ازخصوصیات منافق یکیش نون رو به نرخ روز خوردن هست روزیکه احساس کردند نون توانقلابیگری هست خودشون روازامام مسلمان تر وانقلابی تر میدانستند وقتیکه فهمیدند نون تواپوزیسیون بودن هست ذات غرب پرستی شون رو نشون داده وشدند لیدر ولنگارا وبراندازا ووطن فروشا

راستی از زبون بلدای ذوق زده کدخداپرستای ذلت پذیر چه خبر؟؟؟

💬 اینها محموله‌های واکسن ایرانی است که به کشور نیکاراگوئه در آمریکای مرکزی صادر شده است 🔹 *واکسن ندادند، ساختیم و صادر هم کردیم* ✍دانيال معمار 🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷

بخش اول خطبه غدیر: حمد و ثنای الهی الْحمْد للّه الّذی علا فی توحّده و دنا فی تفرّده وجلّ فی سلْطانه وعظم فی ارْکانه، واحاط بکلّ شیءٍ علْماً و هو فی مکانه و قهر جمیع الْخلْق بقدْرته و برْهانه، حمیداً لمْ یزلْ، محْموداً لایزال (و مجیداً لایزول، ومبْدئاً ومعیداً و کلّ أمْرٍ إلیْه یعود). بارئ الْمسْموکات وداحی الْمدْحوّات وجبّار الْأرضین و السّماوات، قدّوسٌ سبّوحٌ، ربّ الْملائکة والرّوح، متفضّلٌ علی جمیع منْ برأه، متطوّلٌ علی جمیع منْ أنْشأه. یلْحظ کلّ عیْنٍ والْعیون لاتراه. ستایش خدای را سزاست که در یگانگی اش بلند مرتبه و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینش اش بزرگ است. بی آنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامی آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است. همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگی او را پایانی نیست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامی امور به سوی اوست. اوست آفریننده آسمان ها و گستراننده زمین ها و حکمران آن ها. دور و منزه از خصایص آفریده هاست و در منزه بودن خود نیز از تقدیس همگان برتر است. هموست پروردگار فرشتگان و روح؛ افزونی بخش آفریده ها و نعمت ده ایجاد شده هاست. به یک نیم نگاه دیده ها را ببیند و دیده ها هرگز او را نبینند. کریمٌ حلیمٌ ذوأناتٍ، قدْ وسع کلّ شیءٍ رحْمته و منّ علیْهمْ بنعْمته. لا یعْجل بانْتقامه، ولایبادر إلیْهمْ بما اسْتحقّوا منْ عذابه. قدْفهم السّرائر و علم الضّمائر، ولمْ تخْف علیْه الْمکْنونات ولا اشْتبهتْ علیْه الْخفیّات. له الْإحاطة بکلّ شیءٍ، والغلبة علی کلّ شیءٍ والقوّة فی کلّ شئٍ والقدْرة علی کلّ شئٍ ولیْس مثْله شیءٌ. و هو منْشئ الشّیء حین لاشیء دائمٌ حی وقائمٌ بالْقسْط، لاإلاه إلاّ هو الْعزیزالْحکیم. جلّ عنْ أنْ تدْرکه الْأبْصار و هو یدْرک الْأبْصار و هواللّطیف الْخبیر. لایلْحق أحدٌ وصْفه منْ معاینةٍ، ولایجد أحدٌ کیْف هومنْ سرٍ و علانیةٍ إلاّ بمادلّ عزّوجلّ علی نفْسه. کریم و بردبار و شکیباست. رحمت اش جهان شمول و عطایش منّت گذار. در انتقام بی شتاب و در کیفر سزاواران عذاب، صبور و شکیباست. بر نهان ها آگاه و بر درون ها دانا. پوشیده ها بر او آشکار و پنهان ها بر او روشن است. او راست فراگیری و چیرگی بر هر هستی. نیروی آفریدگان از او و توانایی بر هر پدیده ویژه اوست. او را همانندی نیست و هموست ایجادگر هر موجود در تاریکستان لاشیء. جاودانه و زنده و عدل گستر. جز او خداوندی نباشد و اوست ارجمند و حکیم. دیده ها را بر او راهی نیست و اوست دریابنده دیده ها. بر پنهانی ها آگاه و بر کارها داناست. کسی از دیدن به وصف او نرسد و بر چگونگی او از نهان و آشکار دست نیابد مگر، او - عزّوجلّ - خود، راه نماید و بشناساند. وأشْهد أنّه الله ألّذی ملأ الدّهْر قدْسه، والّذی یغْشی الْأبد نوره، والّذی ینْفذ أمْره بلامشاورة مشیرٍ ولامعه شریکٌ فی تقْدیره ولایعاون فی تدْبیره. صوّر ما ابْتدع علی غیْر مثالٍ، و خلق ما خلق بلامعونةٍ منْ أحدٍ ولا تکلّفٍ ولا احْتیالٍ. أنْشأها فکانتْ و برأها فبانتْ. فهوالله الّذی لا إلاه إلاّ هوالمتْقن الصّنْعة، الْحسن الصّنیعة، الْعدْل الّذی لایجور، والْأکْرم الّذی ترْجع إلیْه الْأمور. وأشْهد أنّه الله الّذی تواضع کلّ شیءٍ لعظمته، وذلّ کلّ شیءٍ لعزّته، واسْتسْلم کلّ شیءٍ لقدْرته، وخضع کلّ شیءٍ لهیْبته. ملک الْامْلاک و مفلّک الْأفْلاک ومسخّرالشّمْس والْقمر، کلٌّ یجْری لاجلٍ مسمّی. یکوّرالّلیْل علی النّهار ویکوّرالنّهار علی الّلیْل یطْلبه حثیثاً. قاصم کلّ جبّارٍ عنیدٍ و مهْلک کلّ شیْطانٍ مریدٍ. و گواهی می دهم که او «الله» است. همو که تنزّهش سراسر روزگاران را فراگیر و نورش ابدیت را شامل است. بی مشاور، فرمانش را اجرا، بی شریک تقدیرش را امضا و بی یاور سامان دهی فرماید. صورت آفرینش او را الگویی نبوده و آفریدگان را بدون یاور و رنج و چاره جویی، هستی بخشیده است. جهان با ایجاد او موجود و با آفرینش او پدیدار شده است. پس اوست «الله» که معبودی به جز او نیست. همو که صنعش استوار است و ساختمان آفرینشش زیبا. دادگری است که ستم روا نمی دارد و کریمی که کارهابه او بازمی گردد. و گواهی می دهم که او «الله» است که آفریدگان در برابر بزرگی اش فروتن و در مقابل عزّتش رام و به توانایی اش تسلیم و به هیبت و بزرگی اش فروتن اند. پادشاه هستی ها و چرخاننده سپهرها و رام کننده آفتاب و ماه که هریک تا اجل معین جریان یابند. او پردی شب را به روز و پردی روز را - که شتابان در پی شب است - به شب پیچد. اوست شکنندی هر ستمگر سرکش و نابودکنندی هر شیطان رانده شده. لمْ یکنْ له ضدٌّ ولا معه ندٌّ أحدٌ صمدٌ لمْ یلدْ ولمْ یولدْ ولمْ یکنْ له کفْواً أحدٌ. إلاهٌ واحدٌ وربٌّ ماجدٌ یشاء فیمْضی، ویرید فیقْضی، ویعْلم فیحْصی، ویمیت ویحْیی، ویفْقر ویغْنی، ویضْحک ویبْکی، (ویدْنی و یقْصی) ویمْنع و یعْطی، له الْملْک وله

الْحمْد، بیده الْخیْر و هو علی کلّ شیءٍ قدیرٌ. یولج الّلیْل فی النّهار ویولج النّهار فی الّلیْل، لاإلاه إلاّهوالْعزیز الْغفّار. مسْتجیب الدّعاء ومجْزل الْعطاء، محْصی الْأنْفاس و ربّ الْجنّة والنّاس، الّذی لایشْکل علیْه شیءٌ، و لایضجره صراخ الْمسْتصْرخین ولایبْرمه إلْحاح الْملحّین. الْعاصم للصّالحین، والْموفّق للْمفْلحین، و موْلی الْمؤْمنین وربّ الْعالمین. الّذی اسْتحقّ منْ کلّ منْ خلق أنْ یشْکره ویحْمده (علی کلّ حالٍ) نه او را ناسازی باشد و نه برایش انباز و مانندی. یکتا و بی نیاز، نه زاده و نه زاییده شده، او را همتایی نبوده، خداوند یگانه و پروردگار بزرگوار است. بخواهد و به انجام رساند. اراده کند و حکم نماید. بداند و بشمارد. بمیراند و زنده کند. نیازمند و بی نیاز گرداند. بخنداند و بگریاند. نزدیک آورد و دور برد. بازدارد و عطا کند. او راست پادشاهی و ستایش. به دست توانی اوست تمام نیکی. و هموست بر هر چیز توانا. شب را در روز و روز را در شب فرو برد. معبودی جز او نیست؛ گران مایه و آمرزنده؛ اجابت کنندی دعا و افزایندی عطا، بر شمارندی نفس ها؛ پروردگار پری و انسان. چیزی بر او مشکل ننماید، فریاد فریادکنندگان او را آزرده نکند و اصرار اصرارکنندگان او را به ستوه نیاورد. نیکوکاران را نگاهدار، رستگاران را یار، مؤمنان را صاحب اختیار و جهانیان را پروردگار است؛ آن که در همه احوال سزاوار سپاس و ستایش آفریدگان است. أحْمده کثیراً وأشْکره دائماً علی السّرّاء والضّرّاء والشّدّة والرّخاء، وأومن به و بملائکته وکتبه ورسله. أسْمع لامْره واطیع وأبادر إلی کلّ مایرْضاه وأسْتسْلم لماقضاه، رغْبةً فی طاعته و خوْفاً منْ عقوبته، لانّه الله الّذی لایؤْمن مکْره ولایخاف جوره. او را ستایش فراوان و سپاس جاودانه می گویم بر شادی و رنج و بر آسایش و سختی و به او و فرشتگان و نبشته ها و فرستاده هایش ایمان داشته، فرمان او را گردن می گذارم و اطاعت می کنم؛ و به سوی خشنودی او می شتابم و به حکم او تسلیمم؛ چرا که به فرمانبری او شائق و از کیفر او ترسانم. زیرا او خدایی است که کسی از مکرش در امان نبوده و از بی عدالتیش ترسان نباشد (زیرا او را ستمی نیست). بخش دوم خطبه غدیر: فرمان الهی برای مطلبی مهم وأقرّله علی نفْسی بالْعبودیّة و أشْهد له بالرّبوبیّة، وأؤدّی ما أوْحی به إلی حذراً منْ أنْ لا أفْعل فتحلّ بی منْه قارعةٌ لایدْفعها عنّی أحدٌ وإنْ عظمتْ حیلته وصفتْ خلّته - لاإلاه إلاّهو - لانّه قدْأعْلمنی أنّی إنْ لمْ أبلّغْ ما أنْزل إلی (فی حقّ علی) فما بلّغْت رسالته، وقدْ ضمن لی تبارک وتعالی الْعصْمة (من النّاس) و هوالله الْکافی الْکریم. و اکنون به عبودیت خویش و پروردگاری او گواهی می دهم. و وظیفه خود را در آن چه وحی شده انجام می دهم مباد که از سوی او عذابی فرود آید که کسی یاری دورساختن آن از من نباشد. هر چند توانش بسیار و دوستی اش (با من) خالص باشد. - معبودی جز او نیست - چرا که اعلام فرموده که اگر آن چه (درباره ی علی) نازل کرده به مردم نرسانم، وظیفه رسالتش را انجام نداده ام؛ و خداوند تبارک و تعالی امنیت از [آزار] مردم را برایم تضمین کرده و البته که او بسنده و بخشنده است. فأوْحی إلی: (بسْم الله الرّحْمان الرّحیم، یا أیهاالرّسول بلّغْ ما أنْزل إلیْک منْ ربّک - فی علی یعْنی فی الْخلافة لعلی بْن أبی طالبٍ - وإنْ لمْ تفْعلْ فما بلّغْت رسالته والله یعْصمک من النّاس). معاشرالنّاس، ما قصّرْت فی تبْلیغ ما أنْزل الله تعالی إلی، و أنا أبیّن لکمْ سبب هذه الْآیة: إنّ جبْرئیل هبط إلی مراراً ثلاثاً یأْمرنی عن السّلام ربّی - و هوالسّلام - أنْ أقوم فی هذا الْمشْهد فأعْلم کلّ أبْیض وأسْود: أنّ علی بْن أبی طالبٍ أخی و وصیّی و خلیفتی (علی أمّتی) والْإمام منْ بعْدی، الّذی محلّه منّی محلّ هارون منْ موسی إلاّ أنّه لانبی بعْدی وهو ولیّکمْ بعْدالله و رسوله. وقدْ أنْزل الله تبارک و تعالی علی بذالک آیةً منْ کتابه (هی): (إنّما ولیّکم الله و رسوله والّذین آمنواالّذین یقیمون الصّلاة ویؤْتون الزّکاة و همْ راکعون)، و علی بْن أبی طالبٍ الّذی أقام الصّلاة و آتی الزّکاة وهو راکعٌ یریدالله عزّوجلّ فی کلّ حالٍ. پس آنگاه خداوند چنین وحی ام فرستاد: «به نام خداوند همه مهر مهرورز. ای فرستادی ما! آن چه از سوی پروردگارت درباری علی و خلافت او بر تو فرود آمده بر مردم ابلاغ کن، وگرنه رسالت خداوندی را به انجام نرسانده ای؛ و او تو را از آسیب مردمان نگاه می دارد.» هان مردمان! آنچه بر من فرود آمده، در تبلیغ آن کوتاهی نکرده ام و حال برایتان سبب نزول آیه را بیان می کنم: همانا جبرئیل سه مرتبه بر من فرود آمد از سوی سلام، پروردگارم - که تنها او سلام است - فرمانی آورد که در این مکان به پا خیزم و به هر سفید و سیاهی اعلام کنم که علی بن ابی طالب برادر، وصی و جانشین من در میان امّت و امام پس از من بوده. جایگاه او نسبت به من به سان هارون نسبت

به موسی است، لیکن پیامبری پس از من نخواهد بود او (علی)، صاحب اختیارتان پس از خدا و رسول است؛ و پروردگارم آیه ای بر من نازل فرموده که: «همانا ولی، صاحب اختیار و سرپرست شما، خدا و پیامبر او و ایمانیانی هستند که نماز به پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند.» و هر آینه علی بن ابی طالب نماز به پا داشته و در رکوع زکات پرداخته و پیوسته خداخواه است. وسألْت جبْرئیل أنْ یسْتعْفی لی (السّلام) عنْ تبْلیغ ذالک إلیْکمْ - أیّهاالنّاس - لعلْمی بقلّة الْمتّقین وکثْرة الْمنافقین وإدغال اللّائمین و حیل الْمسْتهْزئین بالْإسْلام، الّذین وصفهم الله فی کتابه بأنّهمْ یقولون بألْسنتهمْ مالیْس فی قلوبهمْ، ویحْسبونه هیّناً و هو عنْدالله عظیمٌ. وکثْرة أذاهمْ لی غیْر مرّةٍ حتّی سمّونی أذناً و زعموا أنّی کذالک لکثْرة ملازمته إیّی و إقْبالی علیْه (و هواه و قبوله منّی) حتّی أنْزل الله عزّوجلّ فی ذالک (و منْهم الّذین یؤْذون النّبی و یقولون هو أذنٌ، قلْ أذن - (علی الّذین یزْعمون أنّه أذنٌ) - خیْرٍ لکمْ، یؤْمن بالله و یؤْمن للْمؤْمنین) الآیة. و من از جبرئیل درخواستم که از خداوند سلام اجازه کند و مرا از این مأموریت معاف فرماید. زیرا کمی پرهیزگاران و فزونی منافقان و دسیسی ملامت گران و مکر مسخره کنندگان اسلام را می دانم؛ همانان که خداوند در کتاب خود در وصفشان فرموده: «به زبان آن را می گویند که در دل هایشان نیست و آن را اندک و آسان می شمارند حال آن که نزد خداوند بس بزرگ است.» و نیز از آن روی که منافقان بارها مرا آزار رسانیده تا بدانجا که مرا اذن [سخن شنو و زودباور ]نامیده اند، به خاطر همراهی افزون علی با من و رویکرد من به او و تمایل و پذیرش او از من، تا بدانجا که خداوند در این موضوع آیه ای فرو فرستاده: « و از آنانند کسانی که پیامبر خدا را می آزارند و می گویند: او سخن شنو و زودباور است. بگو: آری سخن شنو است. - بر علیه آنان که گمان می کنند او تنها سخن می شنود - لیکن به خیر شماست، او (پیامبر صلی الله علیه و آله) به خدا ایمان دارد و مؤمنان را تصدیق می کند و راستگو می انگارد.» ولوْشئْت أنْ أسمّی الْقائلین بذالک بأسْمائهمْ لسمّیْت وأنْ أوْمئ إلیْهمْ بأعْیانهمْ لأوْمأْت وأنْ أدلّ علیْهم لدللْت، ولکنّی والله فی أمورهمْ قدْ تکرّمْت. وکلّ ذالک لایرْضی الله منّی إلاّ أنْ أبلّغ ما أنْزل الله إلی (فی حقّ علی)، ثمّ تلا: (یا أیّهاالرّسول بلّغْ ما أنْزل إلیْک منْ ربّک - فی حقّ علی - و انْ لمْ تفْعلْ فما بلّغْت رسالته والله یعْصمک من النّاس). و اگر می خواستم نام گویندگان چنین سخنی را بر زبان آورم و یا به آنان اشارت کنم و یا مردمان را به سویشان هدایت کنم [که آنان را شناسایی کنند] می توانستم. لیکن سوگند به خدا در کارشان کرامت نموده لب فروبستم. با این حال خداوند از من خشنود نخواهد گشت مگر این که آن چه در حق علی عیه السّلام فرو فرستاده به گوش شما برسانم. سپس پیامبر صلّی الله علیه و آله چنین خواند: «ی پیامبر ما! آن چه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده - در حقّ علی - ابلاغ کن؛ وگرنه کار رسالتش را انجام نداده ای. و البته خداوند تو را از آسیب مردمان نگاه می دارد.» بخش سوم خطبه غدیر: اعلان رسمی ولایت و امامت دوازده امام علیهم السلام فاعْلموا معاشر النّاس (ذالک فیه وافْهموه واعْلموا) أنّ الله قدْ نصبه لکمْ ولیّاً وإماماً فرض طاعته علی الْمهاجرین والْأنْصار و علی التّابعین لهمْ بإحْسانٍ، و علی الْبادی والْحاضر، و علی الْعجمی والْعربی، والْحرّ والْممْلوک والصّغیر والْکبیر، و علی الْأبْیض والأسْود، و علی کلّ موحّدٍ. ماضٍ حکْمه، جازٍ قوْله، نافذٌ أمْره، ملْعونٌ منْ خالفه، مرْحومٌ منْ تبعه و صدّقه، فقدْ غفرالله له ولمنْ سمع منْه و أطاع له. معاشرالنّاس، إنّه آخر مقامٍ أقومه فی هذا الْمشْهد، فاسْمعوا و أطیعوا وانْقادوا لامْر(الله) ربّکمْ، فإنّ الله عزّوجلّ هو موْلاکمْ وإلاهکمْ، ثمّ منْ دونه رسوله ونبیه الْمخاطب لکمْ، ثمّ منْ بعْدی علی ولیّکمْ و إمامکمْ بأمْرالله ربّکمْ، ثمّ الْإمامة فی ذرّیّتی منْ ولْده إلی یوْمٍ تلْقوْن الله ورسوله. هان مردمان! بدانید این آیه درباری اوست. ژرفی آن را فهم کنید و بدانید که خداوند او را برایتان صاحب اختیار و امام قرار داده، پیروی او را بر مهاجران و انصار و آنان که به نیکی از ایشان پیروی می کنند و بر صحرانشینان و شهروندان و بر عجم و عرب و آزاد و برده و بر کوچک و بزرگ و سفید و سیاه و بر هر یکتاپرست لازم شمرده است. [هشدار که] اجرای فرمان و گفتار او لازم و امرش نافذ است. ناسازگارش رانده، پیرو و باورکننده اش در مهر و شفقت است. هر آینه خداوند، او و شنوایان سخن او و پیروان راهش را آمرزیده است. هان مردمان! آخرین بار است که در این اجتماع به پا ایستاده ام. پس بشنوید و فرمان حق را گردن گذارید؛ چرا که خداوند عزّوجلّ صاحب اختیار و ولی و معبود شماست؛ و پس از خداوند ولی شم