یك سو گوش شنوا و عقل و فطرت الهے بہ اینها داد و هم از سوى دیگر پیامبرانش را با دلائل روشن بہ سوے اینها گسیل داشت؛ اگر اینها از این همہ ابزار هدایت ڪہ در اختیارشان قرار گرفت بهرہ مےبردند هرگز سرانجامشان بہ جهنم ختم نمےشد. ۲. روح انسان بہ مانند زمینے است ڪہ خداوند متعال او را بہ چشمہ درون (عقل) و نهر بیرون (وحی) مجهز ڪرد تا انسان با بهرہ از این دو نهال جان خود را برویاند و بہ ثمر برساند؛ اما اگر آدمے با سوء اختیار خود چشمہ درون را ڪور ڪند و راہ را بر نهر بیرون ببندد بہ هدف مطلوب از خلقت نرسیدہ و بہ ناچار ڪویر جان او در آتش خود ساختہ خواهد سوخت. 💠سورہ حاقہ 🔶ڪارے ڪہ هم ردیف ڪفر بہ خداست (آیات ۲۵و ۳۰و ۳۱و ۳۳و ۳۴- حاقه) و اما كسى كہ پروندہ اعمالش را بہ دست چپش دهند، مى ‏گوید: اى كاش پرونده‏ ام را دریافت نمى‏ كردم‏ ... او را بگیرید و در غل و زنجیرش كشید؛ آن گاہ بہ دوزخش دراندازید ... زیرا او بہ خداى بزرگ ایمان نمى‏ آوردہ و مردم را بہ اطعام نیازمندان تشویق نمى ‏كرده‏ است. بر اساس این آیات عدہ اے را نامہ عمل بہ دست چپ مےدهند و آنها را در غل و زنجیر ڪشیدہ و بہ دوزخ مےافڪند و در مقام بیان علت این عذاب گفتہ مےشود جرم اینها دو چیز بوده: یڪے اینڪہ بہ خداوند متعال ایمان نیاوردند و دیگر اینڪہ مردم را براے ڪمڪ بہ نیازمندان و رفع حوائج آنها تشویق و ترغیب نمےڪردند. علامہ طباطبایے(ره) در شرح « وَ لَا یحَُضُّ عَلىَ‏ طَعَامِ الْمِسْكِینِ » مےنویسد: یعنے در مورد بینوایان سهل انگارے مےڪردند و رنجے ڪہ فقرا مے ڪشیدند اهمیتے براے آنها نداشت. این آیات بہ روشنے معنایے ڪہ از آیہ۱۹ سورہ ذاریات فهمیدہ مےشود را تایید مےڪند. آن معنا این بود ڪہ بر اهل تقوا لازم است تا بخشے از اموال خود را براے رفع نیاز نیازمندان اختصاص دهند و این غیر از واجبات مالے مانند خمس و زڪات است. در این فراز، ڪسانے ڪہ آن واجب را ترڪ ڪردہ و نسبت بہ نیازمندان بےتفاوت باشند را تهدید بہ عذابے مےڪند ڪہ قطعاً واقع خواهد شد. نڪتہ قابل توجہ اینڪہ قرآن ڪریم این بےتفاوتے در حق مستمندان را گناهے بزرگ در ردیف ڪفر بہ خداوند عظیم بیان مےڪند ڪہ این طرز بیان گویاے شدت و عظمت این معصیت است. 💠سورہ معارج 🔶عذاب فورے براے منڪر ولایت (۱- معارج) تقاضا كنندہ ‏اى تقاضاى عذابى كرد كہ واقع شد. براساس شأن نزولے ڪہ براے این آیہ از طریق شیعہ و سنے بہ ما رسیدہ است این تقاضا كنندہ « نعمان بن حارث» یا «نضر بن حارث» بود كہ بہ هنگام منصوب شدن على علیہ السلام بہ مقام خلافت و ولایت در غدیر خم و پخش شدن این خبر در شهرها، بسیار خشمگین شد و خدمت رسول خدا صلے اللہ علیہ و آلہ آمد و گفت: آیا این جریان را از پیش خود بہ راہ انداختے یا اینڪہ از ناحیہ خداوند مآمور بہ اجراے آن بودے؟ پیامبر صلے اللہ علیہ و آلہ با صراحت فرمود: از ناحیہ خدا مأمور بہ انجام آن بودم. او ڪہ باین سخن بیشتر ناراحت شدہ بود گفت: خداوندا! اگر این خلافت و ولایت حق است و از ناحیہ توست؛ سنگى از آسمان بر ما فرود آور! در این هنگام سنگى فرود آمد و بر سر او خورد و او را بہ هلاڪت رساند. #کانال_رسمی_مهدیه_مشهد 🆔 @mahdiehmashhad313