#السّلام_علیک_بنت_موسی_ابن_جعفر_س هم چو زینب دیده ای داغِ عزیزانت به چشم، چیده گل از باغتان دستانِ محنت بارِ خشم... گفته راوی زهرِ یک زن کرده خَم رعنا قَدَت، من ولی گویم زِ دوری بود آنچه آمدَت... نجمه گیرد بزمِ شادی، دخترش مهمانِ اوست، در زمین امّا برادر اشک ماتم در سبو ست... بابلان شد مامنت امّا نشد آرامِ جان، من فدایِ اشکِ غربت ریزِ بانویِ جوان... شُکر° هم چو عمّه ات زندان و شلّاقی نبود، پایِ مجروحی و خاری یا که قنداقی نبود... شُکر° خَزرَج بود مردِ مِهر و مردِ احترام، مِهر او پُر کرد سردی های خویِ انتقام... شُکر° دیدی بر عزیزانت کفن پیچیده است، یا ندیدی حلقه ای از دست،،،کس° دزدیده است... هر زنی با اشکِ خود مرهم به زخمانت نهاد، هم چنان زینب مبادت طعنه بر دردت ضُماد... شکر...شاید غرقِ خون دیدی گُلانِ پرپرت، بود یک تن تا بگیرد اشک از چشمِ ترت... مفتخر گردیده ایران با قدم هایت ...ببین، مکتبت قم را نموده مهدِ فرزانه یِ دین... عصمتت با داغِ زینب گونه ات_ "الگوی عشق"... هم چو نوری بر سیاهی می دمی بانویِ عشق... (مهدیه_گودرزی) (بداهه۱۶آذر۹۸) @mahdiyegoodarzi ●●●●●●●●● ▪نجمه:نامِ مادر حضرت فاطمه معصونه س ▪خزرج:عالم فرزانه ی ایرانی که میزبان حضرت معصومه س بود ▪بابلان:نام قدیم منطقه ای که حضرت معصومه س در آنجا دفن شدند ▪ضماد:پماد ۲۰۸