#روز_سوم؛ حکمت ۲۶ تا ۳۱ ☘حکمت ۲۶: كسی چيزی را در دل پنهان نكند جز آن‌كه در لغزش‌های زبان و رنگ رخسار، آشكار خواهد شد. ☘حکمت ۲۷: با درد خود بساز، چندان كه با تو سازگار است. ☘حکمت ۲۸: برترين زهد، پنهان داشتن زهد است. ☘حکمت ۲۹: هنگامی‌كه تو زندگی را پشت سر می‌گذاری و مرگ به تو روی می‌آورد، پس ديدار با مرگ چه زود خواهد بود. ☘ حکمت ۳۰: هشدار! هشدار! به خدا سوگند! خداوند چنان پرده‌پوشی كرده كه می‌پنداری تو را بخشيده است. ☘ حکمت ۳۱: از ايمان پرسيدند، امیرالمؤمنین فرمود: یک) شناخت پایه های ایمان: ايمان بر چهار پايه استوار است: صبر، يقين، عدل و جهاد. صبر نيز بر چهار پايه قرار دارد: شوق، هراس، زهد، انتظار. آن‌كس كه اشتياق بهشت دارد، شهوت‌هايش كاستی گيرد و آن‌كس كه از آتش جهنم می‌ترسد، از حرام دوری می‌گزيند و آن‌كس كه در دنيا زهد می‌ورزد، مصيبت‌ها را ساده پندارد و آن‌كس كه مرگ را انتظار می‌كشد، در نيكی‌ها شتاب می‌كند. يقين نيز بر چهار پايه استوار است: بينش زيركانه، دريافت حكيمانه‌ی واقعيت‌ها، پند گرفتن از حوادث روزگار و پيمودن راه درست پيشينيان. پس آن‌کس كه هوشمندانه به واقعيت‌ها نگريست، حكمت را آشكارا بيند و آن‌كه حكمت را آشكارا ديد، عبرت‌ آموزی را شناسد و آن‌كه عبرت آموزی شناخت گويا چنان است كه با گذشتگان می زيسته است. و عدل نيز بر چهار پايه برقرار است: فكری ژرف‌انديش، دانشی عميق و به حقيقت رسيده، نيكو داوری كردن و استوار بودن در شكيبايی. پس كسی كه درست انديشيد به ژرفای دانش رسيده و آن‌كس كه به حقيقت دانش رسد، از چشمه‌ی زلال شريعت نوشد و كسی كه شكيبا باشد در كارش زياده روی نكرده با نيك‌نامی در ميان مردم زندگی خواهد كرد. و جهاد نيز بر چهار پايه استوار است: امر به معروف، نهی از منكر، راست‌گويی در هر حال، و دشمنی با فاسقان. پس هركس به معروف امر كرد، پشتوانه‌ی نيرومند مؤمنان است و آن‌كس كه از زشتی‌ها نهی كرد، بينی منافقان را به خاک ماليد و آن‌کس كه در ميدان نبرد صادقانه پايداری كند، حقّی را كه بر گردن او بوده ادا كرده است و كسی‌كه با فاسقان دشمنی كند و برای خدا خشم گيرد، خدا هم برای او خشم آورد و روز قيامت او را خشنود سازد. دو) شناخت اقسام كفر و ترديد: و كفر بر چهار ستون پايدار است: كنجكاوی دروغين، ستيزه‌جويی و جدل، انحراف از حق و دشمنی كردن. پس آن‌كس كه دنبال توهم و كنجكاوی دروغين رفت، به حق نرسيد و آن‌كس كه به ستيزه‌جويی و نزاع پرداخت، از ديدن حق نابينا شد و آن‌كس كه از راه حق منحرف گرديد، نيكويی را زشت و زشتی را نيكويی پندارد و سرمست گم‌راهی گشت و آن‌كس كه دشمنی ورزيد، پيمودن راه حق بر او دشوار و كارش سخت و نجات او از مشكلات دشوار است. و شک چهار بخش دارد: جدال در گفتار، ترسيدن، دو دل بودن و تسليم حوادث روزگار شدن. پس آن‌كس كه جدال و نزاع را عادت خود قرار داد، شب تارش به صبح نمی رسد (از تاريكی شبهات بيرون نخواهد آمد) و آن‌كس كه از هر چيزی ترسيد، همواره در حال عقب‌نشینی است و آن‌کس كه در ترديد و دو دلی باشد، زير پای شيطان كوبيده خواهد شد و آن‌كس كه تسليم حوادث گردد و به تباهی دنيا و آخرت گردن نهاد، هر دو جهان را از كف خواهد داد. #نهج_البلاغه