معنا کنی با چشم هایت بی نهایت را در هر دلی جا می دهی مهر خدایت را خورشیدی و با نبض هایت نور می پاشی چون آسمانی می کشی بر سر عبایت را در صور می ریزد دم پر شور اسرافیل تا می گذاری بر زمین مرده پایت را عرش خدا بر شانه هایت بود روزی که تعریف کردی با فرودستان رعایت را عیسی تر از موسایی و در پیش داری نیل بر آسمان ها می زنی اما عصایت را در گوش های مکه می خوانی و خواهد برد تا قرن ها سوز سحرگاهی صدایت را بین قنوتت دست هایت شکل باران شد در بی کران عشق جاری کن دعایت را ندبه محمدی #رسول_مهربانی