‌🌷امام مهدی شناسی ۸۶۰🌷 🌿شرح قرآنی دعای ندبه🌿 🔶‌فراز سی و نهم 🍀یَا ابْنَ الْأَطَائبِ الْمُطَهَّرِینَ یَا ابْنَ الْخَضَارِمَةِ الْمُنْتَجَبِینَ یَا ابْنَ الْقَمَاقِمَةِ الْأَکْرَمِینَ یَا ابْنَ الْبُدُورِ الْمُنِیرَةِ یَا ابْنَ السُّرُجِ الْمُضِیئَةِ یَا ابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَةِ یَا ابْنَ الْأَنْجُمِ الزَّاهِرَةِ، یَا ابْنَ السُّبُلِ الْوَاضِحَةِ یَا ابْنَ الْأَعْلامِ اللائِحَةِ؛ ای فرزند بزرگواران نجیب! ای فرزند پاکان پاکیزه! ای فرزند بزرگواران برگزیده! ای فرزند دریاهای بیکران بخشش گرامی تر! ای فرزند ماه‌های نورافشان! ای فرزند چراغ‌های تابان! ای فرزند ستارگان فروزان! ای فرزند اختران درخشان! ای فرزند راه‌های روشن! ای فرزند نشانه‌های آشکار.🍀 💠این فراز از دعای ندبه نیز در ادامه جملات پیشین به ویژگی‌های برجسته ائمه اشاره می‌کند. مطالعه منابع دینی درباره امامت ثابت کننده همه این صفاتی است که در این فراز به آن اشاره شده است. به جاست که برخی از مهمترین صفات امامان معصوم که نشانگر نجابت و بزرگواری ایشان است، در ضمن نکاتی بیان شود. ✅نکته‌ها 🔺۱. عصمت و طهارت از گناه یکی از صفات حتمی امام است. عصمت یعنی آنکه انسان نه تنها گناه نکند، بلکه در فکر گناه هم نباشد. ما در برخی گناهان حالت عصمت داریم؛ زیرا تاکنون آن را مرتکب نشده ایم و فکر آن را هم نکرده ایم؛ مانند برهنه به کوچه و بازار رفتن، خودکشی و یا کشتن دیگران. همان طور که ما در بسیاری موارد به خاطر علم و آگاهی که به زشتی، پستی و بد عاقبتی گناهان داریم، هرگز به فکر انجام آن‌ها نیستیم، امام هم به خاطر علم و یقینی که به ناپسندی همه گناهان دارد، هرگز گرد آن‌ها نمی رود. 🔺۲. لزوم عصمت امام از خطا و نسیان نیز به آن دلیل است که ما معمولًا در رفتار و منش خود دچار خطا و اشتباه می‌شویم، پس به یک امام معصوم نیاز داریم تا به او مراجعه کرده و حقیقت را بازشناسیم و به این وسیله او ما را حفظ کند. بنابراین، او نباید خطاکار باشد. 🔺۳. امام باید سعه صدر داشته باشد؛ زیرا زودرنجی و کم حوصلگی با اداره، رشد و هدایت جامعه سازگار نیست. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: «آلة الریاسة سعة الصدر؛روح بزرگ، لازمه ریاست است». 🔺۴. هنگامی که خداوند حضرت موسی علیه السلام را برای هدایت مردم برگزید، آن حضرت از خدا چند چیز درخواست نمود که اولین آنها سعه صدر و ظرفیّت داشتن بود: «ربّ اشرح لی صدری؛خدایا سینه ای گشاده و روحی بلند به من مرحمت فرما» تا بتوانم در برابر تمام حوادث بردبار باشم. پیامبر اسلام با شرح صدری که داشت در روز فتح مکه وقتی مسلمانان می‌خواستند از مشرکان انتقام آزار و شکنجه‌های آنان را بگیرند، فرمود: امروز، روز رحمت است نه انتقام. 🔺۵. در تاریخ و سیره هر یک از امامان معصوم، سعه صدر آن بزرگواران در برخورد با معاندان و مخالفان به چشم می‌خورد؛ آن چنانکه حتی خود دشمنان به آن اعتراف کرده اند. امام حسن علیه السلام در برخورد با جسارت‌های مرد شامی و شنیدن آن همه فحش و ناسزا، با گشاده رویی و بدون کم ترین ناراحتی به او فرمود: دلیل ناراحتی تو چیست؟ اگر نیازمندی، بی نیازت کنم و به قدری به او لطف و مهربانی نمود که مرد شامی شرمنده شد و گفت: خدا بهتر می‌داند که چه کسی را رهبر مردم قرار دهد. 🔺۶. عدالت خواهی در فطرت همه انسان‌ها نهفته است و امام باید نمونه بارز آن باشد. امام علی علیه السلام در نامه ای به یکی از فرماندهان خود چنین هشدار داد: به خدا سوگند، اگر اطلاع پیدا کنم که تو در بیت المال، کم یا زیاد خیانت کرده ای آنچنان بر تو سخت می‌گیرم که موهایت بریزد، کمرت خم شود و اعتبار اجتماعی خود را از دست بدهی. و به مالک اشتر چنین دستور می‌دهد که باید برای دورترین نقاط کشور، همان مقدار سهم تعیین شود که برای نزدیک ترین آنها به مرکز حکومت: «فان للاقصی منهم مثل الذی للادنی». 🔺۷. دوری از هوای نفس یکی دیگر از صفات امام است. امام صادق علیه السلام از حضرت علی علیه السلام نقل می‌کند که شرایط امامت چند چیز است، از جمله اینکه «لا یلهوا بشی ء من امر الدنیا؛مسائل مادی و دنیوی او را سرگرم و مشغول نکند». 🔺۸. امام باید دارای صفت شجاعت باشد. امام صادق علیه السلام از حضرت علی علیه السلام نقل می‌کند که امام باید شجاع ترین مردم باشد.در حدیث دیگری آمده است: «امام نباید ترسو باشد». بلکه باید مسئله مرگ و شهادت برای او حل شده باشد. #مهدی_شناسی #قسمت_860 #شرح_دعای_ندبه #امام_زمان #استاد_قرائتی ‌‌@mahdimontazeremast

🔺۹. فضلیت و سابقه نیک نیز یکی دیگر از صفات امام است. حضرت علی علیه السلام در نامه ای به معاویه می‌نویسد: «متی کنتم یا معاویةُ ساسةَ الرّعیة و وُلاةَ امرِ الامّة بغیر قَدم سابق و لا شَرَف باسِق؛ ای معاویه! شما را به سیاست و زمامداری مردم چه کار؟ تو که نه دارای سابقه خوبی هستی و نه شرف و فضیلت بلندی داری». آری، امام نباید کوچک ترین سابقه بدی داشته باشد. 🔺۱۰. امام همواره باید بر اساس کتاب خدا رفتار کند. امام حسین علیه السلام می‌فرماید: «فلعمری ما الامام الّا الحاکم بالکتاب؛ به جانم سوگند که امام نیست، مگر کسی که طبق کتاب خدا حکم می‌کند». آنگاه ادامه دادند: «الدائن بدین الحق الحابس نفسه علی ذلک؛امام باید به دین حق معتقد باشد و هوسهای خود را کنترل کند». 🔺۱۱. عطوفت با مردم و سیاست مداری از ویژگی‌های دیگر امام است. امام رضا علیه السلام درباره صفات امام چنین می‌فرماید: «أشفق علیهم من آباءهم وامّهاتهم؛ نسبت به مردم از پدران و مادران آنها مهربان تر است». «عالم بالسیاسة؛ با تدبیر جامعه را اداره می‌کند». «قائم بالریاسة؛از عهده مسئولیّت بزرگ الهی برمی آید». 🔺۱۲. یکی از صفات امام، زهد و بی علاقگی به دنیاست. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:انّ اللّه فَرَض علی ائمة العدل ان یُقدّروا انفسهم بِضعَفَةِ الناس؛ همانا خدا واجب کرده که امامان بر حق و عادل، زندگی خود را ساده بگیرند تا با محرومان جامعه همگام بوده و بدین وسیله برای فقرا تسکین و دلگرمی باشند. 🔺۱۳. حق گرایی و حق مداری از سیره همیشگی امام است. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:ما شَککتُ فی الحق مذ اریتُه؛از هنگامی که حق به من معرفی شد تاکنون شک و تردیدی برای من پیدا نشده است. 🔺۱۴. امام از قاطعیّت در راه حق و پیشگامی در کارها برخوردار است. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: «من از قومی هستم که هرگز ملامت‌های ملامت کنندگان در آنها اثر نمی گذارد: وانّی لَمِن قوم لا تاخذهم فی اللّه لومة لائم»و فرمود: مَن نَصب نفسه للناس اماماً فلیبدء بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره ولیکن تأدیبه بسیرته قبل تأدیبه بلسانه؛ کسی که خود را امام مردم قرار می‌دهد، باید از خود شروع کند و روش تربیتی او عملی باشد قبل از آنکه از طریق زبان تربیت کند. 🔺۱۵. بی تکلّفی از صفات اخلاقی امام است. خداوند به حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: به مردم بگو: «و ما أنا من المتکلّفین؛من اهل تکلّف و مشقّت نیستم» و تصنّع در کارم نیست. نشانه تکلّف آن است که انسان حاضر نیست دعوت افراد گمنام را بپذیرد یا از کار خلاف خود عذرخواهی کند یا چیزی را که نمی داند با شهامت بگوید نمی دانم یا جایی که لازم است مشورت کند. کسی که اهل تکلّف است نسبت به کوچک ترها ظالم و نسبت به بزرگ ترها شخصیّت زده است؛ امّا امام بی تکلّف ترین و متواضع ترین افراد است. هنگامی که مردم برای استقبال از حضرت علی علیه السلام به دنبال او می‌دویدند، حضرت آنان را از این کار منع کرد؛ همان گونه که پیامبر اجازه نمی داد مردم پیاده راه بروند درحالی که آن حضرت سواره بودند. 🔺۱۶. امام باید اهل مدارا، عفو، تغافل، سعه صدر و گذشت باشد تا افرادی که به دلایلی نقطه ضعفی داشته اند، از پیروی او ناامید نشوند. او همچون یوسف است که برادران خطاکار خود را پس از پشیمانی توبیخ نکرد و فرمود: «لاتثریب علیکم الیوم». 🔺۱۷. یک رهبر آسمانی برای تربیت مردم باید با آنان مدارا کند ولی مداهنه هرگز. مدارا صرف نظر کردن از دنیا و مقام خود برای اصلاح دین یا دنیای مردم است؛ اما مداهنه صرف نظر کردن از برخی دستورات دین و مکتب، برای حفظ موقعیّت خود و رسیدن به مقام و دنیاست. 🔺۱۸. مدارا یعنی نسبت به افراد کم ظرفیّت و کج فهم و فراری، عفو و اغماض داشته باشیم تا جذب مکتب شوند؛ اما مداهنه یعنی با همه گروه‌ها کنار آمدن و سازش کردن برای حفظ موقعیّت خود. مدارا از سعه صدر برمی خیزد؛ ولی مداهنه از ضعف و سودجویی، مدارا از عقل است و مداهنه از شیطنت. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «بعثتُ بمداراة الناس؛من مبعوث شدم که با مردم مدارا کنم». همچنین فرمود: «انّ اللّه امرنی بمداراة الناس کما امرنی باقامة الفرائض؛خداوند به من امر کرده تا با مردم مدارا کنم، همان گونه که امر نموده واجبات و نمازهای واجب را انجام دهم». #مهدی_شناسی #قسمت_860 #شرح_دعای_ندبه #امام_زمان #استاد_قرائتی ‌‌@mahdimontazeremast