مستندی می دیدم از آزادی اسرای در بند رژیم بعث آن زمانی که وارد وطن می شوند و سر از پا نمی شناسند ، تا نیمه های بدن از پنجره های اتوبوس خودشان را بیرون کشیده اند و با چه ذوق و شوقی به کسانی که به استقبالشان آمده اند دست تکان می دهند ، در چهره هایشان شکستگی موج می زند اما خنده ای پهن تمام صورتشان را تحت الشعاع قرار می دهد که خستگیه اسارت را ، با لذت رهایی آغشته می کند ... . هنگامی زیباتر است که اتوبوس ها می ایستند ، اسرایی که حال دگر آزادگان می نامندشان ، از در و پنجره به بیرون روان می شوند، زانو هایشان در هم می شِکَند ، بر روی خاک می افتند خاک وطن را می بوسند و می بویند ، بعضی روی خاک دراز کشیده اند و دستهایشان به طرفین باز است و خاک وطن را در آغوش کشیده اند و مرواریدهای اشکشان بر روی خاک به یادگار جاری می شود ... . حال و هوای رهایی از بند ، چه زیباست ... آنکه در بند است فقط می داند ، رهایی یعنی چه ..! پیامبر جانمان(ص) : اَلدُّنْيَا سِجْنُ اَلْمُؤْمِن دنيا زندان مومن است . - خودمانیم قبر را می توانیم همینقدر عاشقانه در آغوش بکشیم؟! و خنده کنان آواز رهایی از بند ، سر دهیم؟! #مسافرها_بار_سفر_بسته_اید؟! @Mahdiihoseini